Ważne
Każdy człowiek jest zmuszony do ciągłego podejmowania decyzji, życie bowiem wymaga dokonywania wyborów. Bóg obdarzył nas wolnością i pragnie, byśmy z tego daru nie bali się korzystać. Opisując ludzkie życie, Pismo Święte nie raz posługuje się obrazem dwóch dróg: drogi życia oraz drogi grzechu i śmierci. Wsłuchując się w dzisiejsze Słowo Boże, prośmy pokornie Chrystusa, by jako nasz Mistrz i Nauczyciel prowadził nasze stopy tylko po drogach życia.
Gdy poznajemy wspaniałość, majestat i miłość Boga, ogarnia nas poczucie własnej małości, własnej niegodności. To prawda, człowieka nie da się w żadnej płaszczyźnie porównać ze Stwórcą. Ale sam Bóg, który jest źródłem wszelkiego życia, pragnie w nas zamieszkać. Poddajmy się Jego łasce i prowadzeniu.
Gdy zderzamy się z problemami, jakie niesie życie, stawiamy pytania: czy to nie za trudne, czy dam radę, czy Pan Bóg nie za wiele wymaga? Gdy doświadczamy własnych słabości, łatwo można się przerazić brutalnością świata. Pan Bóg jest Stwórcą i Zbawicielem. Daje każdemu potrzebną siłę, ofiarowuje dar miłowania. Słabym pozostanie jedynie ten, kto nie zaufa mocy Bożej. W dzisiejszej liturgii prośmy o miłość, która przybliża świat do Pana Boga.
Świat, który nas otacza, jest coraz bardziej różnorodny, bogaty nie tylko w dzieła Boże, ale także we wszystko, czego dokonała myśl ludzka. Można się w tej różnorodności zagubić, poczuć niepotrzebnym, nic nieznaczącym. Bóg przypomina nam dzisiaj o tym, że żaden człowiek nie narodził się „przypadkiem”, każdy ma do wypełnienia jakąś misję.
Przed tygodniem byliśmy świadkami rozpoczęcia publicznej działalności Jezusa po przyjęciu chrztu pokuty z rąk Jana Chrzciciela. Natomiast dzisiaj usłyszymy o Jego pierwszym cudzie, jaki uczynił na weselu w Kanie Galilejskiej, gdzie przemienił wodę w wino. Także my zostaliśmy zaproszeni na ucztę, gdzie będziemy uczestniczyć w jednym z największych cudów, jakim jest Eucharystia. Mocą Ducha Świętego chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. Niech szczery żal za naszą słabą miłość do Eucharystii spowoduje, że będziemy z czystym sercem uczestniczyć w tym największym cudzie świata − Mszy Świętej.
Sztafeta modlitwy wystartowała i trwa.
Ufamy, że znajdzie się wielu chętnych do bezinteresownej modlitwy w intencji rodzin potrzebujących
naszego wsparcia modlitewnego. Często i chętnie pomagamy materialnie rodzinom w potrzebie. Jednak o pomoc modlitewną, duchową mogą nie poprosić! Często widzimy ile bólu i trudności doświadczają rodziny bez Chrystusa – stąd inicjatywa Sztafety Modlitwy – rodzina-rodzinie. 1 wyznaczony dzień modlitwy, postu, pracy(także zawodowej), ofiary naszego krzyża- choroby, cierpienia, także radości ofiarowanej Bogu w intencji świętości rodzin
ZACHĘCAMY!
Zapraszamy wszystkich którym bliska jest idea zabawy bez alkoholu, na Bal Karnawałowy, który odbędzie się
- 16 lutego 2019r.
- w Sali bankietowej „Poranna Rosa” w Grabowcu (ul. Syrenki 3).
Bal rozpoczynamy o godzinie 20 i bawimy się do 2 w nocy.
- Koszt od osoby dorosłej 120 zł,
- dzieci do lat 3 bezpłatnie,
- a w wieku 3 do 7 lat 60 zł.
W związku z tym, że data naszego balu bliska jest świętowaniu dnia św. Walentego, zapraszamy i zachęcamy do czerwonego akcentu w stroju, a jeszcze bardziej do przygotowania dla swojego współmałżonka drobnego upominku, który będzie można wręczyć na balu. Może to być również wiersz lub piosenka…
Zgłoszenia
- do Justyny i Krzysztofa Marcinkowskich telefonicznie do 10 lutego 2019r. (tel. 608437421),
- płatność (również do 10 lutego) na konto Domowego Kościoła Diecezji Toruńskiej,
- lub gotówką u skarbnika DK, lub Justyny i Krzysztofa.
Zabawę poprowadzi znany nam już z pierwszego Balu Niepodległości Marcin Klaman.
Na naszym balu, jak zawsze będą fanty, jeśli ktoś ma chęć podarować na ten cel jakiś przedmiot, książkę itp., prosimy o dostarczenie do księgarni u Jezuitów z adnotacją „ fanty na bal karnawałowy” do dnia 10 lutego 2019r.
W dniach 7-9 grudnia małżonkowie z Domowego Kościoła spotkali się w kościele p.w. św. Józefa w Chełmnie, aby uczestniczyć w Adwentowych Rejonowych Dniach Wspólnoty. Tematem tegorocznego spotkania było WZRASTANIE – DZIEŁO BOGA I CZŁOWIEKA. Wzrastanie w wierze to czas rozwoju, dojrzewania i nowych wyzwań. Czas zostawiania za sobą tego, co dziecinne, by brać odpowiedzialność za siebie, swoją wiarę, swoje wybory, za drugiego człowieka. Pochylając się nad tematem roku: „Młodzi w Kościele”, pytaliśmy o świeżość i dynamizm naszej wiary. Konferencje ks. Tadeusza Miszewskiego i dzielenie się w grupach głęboko poruszyły nasze serca. Uświadomiliśmy sobie, że wzrastanie w wierze nie dokonuje się łatwo i od razu. Należy przyjąć, iż będzie następowało stopniowo. Rozwój jest nam potrzebny, bo życie na ziemi nie jest kresem. Dzięki łasce u Boga, ćwiczeniu pokory, cierpliwości i męstwa możemy osiągnąć cel- wejście w komunię z Panem Bogiem. Narzędziem niech stanie się dla każdego z nas MIŁOŚĆ. Nie pytajmy bez przerwy Pana Boga, co mamy zrobić. Każdy może KOCHAĆ. Dawać nie patrząc na wdzięczność. Nie bójmy się błędów, gdyż są one częścią rozwoju. Wzorem dla nas jest postawa Maryi, która kochała bez reszty i bezinteresownie. Pokorne stawanie w prawdzie, obdarzanie wszystkich i wszystkiego miłością, świadomość, że nic tu na ziemi nie jest nasze, że wszystko pochodzi od Boga, zaufanie Panu, oddanie mu serca, zrezygnowanie z własnego ,,ja” poprzez służbę, poznanie swoich wad i słabości, ufność, że Bóg nas uzdolni, prowadzi w konsekwencji do DZIAŁANIA i WZROSTU w wierze. Zacznijmy przyjmować nowe wyzwania mimo obaw. Głęboko przeżyliśmy Eucharystie. Zgromadzeni tuż przy ołtarzu Pańskim czuliśmy, jak bardzo kocha nas Pan i jak pragnie, byśmy tą miłością chcieli się dzielić i wzrastać w wierze. Podczas piątkowej adoracji Najświętszego Sakramentu otworzyliśmy nasze serca, aby wielbić Pana, dziękować mu i prosić o potrzebne łaski. W niedzielę Beata i Marian z Diakonii Wyzwolenia przybliżyli nam dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka- osobistego daru abstynencji od alkoholu podjętego z pobudek miłości, aby wyzwalać innych od lęku i uzależnień. Poprzedniego dnia usłyszeliśmy poruszające świadectwo Urszuli, która trwa w Krucjacie od wielu lat i czuje moc tego dzieła. Ania i Wiktor opowiedzieli o swoim bezalkoholowym weselu, na którym świetnie bawiła się cała rodzina i
przyjaciele.
Chwała Panu za ten błogosławiony czas.