Drodzy w Panu!

Ten trudny czas, związany z trwającym stanem zagrożenia epidemicznego, jest szczególną okazją do naszej posługi i modlitwy w zmienionych warunkach. Inicjatywa dzielenia się świadectwami, o której już informowaliśmy (szczegóły w załączniku), wciąż jest aktualna – teraz może nawet bardziej niż poprzednio. Wielu wiernych jest zagubionych, poszukujących. Warto podzielić się z nimi tym światłem, które mamy.

Zamierzamy opublikować w wersji elektronicznej, w formie dokumentu PDF, świadectwa wraz z krótkim praktycznym przewodnikiem oraz zestawieniem regulacji ogólnopolskich i diecezjalnych dotyczących sprawowania sakramentów w tym czasie.

Dziękujemy za nadesłane dotąd świadectwa. Prosimy o przesyłanie kolejnych, a także zdjęć ilustrujących ten czas – termin: Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego AD 2020, by zdążyć z przygotowaniami do COM-u.

Łączymy się w modlitwie

ks. Marcin Loretz, moderator CDL

Wojciech Kosmowski, odpowiedzialny za CDL

LITURGIA ŹRÓDŁEM I SZCZYTEM

W ŚWIADECTWACH

CZŁONKÓW RUCHU ŚWIATŁO – ŻYCIE

Opis inicjatywy
VII Drogowskaz Nowego Człowieka stanowi nieustające źródło inspiracji do pogłębiania więzi z Chrystusem, do budowania Kościoła, do podejmowania funkcji liturgicznych. Warto opisać na praktycznych przykładach, jak to jest realizowane przez członków Ruchu w różnym wieku, różnego stanu (świadectwa małżeństw mile widziane!). Dzięki wskazówkom metodologicznym świadectwa te będą mogły być wykorzystane w różnych działaniach duszpasterskich.
Przykładowe tematy szczegółowe (poniżej kilka świadectw)
1) Liturgia źródłem i szczytem mojego życia.
2) Moja (nasza) liturgia rodzinna (domowa).
3) Moje pierwsze posługiwanie w liturgii (i wczesne powołania tzn. od I Komunii, i późne
np. gdy pojawiły się już wnuki).
4) Rodzinne posługiwanie (rodzice, dzieci, wnuki i prawnuki) przy ołtarzu.
5) Dojrzewanie w powołaniu dzięki liturgii (np. pełnienie funkcji liturgicznych na drodze
do kapłaństwa).
6) Triduum Paschalne na sposób rekolekcyjny i w parafii.
7) Przeżywanie uczestnictwa w liturgii jako świadek chrztu (bierzmowania) i dalsze wzrastanie
w wierze z chrzestnym synem (córką).
8) Moje przeżywanie pełnienia różnych funkcji liturgicznych (i jak to wpływa na codzienne
życie), np. posługa ładu, służba darów, lektor, ministranci światła, kadzidła, orant (posługa
modlitwy w liturgii i poza liturgią).
9) Wykorzystywanie talentów w liturgii.
Format: tekstowy (np. MS WORD, OPEN OFFICE)
Objętość: do 1 strony A4
Przesłać na adres mailowy cdl@oaza.pl
Uwaga końcowa: można do świadectw załączyć też zdjęcia, względnie linki do nich (wraz z upoważnieniem do wykorzystania przez Wydawnictwo Światło-Życie albo do umieszczenia na stronie CDL).

ŚWIADECTWA

1. Moja pierwsza posługa w czasie Mszy Świętej
Było to w 1985 r., w lipcu, w czasie rekolekcji Oazy Nowego Życia stopnia podstawowego w Pobiedziskach. Gdy patrzę na to z perspektywy czasu, dostrzegam, że były one wzorcowo przygotowane. Od samego początku, a więc przy przywitaniu po podróży, poczuliśmy, że jesteśmy oczekiwanymi gośćmi tego ośrodka, który na 15 dni stał się naszym domem.
Czekały na nas przygotowane pokoje, napisy, a przede wszystkim serdeczna atmosfera. Były osobne grupy męskie i żeńskie. każda grupa spała ze swoim animatorem w jednym pokoju. Nadszedł dzień, kiedy nasza grupa miała przygotować Eucharystię. Dla wielu z nas było to nowe doświadczenie – przygotowywaliśmy się cały wieczór i poranek, już od 5 rano. Ja miałem czytać lekcję – o Słudze Pańskim z Księgi Izajasza. Nauczyłem się jej na pamięć: „Oto mój sługa, którego podtrzymuję, wybrany mój, w którym mam upodobanie…”. Staram się tak żyć, by służyć Panu wiernie, dokądkolwiek mnie pośle. Staram się tak innym pomagać, jak i mnie wówczas udzielono pomocy. Animator prowadził, wskazywał własnym przykładem, co mam robić. Moderator pomógł mi ubrać albę. Potem jakiś czas trwało, zanim dojrzałem do systematycznej służby liturgicznej w parafii. W następnym roku otrzymałem błogosławieństwo do pełnienia funkcji lektora i pełnię ją do dziś.

Wojciech, 36 lat w Ruchu Światło-Życie

2. Pełnienie funkcji ministranta światła
Pełniłem w życiu różne funkcje liturgiczne, jednak w szczególny sposób zapisała się jedna z nich. A to dlatego, że przez kilka tygodni codziennie służyłem jako ministrant światła. Było to w 1990 r., we wrześniu, podczas Oazy Animatorów Wielkiej Ewangelizacji w Warszawie. Mieliśmy wówczas Msze sprawowane w parafii pw. św. Franciszka z Asyżu, Warszawa-Okęcie, a raz w Niepokalanowie. Próby prowadził ks. St. Alfred Piwowarczyk SDS. Przyjęto wówczas taki model, że zasadnicze funkcje w prezbiterium pełnił stały zespół, a inne zadania – np. posługa darów czy modlitwy wiernych – mieli codziennie inni posługujący. W tamtym czasie, oprócz oczywistej troski o to, by było pięknie, godnie i by zgrać się z innymi posługującymi – przede wszystkim z drugim posługującym do światła – myślałem o tym, co to znaczy nieść światło. I w liturgii, i w życiu, bo to nie tylko ozdoba. Do dziś pojawia się pytanie: jak mam żyć jako dziecko światłości, czym się w życiu oświecać i jakie światło mam nieść innym. Szczególnie przeżywam to jako nauczyciel akademicki.

Wojciech, lat 51

3. Pierwsze Triduum Paschalne
Po raz pierwszy uczestniczyłem w pełnym Triduum podczas rekolekcji w 1988 r. w Janikowie. Przygotowywałem się do tego poprzez przeżywane w małej grupie kręgi liturgiczne, rozważanie tekstów z Mszy św. Wielkiego Postu. Notatnik „Zawieram z wami przymierze” z tamtego czasu był rzeczywiście dziennikiem duszy. To były piękne rekolekcje. Uczestników znałem już wcześniej z innych przeżywanych wspólnie rekolekcji, w tym z KODA, które odbywały się w tym samym miejscu niespełna dwa miesiące wcześniej. Od początku tworzyliśmy wspólnotę. Parafia, w której przeżywaliśmy Triduum Paschalne, liczy 200 osób, a zatem grono uczestniczących w liturgii było kameralne. Funkcje liturgiczne, próby, rozważania, wszystko to było tylko środkiem do celu: zanurzenia się w misterium Męki, Śmierci i Zmartwychwstania. W tamtym czasie przyjeżdżaliśmy do ośrodka już w Wielką Środę wieczorem, by następnego dnia udać się wspólnie do katedry w Gnieźnie na Mszę Krzyżma. Następnie – jak to było w zwyczaju – mieliśmy krótkie spotkanie z prymasem Polski. Mam wiele pięknych wspomnień z tego czasu, ale przywołam tu tylko kilka z nich. Pierwszym była piękna, pełna zadumy droga krzyżowa w pobliskiej Kalwarii Pakoskiej. Drugim było przeżywanie Wielkiego Piątku. Wokół tamtejszej świątyni jest cmentarz i o godzinie 15:00 w Wielki Piątek tam właśnie medytowaliśmy – taki szczególny Namiot Spotkania. W kolejnych, około 30, latach włączałem się w przygotowanie różnych celebracji Triduum Paschalnego w mojej parafii, najczęściej pełniąc funkcję ceremoniarza.

Wojciech

„W Janie Pawle II uwidoczniły się nam wszystkim moc i dobroć Boga” – pisze Benedykt XVI w specjalnym liście z okazji zbliżających się 100 urodzin Karola Wojtyły.

Jan Paweł II to dar dla całego Kościoła katolickiego na świecie, jednak bez wątpienia dla swoich rodaków był szczególną nadzieją na lepsze jutro. To dzięki jego modlitwom i słowom, które skierował do nas podczas odwiedzin, zrodził się duch solidarności i męstwa  – Boży Duch, który na wezwanie tego świętego Polaka napełnił ziemię, tę ziemię.

W poniedziałek 18.05.2020 r. obchodzimy setną rocznicę urodzin Karola Wojtyły. Nie powinna ta uroczystość przejść w naszych rodzinach bez echa. 

Jesteśmy w trudnym czasie , zamknięci, odizolowani, musimy zachowywać dystans jeden do drugiego. Wszyscy rozumiemy okoliczności, które zmuszają nas do ostrożności. Pamiętajmy jednak, że ten wielki człowiek niósł nam zawsze pocieszenie i nadzieję wtedy, kiedy żyliśmy w trudnym komunistycznym i szarym świecie. 

Ciesząc się z posiadania tak wielkiego orędownika w domu Ojca , pamiętając obietnicę, że o nas nie zapomni, przywołujmy jego wstawiennictwa w naszych codziennych modlitwach.

Nam też nie wolno o nim zapomnieć. Módlmy się za przyczyną naszego świętego rodaka, dziękując Panu za dar jego życia i posługi. 

Niech nasze domy ozdobi papieska flaga i wizerunek papieża Jana Pawła II.

Na zdjęciach możecie zobaczyć, jak na tę uroczystość udekorowała się parafia naszego moderatora diecezjalnego – Grębocin.

KMK

W poprzednim wpisie zaprosiliśmy Was kochani na spotkanie „Szkoła Formacji”. Tematem przewodnim jest modlitwa rodzinna. Jeśli przyjęliście nasze zaproszenie, w co nie wątpimy, słuchaliście słów naszego kapłana-moderatora, który mówił o trudnościach, obawach, ale również szansach dla nas, jako rodziców, małżonków i członków Kościoła Domowego. Wszyscy jesteśmy w domu, nasze rodziny nareszcie spotykają się w ciągu dnia, a nie tylko późnym
wieczorem. To są fakty, które mają miejsce. Czy jednak mamy czas dla siebie? A może trudno nam już ze sobą wytrzymać? Czy może jednak nasze wspólne przebywanie  sprawia nam więcej radości?
Jesteśmy Kościołem Domowym, przede wszystkim tworzymy Kościół w przestrzeni ograniczonej czterema ścianami naszych rodzinnych mieszkań. Co może nam pomóc w budowaniu wspólnoty domowej? Oczywiście zobowiązania, szanse i drogowskazy naszego życia w rodzinie.
Dzisiejsza konferencja, a właściwie piękne świadectwo naszej wspólnotowej pary Ani i Janusza Wiśniewskich, jest przepisem na błogosławione rodzinne szczęście. Modlitwa rodzinna, to oczywiście, jak to bywa z przepisami, tylko jeden sposób na życie zanurzone w Bogu. 

Ania i Janusz są rodzicami siódemki dzieci, od maluszka poprzez nastolatków do dorosłych. Od początku swojego małżeństwa formują się we wspólnocie Domowego Kościoła tj. od 24 lat. Temat modlitwy rodzinnej mocno zgłębili i wypraktykowali.

Z Anią zetknęliście się w naszym biuletynie „Wypłyń na głębię”. Jest autorką stałej już rubryki „Przemyślenia mamy” podpowiadając sposoby pomocne w wychowanie dzieci.

Zachęcamy do obejrzenia filmu,  przemyślenia go, a następnie wykorzystania do wzbogacenia swoich praktyk modlitwy rodzinnej.

KMK

Od wielu już lat nasza diecezjalna wspólnota organizowała spotkanie pod nazwą SZKOŁA FORMACJI. Przez kilka ostatnich lat omawialiśmy poszczególne zobowiązania. To tematy, którymi się dzielimy na comiesięcznych spotkaniach swojego kręgu, jednakże na Szkole Formacji mamy możliwość poznać praktykowanie zobowiązań w innych kręgach, w innych rejonach. Zawsze też jest konferencja prowadzona przez osoby, które zagłębiły się w tym temacie. Ponieważ sytuacja pandemiczna nie pozwala nam na zorganizowanie spotkania  w taki sam sposób, to tym razem robimy to poprzez nagrania i internet.

Na początku roku formacyjnego przy ustalaniu tematu Szkoły Formacji pojawiły się głosy, że tego tematu nie warto robić, bo z modlitwą z dziećmi to nie ma problemu. Jednakże po dyskusjach doszliśmy do wniosku, że w życiu rodzinnym są różne etapy i różne trudności, kiedy modlitwa rodzinna nie idzie gładko. Sami również doświadczamy trudności z realizacją tego zobowiązania. Czas pokazał, że wybór był trafny. Epidemia sprawiła, że pojawiły się ograniczenia w uczestnictwie we mszy świętej i innych nabożeństwach. To my rodzice musieliśmy i nadal musimy organizować Kościół w naszych domach. A jak możemy to robić? Właśnie poprzez modlitwę rodzinną. 

Krąg centralny napisał list (informujemy o nim w poprzedniej informacji z Aktualności), w którym informują o odwołaniu wyjazdowych rekolekcji letnich, natomiast wskazują nam wszystkim, aby organizować sobie rekolekcje domowe. W tym przypadku również modlitwa rodzinna jest niezwykle ważna.

W pierwszej kolejności, prosimy, obejrzyjcie i wysłuchajcie słowa naszego moderatora diecezjalnego ks. Dariusza Aniołkowskiego.

Kolejnego dnia Janusz i Ania Wiśniewscy opowiedzą o swoich doświadczeniach z modlitwą rodzinną, a ponieważ mają dzieci od maluszków poprzez nastolatków do dorosłych , to ich doświadczenie jest naprawdę głębokie. Warto posłuchać. Zapraszamy na jutrzejszą informację na stronie DK.

KMK

Krąg centralny przekazał list na ten szczególny czas, kiedy to z powodu panującej pandemii tak wiele spraw w naszych rodzinach i Domowym Kościele funkcjonuje inaczej.

http://www.dk.oaza.pl/aktualnosci/6855/

Znajdziemy tam wskazania do wielu naszych działań i odpowiedzi na wątpliwości:

1/ Spotkania kręgu -> organizować w sposób zastępczy  w formie on-line.  Jest też wskazówka, jak w wyjątkowych przypadkach postąpić bez wykorzystania technik internetowych i telekomunikacyjnych

2/Wybory par odpowiedzialnych -> zostają odłożone na czas, gdy będzie można organizować spotkania

3/ Rekolekcje -> letnie rekolekcje wyjazdowe zostają odwołane. Została zaproponowana inna forma realizacji rekolekcji.

4/ Wyobraźnia miłosierdzia – wezwanie do wzajemnej pomocy

Zachęcamy do przeczytania całego listu.

KMK

Serdecznie pozdrawiamy w nietypowym maju bez majówek i przekazujemy kilka bieżących informacji:

 Zdalne spotkania kręgów

Nieustannie nalegamy na organizowanie zdalnych spotkań kręgów. Prosimy, szukajcie sposobów.

Modlitwa w intencji Rafała

Dwa tygodnie temu modliliśmy się o udaną operację dla Rafała z naszej wspólnoty. Z dużą przyjemnością możemy poinformować, że ta trudna i niebezpieczna operacja powiodła się. Rafał wyszedł ze szpitala i jest w domu. Wspierajmy go modlitewnie w czasie niełatwej rekonwalescencji.

Szkoła formacji – Modlitwa rodzinna

Oczywiście nie możemy spotkać się i jak co roku omówić wspólnie któregoś z zobowiązań. Natomiast przygotowaliśmy szkołę formacji w wersji elektronicznej. Wkrótce po weekendzie 10 maja umieścimy to na stronie i Was poinformujemy, jak możecie z niej korzystać.

Prośba redakcji Listu DK

Otrzymaną od redakcji Listu prośbę spisanie i przesłanie refleksji z przeżywanego właśnie czasu epidemii przekazaliśmy Wam już we wcześniejszej korespondencji. My również uważamy, że takie spisane historie mogą stać się wspaniałą szkoła życia na przyszłość i na teraz.

Rekolekcje

Jeszcze prosimy o chwilę cierpliwości w temacie rekolekcji. Krąg Centralny wkrótce przekaże ustalenia w tej sprawie.

Pokój i łaska Boża niech Was otacza

Kasia i Marek Kalczyńscy

PROSIMY O ŚWIADECTWA I RELACJE!
Chcemy, aby najbliższy, 159. numer „Listu DK” stanowił świadectwo tego czasu i doświadczenia, przez które przechodzimy.

Napiszcie do 17 maja na adres tomekstruzanowski@op.pl:

– na ile przeżywacie ten czas z wiarą w Bożą Opatrzność?
– jak radzicie sobie z naturalnym w tym czasie poczuciem niepewności (może wręcz zagrożenia?) o życie/zdrowie swoje i najbliższych, o pracę/dochody/utrzymanie?
– jak przeżyliście Triduum Paschalne, nie mogąc uczestniczyć w liturgii?
– jak „pracuje” w Was w tym czasie słowo Boże? W czym Was umacnia, na co otwiera oczy, na jakie pytania odpowiada?
– wielu z Was w tym czasie w szczególny sposób służy społeczeństwu na pierwszej linii „frontu” (jako lekarze, pielęgniarki, ratownicy, sprzedawcy w sklepach, kierowcy itd. itd.) – podzielcie się swoimi przeżyciami i obserwacjami z punktu widzenia człowieka wierzącego
– jak wspólnota DK funkcjonuje mimo epidemii i związanych z nią ograniczeń? Czy coś się dzieje, czy życie wspólnotowe raczej zamarło?
– jak pracujecie w kręgach? Czy odbywają się spotkania miesięczne? W jakiej formie? Jakie przynoszą owoce?
– czy i jak niesiecie sobie nawzajem pomoc (duchową, materialną) we wspólnocie?
– czy realizacja zobowiązań jak pomaga Wam w godnym przeżywaniu tego czasu? Jak? Może w tych nowych okolicznościach spojrzeliście na nie inaczej?
– I tak dalej, i tak dalej.

Pary diecezjalne – prosimy Was o mailowe potwierdzenie, że odebraliście naszą wiadomość (wystarczy krótkie: „Potwierdzamy odbiór – diecezja….. ).
Jeszcze raz prosimy o pomoc w jej przekazaniu do członków Waszych wspólnot.

Serdecznie pozdrawiamy i… czekamy na „świadectwa czasu zarazy”…

Z Bogiem

Beata i Tomek Strużanowscy
wraz z redakcją „Listu DK”

Uczestniczyliśmy we Mszy św. właśnie w niedzielę zwaną Niedzielą Dobrego Pasterza. Kapłan prosił, aby w kościele zakrywać  usta i nos. Wiele osób miało zdjęte maski  całkowicie, a spora część założone bardzo niedbale  na brodę, tylko minimalnie zakrywając usta. Brak poprawienia się… Kapłan nalegał (użył  słowa „nalegam”), aby komunię przyjmować na rękę. Jednak część osób nadal domagało się komunii na język. Nie będziemy analizowali przyczyn takiego podejścia, lecz podzielimy się  smutną refleksją, jaka nam się zrodziła:

Jeżeli w takich prostych i mało wymagających kwestiach my chrześcijanie nie potrafimy zastosować i uszanować słów duszpasterzy, to co jest ze sprawami bardziej wymagającymi życiowo? Jakie jest nasze otwarcie i chęć  wprowadzenie w życie  homilii słyszanych od naszych księży, biskupów? Jak podchodzimy do słów papieża?

A jaka jest nasza troska  o bliźniego? A jakie dobro przyniesie taka postawa?

Z okazji niedzieli Dobrego Pasterza życzymy wszystkim naszym duszpasterzom, którzy są rękami Siewcy, aby słowa przez nich mówione jak najczęściej trafiały na żyzną glebę, czyli uszy i serca otwarte.

KMK

Szczęść Boże,

Oto kilka bieżących informacji:

1/ Peregrynacja obrazu Świętej Rodziny

Peregrynacja obrazu Świętej Rodziny została oficjalnie przeniesiona na przyszły rok.

Więcej szczegółów można przeczytać na stronie diecezji:

https://diecezja-torun.pl/Artykuly/View/3647/swiety-jozef-ratuje-nasze-rodziny-od-pandemii-ducha

2/ Praca kręgów

Nalegamy, aby kręgi szukały sposobu na kontynuację pracy. Oczywiście nie są obecnie możliwe fizyczne spotkania kręgów. Jednak izolacja przedłuża się i może potrwać bardzo długo, a brak kontaktu szkodzi wspólnotom, relacjom oraz rozwojowi. W każdej grupie są inne możliwości i inne problemy, dlatego starajcie się szukać właściwych dla Was rozwiązań. Jest wiele kręgów, które przeprowadzają już swoje spotkania za pomocą internetu (Skype, Google Duo, Messenger, Zoom itp.). Niektórzy korzystają też z połączeń telefonicznych. Jeżeli w Waszym kręgu nie znajdujecie żadnej możliwości zdalnego spotkania, to organizujcie modlitwy we wspólnym czasie, z podzieleniem się intencjami. Nie zaniedbujcie wspólnoty Waszego kręgu. Szukajcie sposobu.

3/ Rekolekcje letnie i wybory

Krąg Centralny pracuje nad tematem podejścia do tegorocznych rekolekcji letnich oraz dokonywania wyborów par odpowiedzialnych. Do 9 maja będą odbywały się zdalne spotkania Kręgu Centralnego, Centralnej Diakonii Jedności i Centralnej Diakonii Rekolekcyjnej. Zatem po 9 maja otrzymamy informacje na ten temat.

Wielu z Was zgłaszało propozycje na alternatywne formy rekolekcji na czas epidemii. Przekazaliśmy je do kręgu centralnego

4/ Tydzień czytania Pisma Świętego

Bieżący tydzień to tydzień czytania Pisma Świętego, co wspaniale łączy się z jednym z naszych zobowiązań. Pielęgnujmy tę praktykę w naszym życiu, a szczególnie nie zapomnijmy w tym tygodniu.

5/ Odpowiedzi na różne pytania związane z naszą formacją w okresie epidemii umieszczamy na stronie internetowej.

http://torun.oaza.pl/formacja/czas-epidemii-2020/

Serdecznie pozdrawiamy

Kasia i Marek Kalczyńscy

para diecezjalna