Toruń
Dziś, spoglądając wraz z Apostołami w niebo, radujemy się prawdą: „Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych”. Pamiętajmy, że Chrystus jest również z nami po wszystkie czasy. Dlatego ta uroczystość nie jest tylko wspomnieniem rozłąki, lecz przede wszystkim zapowiedzią naszego triumfu.
Jezus dał nam poznać pełnię miłości. W Nim przybrała ona ludzką postać, aby ukazać, że to Bóg jest miłością. Jezus narodził się z Boga, a więc z miłości. Tym Bożym darem nas obdarował, abyśmy mieli życie. A żyć tak naprawdę oznacza miłować, „być z Boga”. Dlatego przed swoim odejściem Jezus wzywa nas, swoich przyjaciół, do wytrwania w miłości Bożej.
Trwająca radość paschalna przynagla nas, abyśmy zwrócili uwagę na jej owoce w naszym życiu. Prawda o Zmartwychwstaniu uświadamia nam, że Bóg z miłości do nas udzielił nam daru. Wszczepieni w Chrystusa otrzymaliśmy pełnię życia. Ten dar domaga się właściwej odpowiedzi, czyli przyniesienia owocu.
Stary Testament zapowiadał wielokrotnie Mesjasza, posługując się obrazem pasterza. Pan Jezus jest tym Pasterzem, Dobrym Pasterzem. Mamy zaszczyt należeć do Jego owczarni. Jezus-Dobry Pasterz nie tylko prowadzi, ale także pośród nas jest. W każdym dniu, a w sposób szczególny w czasie Mszy św., gdy chleb staje się Jego Ciałem, a wino Jego Krwią.
Liturgia dzisiejszej niedzieli jest przeobfita w ukazywanie paschalnych darów Zmartwychwstałego Pana. Niech Duch Święty otwiera nas na te dary, aby nie zostały odrzucone, ponieważ wyraża się w nich sam Dawca.
Istnieje wiele sposobów na to, aby pokazać komuś, że jest nam bliski i że go szanujemy. Jeden z nich to obdarowywanie prezentami. Nie potrzebujemy, aby on odwdzięczył się tym samym. Wystarcza radość, jaką sprawiliśmy obdarowanemu. Pan Bóg na różne sposoby pokazuje nam, że nas kocha, że jesteśmy mu bliscy. Również daje nam prezenty. Jednym z takich darów jest Msza Święta. Pan Bóg zaprasza nas do przyjęcia tego daru, w którym przez słowa, gesty i własną obecność pragnie okazać nam miłosierną miłość.
Naśladując Apostołów i kobiety, przybywamy dzisiaj do pustego grobu Pana. Ale nasz bieg do grobu jest zupełnie inny. Oni biegną z nadzieją, że tam Go spotkają, my biegniemy z wiarą, że Jego już tam nie będzie. Przybywamy więc do pustego grobu jako kolejne pokolenie świadków Zmartwychwstałego. „Pan zmartwychwstał!” – przypominamy dzisiaj sobie i mówimy światu. Z tej prawdy rodzi się przecież całe nasze życie.
Rekolekcje Wielkopostne Domowego Kościoła Diecezji Toruńskiej
„O walce duchowej w codzienności, czyli: którym palcem wypędzasz demony (Łk.11,20)”
W sobotę 17 marca wyruszyliśmy spod kościoła pw. Św. Józefa w kierunku Barbarki, aby przeżyć drogę krzyżową…w drodze.