Naśladując Apostołów i kobiety, przybywamy dzisiaj do pustego grobu Pana. Ale nasz bieg do grobu jest zupełnie inny. Oni biegną z nadzieją, że tam Go spotkają, my biegniemy z wiarą, że Jego już tam nie będzie. Przybywamy więc do pustego grobu jako kolejne pokolenie świadków Zmartwychwstałego. „Pan zmartwychwstał!” – przypominamy dzisiaj sobie i mówimy światu. Z tej prawdy rodzi się przecież całe nasze życie.
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
1 kwietnia 2018 r.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta: Boże, Ty w dniu dzisiejszym przez Twojego Syna pokonałeś śmierć i otworzyłeś nam bramy życia wiecznego, † spraw, abyśmy obchodząc uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, * zostali odnowieni przez Ducha Świętego i mogli zmartwychwstać do nowego życia w światłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 10,34a.37-43)
Święty Piotr przypomina nam dzisiaj „sprawę Jezusa z Nazaretu” – Tego, który przeszedł przez życie, dobrze czyniąc, i którego Bóg wskrzesił trzeciego dnia. „My jesteśmy świadkami tego” – mówi dzisiaj Piotr w domu Korneliusza. To brzmi jak definicja chrześcijaństwa, które jest świętym opowiadaniem o Jezusie, przekazywanym nieustannie z pokolenia na pokolenie. Do skończenia świata. Aż Pan powtórnie przyjdzie. Dzisiaj my jesteśmy głosicielami Jego biografii.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Gdy Piotr przybył do domu Centuriona w Cezarei, przemówił: «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła.
A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu.
On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, w Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».
PSALM (Ps 118,1-2.16-17.22-23)
„Oto dzień, który Pan uczynił”. Niedziela to dzień zmartwychwstania. Niedziela to Dzień Pański. W tym dniu wszystko należy do Pana. Nasza praca – jeśli konieczna, nasz wypoczynek, nasze istnienie. W tym dniu świat został stworzony na nowo. W tym dniu świat powrócił do Tego, który go stworzył. „Radujmy się w nim i weselmy”.
Refren: W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy.
lub: Alleluja, alleluja, alleluja.
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
«Jego łaska na wieki». Ref.
Prawica Pana wzniesiona wysoko,*
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę *
i głosił dzieła Pana. Ref.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 3,1-4)
Czy śmierć może być dobrą nowiną? Tak, ale pod warunkiem, że jest to śmierć w Chrystusie. Umrzeć w Chrystusie to jednocześnie z Nim zmartwychwstać. Umrzeć w Chrystusie – to żyć. Taka śmierć nie jest bowiem końcem chwały, lecz jej początkiem.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia:
Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi.
Umarliście bowiem i wasze życie ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.
SEKWENCJA
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.
Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1Kor 5,7b-8a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha.
Odprawiajmy nasze święto w Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20,1-9)
Pan Jezus zapowiadał uczniom swoją śmierć i zmartwychwstanie. Uczniowie jednak zapowiedzianej śmierci nie mogli zaakceptować, a zmartwychwstania zrozumieć. Ostatecznie, prócz Jana, żaden z nich nie był świadkiem Jego śmierci, nikt też z Jego uczniów nie był przy Nim w chwili, gdy powstawał z martwych. Akceptacja, zrozumienie, wiara – to wszystko jest owocem pustego grobu Pana.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Rozważanie:
Tak jak światło przezwycięża ciemności, tak śmierć nie może zatrzymać w grobie Dawcy i Pana życia – naszego Zbawiciela. Swoim zmartwychwstaniem napełnia On dziś cały świat łaską i światłem.
O poranku Maria Magdalena idzie obejrzeć miejsce, gdzie złożono ciało Pana Jezusa. Przychodzi zobaczyć zamknięty grób, a znajduje go otwartym. Chce namaścić martwe ciało, a widzi tylko szaty, w które było zawinięte. To doświadczenie pustego grobu nie jest jej wyłączną własnością. Staje się niemal natychmiast Dobrą Nowiną przekazaną uczniom.
Tym razem, zauważa szwajcarska mistyczka Adrienne von Speyr, Maria Magdalena przychodzi, aby zaświadczyć o pustce, by móc później świadczyć o pełni. Trzeba pożegnać się najpierw z Wielką Sobotą, aby móc autentycznie zwiastować Wielkanoc.
Zmartwychwstanie staje się w pewnym sensie sakramentem pojednania przeciwieństw: śmierci i życia, ukrzyżowania i chwały, smutku i radości. Zbawiciel umiera, jak każdy z nas, i zmartwychwstaje, byśmy i my kiedyś mogli zmartwychwstać. Przechodzi przez mękę i śmierć, by ofiarować życie! Ileż razy doświadczamy w naszej codzienności prawdziwości tej drogi, jaka przez krzyż – ofiarę miłości, wiedzie do nowego, pełniejszego życia. Śmierć i zmartwychwstanie naszego Pana, jak soczewka, skupiają w sobie całą historię człowieczeństwa, wszystkie cierpienia i bolesne wydarzenia, które przyniosły błogosławiony owoc. Dzięki przeżywanej we wspólnocie Kościoła liturgii wielkanocnej możemy powiedzieć – wczoraj umarliśmy wraz z naszym Panem, a dziś On sam podnosi nas do nowego życia.