W Dniu Papieskim wspominamy wybór naszego Rodaka na Stolicę Piotrową. W piątek 42. rocznica. Dziękujmy Panu Bogu za wielki pontyfikat św. Jana Pawła II. Za wielkie dobro, które dokonało się przez jego posługę. Pomyślmy, jak przyjęliśmy i jak przyjmujemy wielkie duchowe dziedzictwo, które nam pozostawił? Jak odpowiadamy na zaproszenie na Bożą ucztę?
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków.Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 25,6-10a)
Prorok Izajasz zapowiada wspaniałą ucztę mesjańską. Zaproszone są na nią wszystkie ludy. Przygotowane wspaniałe potrawy i napoje. To obraz darów Bożych w czasach ostatecznych, już teraz w duchowej postaci dostępnych w Kościele. Jak z nich korzystamy?
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win. Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza, zdejmie hańbę ze swego ludu na całej ziemi, bo Pan przyrzekł.
I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremu zaufaliśmy, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność; cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na tej górze.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 23,1b-3a.3b-4.5.6)
Psalmista wyraża radość z wiecznego mieszkania u Boga. Jego domem w Pierwszym Przymierzu była świątynia jerozolimska. Obecnie jest nim Kościół. W nim Bóg udziela wszelkich łask. Otacza ludzi swoją opieką. Dziękujmy Mu i zapraszajmy do Niego innych.
Refren: Po wieczne czasy zamieszkam u Pana.
Pan jest moim pasterzem, †
niczego mi nie braknie, *
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, †
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. *
Kij Twój i laska pasterska są moją pociechą.
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia
i zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.
DRUGIE CZYTANIE (Flp 4,12-14.19-20)
Do swych umiłowanych Filipian pisze św. Paweł o gotowości życia w każdych warunkach. Wszystko może przynieść chwałę Bogu. A Pan umacnia w każdej sytuacji tych, którzy Mu ufają. Wspomagajmy siebie nawzajem i ufajmy Chrystusowi.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Umiem cierpieć biedę, umiem też korzystać z obfitości. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, korzystać z obfitości i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku.
A Bóg mój według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę. Bogu zaś i Ojcu naszemu chwała na wieki wieków. Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ef 1,17-18)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
przeniknie nasze serca swoim światłem,
abyśmy wiedzieli,
czym jest nadzieja naszego powołania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, Mt 22,1-14)
Pan Bóg zaprasza ludzi na swoją ucztę. Oni różnie reagują na zaproszenie i różnie zachowują się wobec Jego wysłańców. Pan ukarze winnych i zaprosi jeszcze innych ludzi, ale każdy powinien być odpowiednio przygotowany. Wykorzystujmy więc czas, jaki nam daje Bóg.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść.
Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!”. Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali.
Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić.
Wtedy rzekł swoim sługom: „Uczta weselna wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie”. Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna zapełniła się biesiadnikami.
Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nieubranego w strój weselny. Rzekł do niego: „Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego?”. Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Na ogół lubimy chodzić na przyjęcia i przebywać z rodziną czy znajomymi przy stole. Tak świętujemy różne okazje, wyrażając swą radość. Dzisiejsza Ewangelia ukazuje ucztę. Słowo Boże podaje jednak pewien warunek, aby mieć zapewnione na niej miejsce.
Troska króla z Ewangelii sprawiła, że krąg zaproszonych na ucztę stawał się coraz szerszy, sięgając aż po „złych i dobrych”. Finałowa scena pokazuje, że trzeba na niej być lepszym niż wówczas, gdy było się jeszcze na zewnątrz. „Strojem weselnym” jest wiara wyrażająca się w dobrych uczynkach. Jego brak powoduje bolesne wyrzucenie na zewnątrz.
Przez łaskę chrztu otrzymaliśmy zaproszenie na tę wspaniałą ucztę, a w Eucharystii odczuwamy jej przedsmak. Już teraz, nie czekając końca czasów, możemy spożywać niebiańskie dary, zapowiedziane przez Izajasza (I czyt.) – Ciało i Krew Chrystusa. Już teraz uczta weselna trwa nieprzerwanie dla nas.
Pamiętajmy o tym, że jakkolwiek daleko od Boga zaprowadziłyby nas „rozstajne drogi” grzechu, to każdy z nas ma zaproszenie i wyznaczone miejsce na ową ucztę – tu na Eucharystii i tam w niebie. Ów wspaniały Król, czyli Bóg – nasz Ojciec, wciąż nas zaprasza i oczekuje, chcąc hojnie zaspokoić każdą naszą potrzebę (II czyt.), dzięki czemu naprawdę niczego nam nie braknie (Psalm). Jeżeli nawet przyszliśmy bez „stroju weselnego”, to jeszcze nic straconego. Brud naszych duchowych szat możemy wybielić w sakramencie pokuty i pojednania.
Co więc robimy z tym zaproszeniem? Czy na Eucharystii radujemy się z Bożego zbawienia, czy może jesteśmy jak nieobecni z Ewangelii?
opr. ks. Andrzej Jakielski