Niedziela zmartwychwstania
Już blisko jest przyjście Chrystusa. Różowy kolor szat liturgicznych to znak radości Kościoła – wspólnoty uczniów Mesjasza. Św. Jan Chrzciciel zapowiada posłannictwo większego od siebie, Jego chrzest w Duchu Świętym. W pokorze uważa, że nie jest godzien pełnić wobec Niego służebnej czynności. Naśladujmy wiarę, pokorę i gorliwość Poprzednika Zbawiciela.
.
Patrząc na różne dramatyczne wydarzenia, które dzieją się na naszych oczach, historia świata może jawić się nam jako pasmo katastrof i cierpień, przeplatanych okresami względnego spokoju. Widziana jednak od strony końca czasów, ich wypełnienia się w Chrystusie, okazuje się konsekwentnym podążaniem do domu Ojca.
.
„Mówię wszystkim: czuwajcie!”. Te słowa Jezusa rozpoczynają tegoroczny Adwent, czyli czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Czujność wymaga pewnego napięcia i uwagi. Aby nie przegapić śladów Nadchodzącego. Aby nie zagubić drogi, którą idzie. Aby być gotowym do porzucenia własnego szlaku, który wiedzie donikąd.
.
Prawdziwe królowanie Boga nie polega na demonstrowaniu siły. Stwórca i Pan wszechświata nie potrzebuje nikomu udowadniać swojej mocy. Pełnia królowania Boga wyraża się w pokornej służbie i miłości. „Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć” – tak mówi i czyni nasz Król.
.
Miłość nigdy nie ustaje. Nie ma też granic – zawsze można bardziej kochać i lepiej służyć. Życie chrześcijańskie podobne jest do ścieżki wiodącej w górę. Aby dojść do upragnionego szczytu, krok za krokiem, powinniśmy stawać się każdego dnia odrobinę bardziej miłosierni, prawdziwi, szczerzy, współczujący, wyrozumiali.
.
Czytania dzisiejszej niedzieli mówią o końcu czasów i powtórnym przyjściu Pana, zwracając naszą uwagę na postawy, jakie powinniśmy przyjąć, przygotowując się na ten dzień. Wczytując się w Słowo Boże można odkryć, że rzeczywistą biedą człowieka jest nie tyle brak majątku czy życiowego powodzenia, ale przede wszystkim niedostatek mądrości. Człowiek nieroztropny w tym, co odnosi się do spraw Bożych, zostaje porównany przez Jezusa do nierozważnej panny, która wyszła na spotkanie oblubieńca bez wystarczającego zapasu oliwy. Dobrze wykorzystujmy czas, jak mądre panny z przypowieści. Jako kierowcy i przechodnie zachowujmy się na drodze odpowiedzialnie za życie i zdrowie własne oraz innych.
W dzisiejszą uroczystość dziękujemy Panu Bogu za świętych. To nasze siostry i nasi bracia, którzy już doszli do domu Ojca. Dobrze wykorzystali czas życia na ziemi. Szli drogą przykazań i błogosławieństw. Prośmy o ich wstawiennictwo, abyśmy coraz odważniej za nimi podążali.
Dziś w wielu świątyniach wspomina się rocznicę ich poświęcenia. Jest to święto Pańskie. Pamiątka dnia, kiedy Pan Bóg objął w posiadanie dany kościół. Dziękujmy Mu za Jego obecność i nauczanie w naszych świątyniach. Rozważajmy największe przykazanie miłości Boga i bliźniego i coraz lepiej zachowujmy je w naszym życiu.
Rozpoczynamy Tydzień Misyjny. Modlimy się za ludy, wśród których głoszona jest Ewangelia. Modlimy się za misjonarzy, aby dobry Bóg błogosławił ich wysiłkom, a ludzie wspierali ich działania. Aby umieli oddać każdemu, co mu się należy: lojalność – władzy świeckiej (nie chodzi tu o bezkrytyczne posłuszeństwo), a serca – Bogu i ludziom.
W Dniu Papieskim wspominamy wybór naszego Rodaka na Stolicę Piotrową. W piątek 42. rocznica. Dziękujmy Panu Bogu za wielki pontyfikat św. Jana Pawła II. Za wielkie dobro, które dokonało się przez jego posługę. Pomyślmy, jak przyjęliśmy i jak przyjmujemy wielkie duchowe dziedzictwo, które nam pozostawił? Jak odpowiadamy na zaproszenie na Bożą ucztę?