Chodźcie, a zobaczycie” – tymi słowami Jezus Chrystus zaprosił pierwszych uczniów, by poszli za Nim, by byli Jego towarzyszami i świadkami wielkich dzieł, jakie miał zamiar dokonać. My również jesteśmy uczniami Jezusa Chrystusa – Jego świadkami w zmaterializowanym współczesnym świecie. Eucharystia, w której uczestniczymy, pragnie nas umocnić w składaniu chrześcijańskiego świadectwa: utwierdzić naszą wiarę, odnowić nadzieję i ożywić miłość.

.

LITURGIA SŁOWA

Kolekta:Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu i obdarz nasze czasy swoim pokojem.  Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,  który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

PIERWSZE CZYTANIE (1Sm 3,3b-10.19)
Bóg powołuje młodego Samuela. Chłopiec najpierw nie rozumie Bożego głosu. Myśli, że woła go sędziwy kapłan. Pouczony, otwiera się na słowo Pana. Rozpoczyna długą, owocną posługę. Uczmy się słuchać i właściwie odpowiadać. Jak Samuel i jak Maryja – Służebnica Pańska, pragnąca, by w Niej spełniało się Boże słowo. Nie pozwólmy upadać na ziemię Bożemu słowu, to i nasze słowa nie będą próżne ani bezowocne.

Czytanie z Pierwszej Księgi Samuela
Samuel spał w przybytku Pana, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: «Oto jestem». Pobiegł do Helego, mówiąc mu: «Oto jestem, przecież mnie wołałeś». Heli odrzekł: «Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać». Położył się zatem spać.
Lecz Pan powtórzył wołanie: «Samuelu!». Wstał Samuel i pobiegł do Helego, mówiąc: «Oto jestem, przecież mnie wołałeś». Odrzekł mu: «Nie wołałem cię, synu mój. Wróć i połóż się spać». Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pańskie nie było mu jeszcze objawione.
I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: «Samuelu!». Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem, przecież mnie wołałeś». Heli zrozumiał, że to Pan woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: «Idź spać! Gdyby jednak ktoś cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha». Odszedł Samuel i położył się spać na swoim miejscu.
Przybył Pan i stanąwszy, zawołał jak poprzednim razem: «Samuelu, Samuelu!». Samuel odpowiedział: «Mów, bo sługa Twój słucha».
Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię.
Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 40,2ab i 4ab.7-8a.8b-10)
Chcemy pełnić Bożą wolę. Najdoskonalej wypełnił ją Jego Wcielony Syn. Zapowiadali Go prorocy i mędrcy Izraela. On nas powołuje do współpracy. Oczekuje nie wspaniałych materialnych darów, lecz prawego postępowania. Wspominając własny chrzest, wzrastajmy w wierze i miłości. Rozważajmy Bożą naukę i wprowadzajmy w życie sprawiedliwość, którą On głosi.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Z nadzieją czekałem na Pana, *
a On pochylił się nade mną.
Włożył mi w usta pieśń nową, 
*
śpiew dla naszego Boga.

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
ale otwarłeś mi uszy.
Nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. 
*
Wtedy powiedziałem; «Oto przychodzę.   

W zwoju księgi jest o mnie napisane: 
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, 
*
a Twoje prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu
 †
i nie powściągałem warg moich, 
*
o czym Ty wiesz, Panie.  

DRUGIE CZYTANIE (1Kor 6,13c-15a.17-20)
Święty Paweł uczy Koryntian i nas wszystkich o świętości ludzkiego ciała. Przez chrzest staliśmy się członkami Chrystusa. Świątynią Ducha Świętego. Przez grzechy nieczyste nie tylko niszczymy siebie. Lekceważymy Ofiarę Chrystusa. On nabył nas dla Boga przez swoją krew. Szanujmy Jego dar, szanując samych siebie i ciało innych ludzi. Odrzucajmy to, co nam oferują ci, którzy się bogacą przez wykorzystywanie naszej słabości.


Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana, a Pan dla ciała. Bóg zaś i Pana wskrzesił, i nas również swą mocą wskrzesi.
Czyż nie wiecie, że wasze ciała są członkami Chrystusa? Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem. Strzeżcie się rozpusty! Bo czyż jakikolwiek grzech popełniony przez człowieka jest poza ciałem? Lecz ja wam mówię, kto grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy.
Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!
Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 1,41b.17b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa.
Łaska i prawda przyszły przez Niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (J 1,35-42)
Pan Jezus gromadzi wokół siebie uczniów. Pierwsi przychodzą uczniowie św. Jana Chrzciciela. To on wskazał Baranka Bożego. Pragną bliżej poznać Nauczyciela. Jeden przyprowadza swego brata. Nie zazdrości mu zmiany imienia zapowiadającej ważną funkcję. Uczmy się dzielić radością z poznania prawdy i dobra. Przyprowadzać kolejnych uczniów do Zbawiciela. Cieszmy się z tego dobra, które spotyka innych.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?».
Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?».
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.
A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.
Oto słowo Pańskie.

Rozważanie:

Ludzie pragną żyć we wspólnotach, które pomogłyby im zdobyć upragniony życiowy cel. Zakładają rodziny, przystępują do wspólnot kościelnych, zrzeszają się w organizacjach społecznych, tworzą wspólnoty narodowe i państwowe. Czasem podają sobie dłonie, aby utworzyć łańcuch braterstwa i zamanifestować pragnienie pokoju i poszanowania godności człowieka. Są to jasne znaki przesyłania pewnych idei i jednoczenia ludzi wobec ważnych spraw.
Dzisiejsza Ewangelia objawia nam zaistnienie podobnego łańcucha jednoczenia wokół osoby Chrystusa. Pierwszym ogniwem jest św. Jan Chrzciciel, który zafascynowany Jezusem nazywa Go Barankiem Bożym. Szczęście Jana Chrzciciela udzieliło się jego uczniom ‒ Andrzejowi i Janowi, którzy, pozostawiając nauczyciela, poszli za Jezusem. Łańcuch radości idzie dalej. Andrzej prowadzi do Mistrza swego brata Szymona, na którym później, jak na skale, zbuduje Jezus swój Kościół.
Do łańcucha fascynacji Jezusem – Zbawicielem świata, który osiągnął dziś już niebotyczne rozmiary, zaproszeni są wszyscy, gdyż są dziećmi Bożymi. Stąd płynie chrześcijański obowiązek ewangelizacji: świata, rodziny, ojczyzny… Niestety, wielu ludzi nawet ochrzczonych i wierzących, inspirowanych przez cywilizację kłamstwa i śmierci, odłącza od tego łańcucha braterstwa z Chrystusem ludzi innych wyznań chrześcijańskich czy też migrantów i uchodźców, widząc w nich zagrożenie dla swego pozornie poukładanego życia.
Wobec tego „grzechu świata” stwórzmy braterski krąg i ze zdwojoną siłą głośmy światu Orędzie Miłości, potwierdzone Jezusowym Krzyżem.

opr. ks. Andrzej Jakielski

Fot. flickr.com/Andrew(CC BY-SA 2.0)