Eucharystia
Istnieje wiele sposobów na to, aby pokazać komuś, że jest nam bliski i że go szanujemy. Jeden z nich to obdarowywanie prezentami. Nie potrzebujemy, aby on odwdzięczył się tym samym. Wystarcza radość, jaką sprawiliśmy obdarowanemu. Pan Bóg na różne sposoby pokazuje nam, że nas kocha, że jesteśmy mu bliscy. Również daje nam prezenty. Jednym z takich darów jest Msza Święta. Pan Bóg zaprasza nas do przyjęcia tego daru, w którym przez słowa, gesty i własną obecność pragnie okazać nam miłosierną miłość.
Naśladując Apostołów i kobiety, przybywamy dzisiaj do pustego grobu Pana. Ale nasz bieg do grobu jest zupełnie inny. Oni biegną z nadzieją, że tam Go spotkają, my biegniemy z wiarą, że Jego już tam nie będzie. Przybywamy więc do pustego grobu jako kolejne pokolenie świadków Zmartwychwstałego. „Pan zmartwychwstał!” – przypominamy dzisiaj sobie i mówimy światu. Z tej prawdy rodzi się przecież całe nasze życie.
Niedziela Palmowa rozpoczyna Święty Tydzień, którego kulminacyjnymi dniami jest Triduum Paschalne, upamiętniające śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W dniu dzisiejszym idziemy z palmami w rękach do naszych kościołów, śpiewając Panu jak jerozolimskie rzesze: „Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”. Historyczny wjazd Chrystusa na oślęciu do Jerozolimy ma także znaczenie duchowe: dziś Jezus przybywa do najważniejszej świątyni, jaką jest każdy z nas, by usunąć z naszych serc wszelkie zło i wnieść tam blask swego królestwa.
Triduum Paschalne to wyjątkowy czas w całym Roku Liturgicznym. Rozbudowana liturgia niesie ze sobą wiele symboli i znaczeń, które wielokrotnie umykają naszej uwadze.
Każdy człowiek jest powołany do życiodajnej wspólnoty z Bogiem. To właśnie podczas Eucharystii wchodzimy w przestrzeń Nowego Przymierza, zawartego na krzyżu przez ofiarę Chrystusa. Przymierze to daje nam możliwość przystępu do Boga jako Ojca.
Czytania dzisiejszej niedzieli skłaniają nas do popatrzenia na własne życie jako na element historii zbawienia. Historii misternie tkanej przez Boga, w której nie ma przypadków. Życie każdej osoby jest jak unikatowa księga, w której Pan pisze pięknym, prostym pismem, nawet gdy podajemy Mu pokrzywione linie. Droga życia każdego człowieka została stworzona dla bardzo konkretnego celu, jest jedyna i niepowtarzalna, jest upragniona i dokładnie przemyślana przez Stwórcę.
Należymy do Kościoła, do wspólnoty wierzących, tworzymy duchową świątynię Chrystusa. Przykazania Boże, z największym przykazaniem miłości, nie ograniczają człowieka, lecz służą jego dobru, służą dobru każdego z nas. Prośmy o to, abyśmy nie ulegali obecnym wokół nas postawom ośmieszającym i odrzucającym prawo Boże. Ale abyśmy umacniali Bożą budowlę opartą na fundamencie męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa.
