W dzisiejszą uroczystość dziękujemy Panu Bogu za świętych. To nasze siostry i nasi bracia, którzy już doszli do domu Ojca. Dobrze wykorzystali czas życia na ziemi. Szli drogą przykazań i błogosławieństw. Prośmy o ich wstawiennictwo, abyśmy coraz odważniej za nimi podążali.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Wszechmogący wieczny Boże, Ty pozwalasz nam w jednej uroczystości czcić zasługi wszystkich świętych, prosimy Cię, abyś dzięki wstawiennictwu tak wielu orędowników hojnie udzielił nam upragnionego przebaczenia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 7, 2-4. 9-14)
Wielki tłum stojący przed tronem Baranka jest obrazem Kościoła chwalebnego. Niezliczona rzesza kobiet i mężczyzn, to nasi siostry i bracia, którzy – żyjąc w różnych czasach i zakątkach świata – rozpoznali swoją drogę życia i poszli za Chrystusem-Barankiem, dając światu świadectwo miłości. Przez każdego z nich Bóg mówi nam coś ważnego, wskazując drogę osobistego uświęcenia.
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, a mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy na czołach sług Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.
Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie w Bogu naszym, Zasiadającym na tronie, i w Baranku».
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Istot żyjących, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen!».
A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?». I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili ».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 24)
Psalm jest uroczystym hymnem opowiadającym o Bogu Stwórcy i Panu całego świata. Miejscem szczególnego objawienia się chwały Bożej jest góra Syjon. Do wejścia na nią zaproszeni są ludzie „o rękach nieskalanych i czystym sercu”, niezhańbieni niegodziwym postępowaniem. Psalm jest zatem zachętą również dla nas, byśmy pamiętali, że jesteśmy powołani do wielkości i wspaniałości życia w Bożej chwale.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami. Ref.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
którego dusza nie lgnęła do marności. Ref.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 J 3, 1-3)
Świętość jest darem Boga. Będąc dziećmi Bożymi, chrześcijanie są zrodzeni z miłości Ojca. Dlatego świat nie może ich zrozumieć, gdyż skupiony na sobie i swoich sprawach wciąż nie poznał prawdziwego oblicza Ojca. W teologii św. Jana wyraźnie podkreślona zostaje konieczność zbawienia świata przez Chrystusa. Chociaż stworzony przez Boga, jest on bowiem wciąż rzeczywistością potrzebującą nawrócenia.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła
Najmilsi: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11, 28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5, 1-12a)
Osiem błogosławieństw to reguły życia, które pomagają grzesznikom stać się świętymi. Pan Jezus mówił do tłumów, które przyszły Go słuchać, a dziś kieruje swoje słowa do każdego z nas, pouczając, w jaki sposób ubóstwo może stać się duchowym bogactwem, smutek – współczuciem płynącym z miłości, cichość – orężem w walce ze złem, a pragnienie sprawiedliwości – sposobem na przemianę świata na lepsze.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was i gdy mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
„Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty” (II czytanie).
Święty Bóg czyni nas swymi dziećmi. Posyła Jednorodzonego Syna, by nas odkupił, uwolnił od grzechów i dał siłę do przezwyciężenia ich skutków. Dziś czcimy tych, którzy już są w niebie, bo dobrze wykorzystali dar ziemskiego życia. Oprócz tych oficjalnie uznanych przez Kościół jest ich bardzo wielu. W tej liczbie zapewne także nasi bliscy. Oni wskazują nam drogę.
Pochodzą z różnych narodów. Pewnie nie wszyscy dobrze znali katechizm, lecz żyli zgodnie z jego nauką. Mamy wspaniałe pomoce w dążeniu do świętości: Ewangelia, nauczanie Kościoła, sakramenty święte, zobowiązania DK. Jak z nich korzystamy? Jak dzielimy się z innymi wiarą i miłością?
Dziś każdy chce być oryginalny. Ale też nie chce się wychylać. Często naśladuje to, co nagłaśniane, a wewnątrz puste. Trzeba postępować podobnie jak prawdziwi bohaterowie wiary – święci. Są wśród nich przedstawiciele różnych stanów i zawodów. Starajmy się ich poznawać. Wybierać to, co nam szczególnie bliskie. Polecać się ich wstawiennictwu.
Szczęście to nie chwilowa radość, lecz trwałe przebywanie z Bogiem. Dlatego błogosławieni są cierpiący dla słusznej sprawy. Ich nagroda jest pewna. Zastanówmy się nad tym, które z ukazanych w dzisiejszej Ewangelii błogosławieństw jest nam najbliższe. Weźmy je za podstawę rachunku sumienia. Dziękujmy Bogu za to, że chce, byśmy byli Jego dziećmi. Dziękujmy za tylu braci i tyle sióstr w niebie. Łączmy się z nimi w modlitwie uwielbienia. Przyjmujmy trudy, przez które stajemy się podobni do Chrystusa.
opr. ks. Andrzej Jakielski