Miłość to największe uczucie, jakie może nas spotkać. Doświadczamy jej wtedy, gdy jesteśmy z kimś w głębokiej relacji i gdy ktoś dla nas staje się bardzo ważny. Mamy do tego kogoś bezgraniczne zaufanie i mówimy mu o wszystkim. Tak jest również i z miłością Jezusa, która jest bezgraniczna i na całkiem innym poziomie niż ta ludzka, ziemska. Bóg kocha nas zawsze oraz bez względu na to, kim jesteśmy i co robimy.
.
LITURGIA SŁOWA
Liturgia słowa
Kolekta: Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy w tych radosnych dniach gorliwie oddawali cześć Chrystusowi zmartwychwstałemu; niech misterium paschalne, które wspominamy, przemienia nasze życie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, + który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 15, 1-2. 22-29)
Dekret Soboru Jerozolimskiego
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni».
Kiedy doszło do niemałych sporów i roztrząsań między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jeruzalem, do apostołów i starszych.
Wtedy apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści:
«Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy oznajmią wam ustnie to samo.
Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 67 (66), 2-3. 4-5. 6 i 8)
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Albo: Alleluja.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
DRUGIE CZYTANIE (Ap 21, 10-14. 22-23)
Miasto Święte
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki i wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach – dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu szczepów synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka.
A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 23)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 14, 23-29)
Duch Święty nauczy was wszystkiego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Dzisiejszym motywem przewodnim Ewangelii jest miłość w relacji Bóg – człowiek. Jezus wyraźnie mówi, że ten, kto Go miłuje, osiągnie życie wieczne i zostanie zaproszony do mieszkania Boga, którym jest niebo. To właśnie miłość sprawia, że relacja staje się doskonała i chcemy być jak najlepsi. W słynnej pieśni śpiewamy, że Bóg jest miłością i zbawieniem darzy. Miłość Boga jest bezgraniczna. Bóg kocha nas takimi, jakimi jesteśmy – bez względu na to, jaką pracę wykonujemy i w jakich warunkach żyjemy. To właśnie z Jego miłości, z relacji z Nim możemy czerpać siły na każdy kolejny dzień. Jezus tak bardzo umiłował człowieka, że życie swoje oddał za niego na krzyżu, a nadto ustanowił swoich uczniów głosicielami Dobrej Nowiny, aby każdy z nas mógł poznać Boga. Z dzisiejszej Ewangelii wynika również, że ten, kto nie będzie miłował Chrystusa i nie będzie zachowywał Jego słów, nie osiągnie zbawienia, a co za tym idzie – zostanie skazany na wieczne potępienie. Jezus, przez swoją miłość przez i to, że zakomunikował o tym uczniom, sprawia, że nasza relacja z Nim jest żywa. Pośrednikiem tej relacji jest Duch Święty, którego dary otrzymujemy i o które ciągle powinniśmy się modlić. To właśnie dzięki Niemu możliwa jest trwałość tej relacji, tej wyjątkowej więzi.
W dzisiejszej Ewangelii słyszymy również słowa odnoszące się do pokoju. Nie chodzi jednak wyłącznie o ten pokój ziemski, który wynika np. z braku konfliktu zbrojnego. W słowach wypowiedzianych przez Jezusa kryło się coś znacznie więcej, niż uczniowie mogli zrozumieć. Odkryli to dopiero podczas powtórnego ich wypowiadania w ramach chrystofanii po zmartwychwstaniu. Słowa te potwierdziły, że Chrystus żyje i że jest zwycięzcą śmierci. Po tych słowach w życiu uczniów wiele się zmieniło. Uwierzyli w to, że Bóg jest wszechmocny i nawet śmierć nie ma nad nim zwycięstwa. Z zamkniętej i zatrwożonej grupy zmienili się w prawdziwych wojowników gotowych oddać życie w imię Boga.
Tego pokoju w naszych sercach i w sercach uczniów strzeże Paraklet. Został on nam przekazany w darze od zmartwychwstałego Pana. Daje nam On moc i utwierdzenie do tego, aby trwać w przekonaniu, że Jezus prawdziwie zmartwychwstał i jest pośród nas. Duch Święty ma nas również odwieść od przekonania, że prawdziwego pokoju nie ma i że to, co dzieje się dzisiaj na świecie jest tego wyraźnym przykładem. Ma On nas naprowadzać na dobrą drogę i zachęcać nas do trzymania się tej drogi. Dzisiejszy świat stara się nam odebrać pokój, a co za tym idzie – chce nas oderwać od wiary w Boga. Zostaliśmy przygotowani na ziemskie odejście Jezusa przez zapewnienie o tym, że kontynuatorem Jego misji będzie odtąd Duch Święty. Nie ,,przyniesie” On nic nowego, ale będzie przypominał o tym, co najważniejsze.
Zapytaj samego siebie:
-
jak wygląda moja osobista relacja z Bogiem?
-
czy w moim sercu panuje Boży pokój?
-
czy wierzę w ogromne działanie Ducha Świętego?
Módl się!
Wszechmogący Boże spraw, abyśmy w tych radosnych dniach gorliwie oddawali cześć Chrystusowi zmartwychwstałemu; niech misterium paschalne, które wspominamy, przemienia nasze życie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Żyj Słowem!
Zaufaj Panu Bogu i powiedz mu, że Go kochasz:
– powiedz bliskim Ci osobom: ,,Kocham Cię”;
– pomódl się do Ducha Świętego o dar pokoju serca;
– powiedz o wszystkich swoich niepokojach Panu Jezusowi (najlepiej na adoracji).
opr. ks. Andrzej Jakielski
Fot. flickr.com/Roy(CC BY-NC 2.0)