„A wy za kogo mnie uważacie?” To pytanie, skierowane niegdyś do apostołów, dzisiaj Chrystus zadaje każdemu z nas. Ewangelia zachęca nas do tego, byśmy odpowiedzieli na to fundamentalne pytanie: „kim dla mnie jest Jezus?” Odpowiedzmy zatem tak, jak dyktuje nam serce, wyznajmy naszą wiarę i powtórzmy za św. Piotrem: „Ty jesteś Mesjasz”.
.
.
LITURGIA SŁOWA
Liturgia słowa
Kolekta: Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, albowiem nigdy nie odmawiasz opieki tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, + który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Za 12, 10-11; 13, 1)
Będą patrzeć na tego, którego przebili
Czytanie z Księgi proroka Zachariasza
Tak mówi Pan:
«Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję ducha łaski przebłagania. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym.
W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo.
W owym dniu wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, na obmycie grzechu i zmazy».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 63 (62), 2. 3-4. 5-6. 8-9)
Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera.
Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.
DRUGIE CZYTANIE (Ga 3, 26-29)
Wiara w Chrystusa znosi podziały między ludźmi
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Wszyscy przez wiarę jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie.
Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama, dziedzicami zgodnie z obietnicą.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 9, 18-24)
Wyznanie wiary w Chrystusa i zapowiedź męki
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?»
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napominał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Ten fragment z Ewangelii wg św. Łukasza, podobnie jak u innych synoptyków (św. Mateusza i św. Marka), znajduje się w centrum księgi i stanowi punkt kulminacyjny Ewangelii. Omawiana perykopa dzieli księgę na dwie części. Pierwsza opisuje działalność Jezusa w Galilei i odpowiada na pytanie: „Kim jest Jezus?” Druga natomiast prezentuje drogę do Jeruzalem, podczas której uczniowie odkrywają, jakim Mesjaszem jest Jezus i jaka jest Jego misja. Św. Łukasz nie wspomina o miejscu, w którym rozgrywa się analizowana scena, a którym jest Cezarea Filipowa (miasto, w którym mieściło się wiele pogańskich świątyń). O nazwie tej miejscowości dowiadujemy się od św. Marka. Św. Łukasz wspomina natomiast o „miejscu teologicznym”, którym jest modlitwa Jezusa – rozmowa z Ojcem na osobności. To właśnie od niej rozpoczyna się droga Chrystusa do Jerozolimy.
Jezus, podczas swojej działalności, wiele czasu i sił poświęcał tłumom, które się do Niego garnęły. Nauczał, uzdrawiał chorych i wyrzucał złe duchy z opętanych. Wiedział On bardzo dobrze, że wielu ludzi przychodziło do Niego ze względu na cuda, nie zadając sobie trudu słuchania Jego nauki i wnikania w Jego tajemnicę. Uczniowie przytaczają popularne opinie na temat Jezusa, jakie zasłyszeli wśród tłumu, jednakże nie mające wiele wspólnego z Jego nauką. Jezus istotnie jest prorokiem potężnym w słowie i czynie, lecz ludzie popełniają błąd, ponieważ wiążą Jego osobę z przeszłością. Utożsamiają Go z dawnymi prorokami głoszącymi obietnice Boże. Jezus wyraźnie odróżnia swych uczniów z tłumu i stawia im pytanie stanowiące niejako egzamin ich wiary. Muszą go zdać na zakończenie pierwszego etapu drogi z Jezusem. Chrystus zwraca się do nich w liczbie mnogiej. W ten sposób ukazuje, że wspólne wyznanie wiary tworzy z uczniów wspólnotę, czyli Kościół. W imieniu wszystkich apostołów wypowiada się Piotr. To właśnie on ogłasza z mocą, że Jezus nie jest „jednym z…”, lecz jedynym, obiecanym i oczekiwanym Mesjaszem posłanym przez Boga. Jednak ta odpowiedź nie oznacza, że uczniowie w pełni zrozumieli, jakim Jezus jest Mesjaszem i na czym ma polegać wyzwolenie, które On przynosi. Chrystus zakazuje Piotrowi mówić publicznie, że jest On oczekiwanym Mesjaszem. Jezus ukazuje swoim uczniom, że obraz Mesjasza Bożego jest różny od ich wyobrażeń, od obrazu mesjasza ludzkiego. Zapowiada im swoją mękę, śmierć oraz chwalebne zmartwychwstanie. Wskazuje im również, że ten, kto chce podążać za Nim, musi dzielić z Nim swoje życie i naśladować Go we wszystkim. Źródłem sił, które są potrzebne do tego, aby zdać najtrudniejszy egzamin chrześcijaństwa, jest zaakceptowanie własnego krzyża, przyjmowanie go każdego dnia oraz osobista i serdeczna więź z Jezusem, która jest wyrażona poprzez pójście za Nim.
-
Kim dla mnie jest Jezus i jaka jest moja relacja z Nim?
-
Jak często pytam Boga o to, czego ode mnie pragnie i jaki jest Jego plan na moje życie?
-
W czym wyraża się moje bycie uczniem Jezusa?
Módl się!
Jezu, dziękuję Ci, że mnie kochasz!
Wierzę, że umarłeś dla mnie na krzyżu, aby pokonać mój grzech i dać mi wolność, która przynosi pokój. Chcę jeszcze bardziej poznać Ciebie. Wybieram dziś życie z Tobą, by pójść drogą, którą mi wskażesz. Pragnę żyć dla Ciebie i bardziej niż swoją – Twoją wolę wypełniać. Oddaję Ci swoje życie, plany, marzenia, to, co we mnie dobre i to, z czym sobie nie radzę. Jezu, proszę, zostań już na zawsze moim jedynym i wyłącznym Panem. Prowadź mnie, bo nie chcę błądzić, chodzić bez celu, ale chcę żyć tak, jak Ty chcesz, abym żył. Ogłaszam Cię dziś Panem i Królem mojego życia. Amen.
Jezu, cichy i serca pokornego, uczyń serce moje według serca Twego!
Żyj Słowem!
Jezus zachęca nas, abyśmy za Nim podążali, biorąc codziennie swój własny krzyż. Codziennie rano zwracaj się w ufnej modlitwie do Jezusa i zawierzaj Mu swój cały dzień, wszystko, co Cię w nim czeka. Dawaj o Nim świadectwo (poprzez słowa i czyny) w swoim życiu, w swojej codzienności, w szkole, na studiach, w pracy, na emeryturze itp. Poprzez uprzejmość, uśmiech i pomoc okazaną bliźniemu ukazuj dobroć oraz miłość Boga, który do końca nas umiłował.
opr. ks. Andrzej Jakielski
Fot. flickr.com/noluck(CC BY-NC-ND 2.0)