Jezus dał nam poznać pełnię miłości. W Nim przybrała ona ludzką postać, aby ukazać, że to Bóg jest miłością. Jezus narodził się z Boga, a więc z miłości. Tym Bożym darem nas obdarował, abyśmy mieli życie. A żyć tak naprawdę oznacza miłować, „być z Boga”. Dlatego przed swoim odejściem Jezus wzywa nas, swoich przyjaciół, do wytrwania w miłości Bożej.
VI NIEDZIELA WIELKANOCNA
6 maja 2018 r.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta: Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy w tych radosnych dniach gorliwie oddawali cześć Chrystusowi zmartwychwstałemu; niech misterium paschalne, które wspominamy, przemienia nasze życie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 10,25-26. 34-35.44-48)
Na wiele sposobów wyobrażamy sobie Ducha Świętego. Jest niewidoczny, ale widoczne lub odczuwalne może być Jego działanie. Duch Święty potrafi też przyjść niespodziewanie. I dopiero po jakimś czasie człowiek odkrywa Jego działanie. Słowa św. Piotra mają w sobie moc, która przegotowuje serca słuchaczy do przyjęcia Ducha Świętego. I On przychodzi.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, padł mu do nóg i oddał mu pokłon. Piotr podniósł go ze słowami: «Wstań, ja też jestem człowiekiem». Wtedy Piotr przemówił: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie». Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga.
Wtedy odezwał się Piotr: «Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?». I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa. Potem uprosili go, aby zabawił u nich jeszcze kilka dni.
PSALM (Ps 98,1.2-3ab.3cd-4) Każdy człowiek powołany jest do zbawienia. Tylko nie każdy o tym wie! Dlatego Jezus Chrystus pragnie, aby ta Dobra Nowina dotarła do wszystkich ludzi. A ten, kto o tym wie, jest powołany, aby przekazać tę Nowinę dalej. W ten sposób wszyscy jesteśmy powołani do pracy misyjnej. Tak jak umiemy, w ramach naszego powołania. Pan Jezus codziennie posyła nas ze Swą Dobrą Nowiną, która głosi, że każdy jest powołany do zbawienia.
Refren: Wobec narodów objawił zbawienie. lub: Alleluja.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica * i święte ramię Jego. Ref.
Pan okazał swoje zbawienie, * na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i na wierność swoją * dla domu Izraela. Ref.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, * cieszcie się, weselcie i grajcie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1J 4,7-10)
Często nasza ludzka miłość zaczyna się i kończy na słowach. Tymczasem prawdziwa miłość to czyny, ofiarność, bezinteresowność. Jezus w Ewangelii mówi o miłości, lecz nie nadużywa tego słowa. On powiedział nam wszystko o miłości, milcząc, przyjmując śmierć na krzyżu. Bóg z miłości do nas oddał życie za każdego z nas.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14,23)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 15,9-17)
Świadomość, że jest się kochanym, napełnia człowieka szczęściem. Gdy się mówi, że ktoś miał szczęśliwe dzieciństwo, oznacza to, że czuł się kochany w rodzinie. Pewność, że jest się kochanym przez Boga, daje nam pełnię radości! Boża miłość jest niezmienna, wolna, niezależna od tego, jacy jesteśmy. Pełnia radości budzi w nas pragnienie podzielenia się tą miłością. I wypływa z nas jako miłość bliźniego.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go prosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».
Rozważanie:
Pan Bóg nie postępuje według zasad, jakie próbujemy Mu narzucić. Nie segreguje ludzi na tych, którzy mają do Niego prawo dostępu, i tych, którzy takiego prawa nie mają.
Święty Piotr zrozumiał, że „Bóg nie ma względu na osoby” (I czytanie). Nie można zawęzić idei wybrania Bożego, tak drogiej Izraelitom, do jednego narodu. Bóg jest Bogiem wszystkich ludzi. I każdy w Chrystusie może cieszyć się Jego względami. Musiało minąć trochę czasu, by Piotr odszedł od krzywdzących stereotypów i uprzedzeń. Światło Ducha Świętego pomogło Jemu i wiernym pochodzenia żydowskiego przełamać niechęć wobec pogan (I czytanie).
Bóg nie tylko „na oczach pogan okazał swoją sprawiedliwość” (Psalm), ale zaprosił ich do wspólnoty wiary. Przez wylanie na nich Ducha Świętego pokazał, że w Sercu Bożym jest miejsce dla wszystkich. On jest Ojcem wszystkich swych stworzeń. Jest miłością wszechogarniającą i bezgraniczną (II czytanie). W miłości jest pierwszy, niedościgniony. I kocha bardziej niż my. Chrystus przypomina nam o tym, że sednem Jego Ewangelii jest miłość, która nikogo nie wyklucza i nie odrzuca. Miłość na miarę Chrystusa i miłość na całe nasze życie.
Pan polecił: „Trwajcie w miłości mojej!” (Ewangelia). Zobowiązał nas do życia przykazaniem miłości. Co daje nam w zamian? Nieprzemijającą i pełną radość oraz godność bycia Jego przyjaciółmi. Odkrywa przed nami swe Serce, byśmy podzielili Jego pragnienie zbawienia wszystkich ludzi. Wybiera bez żadnej naszej zasługi, byśmy uobecniali Jego miłość w świecie. Potrzebuje nas jako świadków swej bezwarunkowej miłości.
Fot. flickr.com/Dianne Lacourciere (CC BY-NC 2.0)