Już blisko jest przyjście Chrystusa. Różowy kolor szat liturgicznych to znak radości Kościoła – wspólnoty uczniów Mesjasza. Św. Jan Chrzciciel zapowiada posłannictwo większego od siebie, Jego chrzest w Duchu Świętym. W pokorze uważa, że nie jest godzien pełnić wobec Niego służebnej czynności. Naśladujmy wiarę, pokorę i gorliwość Poprzednika Zbawiciela.
.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Boże, Ty widzisz, z jaką wiarą oczekujemy świąt Narodzenia Pańskiego, spraw, abyśmy przygotowali swoje serca i z radością mogli obchodzić wielką tajemnicę naszego zbawienia. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 61,1-2a.10-11)
Prorok Izajasz mówi o namaszczeniu Duchem Pańskim głosiciela Bożego słowa. Był nim sam prorok, ale w najwyższym stopniu jest nim Chrystus, Wcielony Syn zjednoczony z Ojcem i Duchem. On przyniósł dobrą nowinę o miłości Boga, który chce zaślubić ze sobą całą ludzkość. Uleczyć jej słabość, przyozdobić ją swymi darami. Radujmy się z tej nowiny i zachęcajmy innych do włączania się w tę radość.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim, bym opatrywał rany serc złamanych, żebym zapowiadał wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; abym obwieszczał rok łaski Pańskiej.
«Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwała wobec wszystkich narodów».
Oto słowo Boże.
PSALM (Łk 1,46b-48.49-50.53-54)
Jako psalm responsoryjny śpiewamy dziś Magnificat, hymn Matki Najświętszej wyśpiewany przy nawiedzeniu św. Elżbiety. Razem z Nią uwielbiamy Boga. On patrzy na ludzi skromnych. Powołuje ich do wielkich rzeczy. Uniża tych, którzy uważają, że zawsze dadzą sobie radę. Do której z tych grup jestem bardziej podobny?
Refren: Raduj się, duszo, w Bogu, Zbawcy moim.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie.
DRUGIE CZYTANIE (1Tes 5,16-24)
Święty Paweł kończy Pierwszy List do Tesaloniczan – najstarsze pismo Nowego Testamentu – wezwaniem do radości i modlitwy. Trzeba ufać, że Bóg spełni swe obietnice. Udzieli nam wszelkich dóbr. Oczekuje naszej roztropności i wytrwałości. Mamy być świadkami Jego dobroci. Dlatego trzeba odrzucać wszystko, co ma choćby pozór zła. W Bożym świetle oceniajmy, co niesie nam współczesne życie.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie. Wszystko badajcie, a co szlachetne – zachowujcie. Unikajcie wszelkiego rodzaju zła.
Sam zaś Bóg pokoju niech uświęca was całych, aby nietknięty duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Wierny jest Ten, który was wzywa: On też tego dokona.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Iz 61,1)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Duch Pański nade mną,
posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 1,6-8.19-28)
Dziś św. Jan Ewangelista mówi o posłannictwie swego pierwszego mistrza – św. Jana Chrzciciela. Człowieka posłanego przez Boga, by zaświadczył o Światłości – Wcielonym Synu Bożym. My wszyscy też mamy świadczyć o Światłości. Nie tylko słowami, ale całym naszym postępowaniem. Przez skromność i szacunek dla każdego człowieka. A przede wszystkim przez radość z wielkich dzieł Bożych, w których uczestniczymy.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».
Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?». Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?». Odparł: «Nie». Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?».
Powiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz».
A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zaczęli go pytać, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?».
Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».
Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Ktoś, kto ma radość w sercu dzieli się nią, by potem móc cieszyć się ze szczęścia drugiego. Chrystus chce, byśmy czas oczekiwania na Niego przeżyli w prawdziwej radości. Skąd ją brać?
W dzisiejszej liturgii słowa spotykamy proroków: Izajasza i Jana Chrzciciela. Obaj z pokorą ogłaszali nadejście Mesjasza i wypełnienie Bożych obietnic.
Ktoś kiedyś zapytał, co jest największym szczęściem dla chrześcijanina: Spotkanie Chrystusa? Zachwycenie się Jego nauką? A może stanie się kapłanem czy siostrą zakonną? Tymczasem odpowiedź na to pytanie może być też taka: prawdziwa radość to móc opowiedzieć o Panu Jezusie drugiemu człowiekowi! Nie ma większej radości! Wiedzą to ci, który ewangelizują, kapłani i świeccy. Niosą słowa Ewangelii, kerygmatu, czyli pierwszego głoszenia najważniejszych prawd wiary: Bóg Ciebie kocha, jesteś Jego umiłowanym dzieckiem. To grzech sprawia, że trudno jest Ci doświadczyć tej Bożej miłości. Pan Bóg jednak nie chce, byś w nim tkwił, dlatego posłał Zbawiciela – Jezusa, aby za Ciebie oddał życie. On Zmartwychwstał i dał Ducha Świętego, który tworzy Kościół – Wspólnotę.
I Ty też możesz opowiedzieć innym o Jezusie! Choć nie jest to łatwe. Być może czułeś się kiedyś jak Jan Chrzciciel, któremu Żydzi zadawali trudne pytania. One były pełne pokusy występowania w roli Mesjasza. Tymczasem naszą rolą jest wskazanie „Tego, który przychodzi” – szczególnie teraz, w Adwencie. Kluczowe w tej misji są radość, wdzięczność, modlitwa oraz rozeznawanie tego, co pochodzi od Boga, a nie jest sprawą złego ducha.
opr. ks. Andrzej Jakielski