czytania
Służba Bogu przez wierną realizację codziennych obowiązków, a także udział w niedzielnej, a nawet codziennej liturgii ożywia i pogłębia naszą pobożność. Dlatego pragniemy wspólnie wielbić Boga, śpiewać Mu pieśni i składać dary. Jak kiedyś w synagodze w Kafarnaum, tak również dzisiaj Chrystus Jezus pragnie przemówić do nas i oczyścić nas z wszystkiego tego, co złe i grzeszne. Poprzez akt pokuty przygotujmy się na spotkanie z Panem.
.
Eucharystia jest miejscem przemiany. Uczestnicząc z wiarą i zaangażowaniem w ofierze Chrystusa, zostajemy obdarzeni Jego mocą, która przemienia nasze myślenie, wartościowanie, sposób życia i zwraca nasze serca ku temu, co wieczne i prawdziwe.
.
„Chodźcie, a zobaczycie” – tymi słowami Jezus Chrystus zaprosił pierwszych uczniów, by poszli za Nim, by byli Jego towarzyszami i świadkami wielkich dzieł, jakie miał zamiar dokonać. My również jesteśmy uczniami Jezusa Chrystusa – Jego świadkami w zmaterializowanym współczesnym świecie. Eucharystia, w której uczestniczymy, pragnie nas umocnić w składaniu chrześcijańskiego świadectwa: utwierdzić naszą wiarę, odnowić nadzieję i ożywić miłość.
.
Niedziela po Objawieniu Pańskim kończy okres Bożego Narodzenia. Przypomina wydarzenie, które nastąpiło ok. 30 lat później. Dorosły Syn Boży przyjmuje chrzest nawrócenia. Jednoczy się z tłumem grzeszników. Chce ich uwolnić od grzechu przez chrzest Ducha Świętego. Jak często dziękuję za mój chrzest? Czy pomagam innym uświadomić sobie wartość tego daru? W jaki sposób świadczę o swej więzi z Chrystusem, który przyjął moją słabość?
.
Pan Bóg zapragnął, aby Jego Syn narodził się w ludzkiej rodzinie, choć poczęty został przez Ducha Świętego w dziewiczym łonie. Tym jednak, co tworzy rodzinę, nie są jedynie więzy krwi. Ale również – co niezwykle ważne – wzajemne relacje między małżonkami, rodzicami, dziećmi. Jezus w pełni uczestniczy w życiu rodzinnym, a dom w Nazarecie staje się prawdziwą Świątynią.
.
Adwent ma swoich przewodników, którzy pomagają w odbyciu duchowej drogi wiodącej do spotkania z Jezusem. Na początku liturgia postawiła przed nami proroka Izajasza, kolejne dwa tygodnie to wędrówka z Janem Chrzcicielem. W ostatnim tygodniu Adwentu Kościół wskazuje na Maryję, tę, która wydała na świat Zbawiciela.
.
Już blisko jest przyjście Chrystusa. Różowy kolor szat liturgicznych to znak radości Kościoła – wspólnoty uczniów Mesjasza. Św. Jan Chrzciciel zapowiada posłannictwo większego od siebie, Jego chrzest w Duchu Świętym. W pokorze uważa, że nie jest godzien pełnić wobec Niego służebnej czynności. Naśladujmy wiarę, pokorę i gorliwość Poprzednika Zbawiciela.
.
Patrząc na różne dramatyczne wydarzenia, które dzieją się na naszych oczach, historia świata może jawić się nam jako pasmo katastrof i cierpień, przeplatanych okresami względnego spokoju. Widziana jednak od strony końca czasów, ich wypełnienia się w Chrystusie, okazuje się konsekwentnym podążaniem do domu Ojca.
.
„Mówię wszystkim: czuwajcie!”. Te słowa Jezusa rozpoczynają tegoroczny Adwent, czyli czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Czujność wymaga pewnego napięcia i uwagi. Aby nie przegapić śladów Nadchodzącego. Aby nie zagubić drogi, którą idzie. Aby być gotowym do porzucenia własnego szlaku, który wiedzie donikąd.
.
Prawdziwe królowanie Boga nie polega na demonstrowaniu siły. Stwórca i Pan wszechświata nie potrzebuje nikomu udowadniać swojej mocy. Pełnia królowania Boga wyraża się w pokornej służbie i miłości. „Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć” – tak mówi i czyni nasz Król.
.