Wydarzenie, które przeżywamy – Wniebowstąpienie Pana Jezusa i Słowo, które słyszymy ukazują nam motyw wielkiej wiary. Wielką wiarę Boga w człowieka.
.
LITURGIA SŁOWA
Liturgia słowa
Kolekta: Wszechmogący Boże, wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie i utwierdź naszą nadzieję, że my, członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, + który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 1, 1-11)
Uniósł się w ich obecności w górę
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca:
«Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 47 (46), 2-3. 6-7. 8-9)
Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 9, 24-28; 10, 19-23)
Chrystus wszedł do samego nieba
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Chrystus wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, ani nie po to, aby się wielekroć sam miał ofiarować, jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą, gdyż w takim przypadku musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarę z samego siebie.
A jak postanowione ludziom raz umrzeć, potem zaś sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.
Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 28, 19a. 20b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody.
Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 24, 46-53)
Jezus został uniesiony do nieba
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego.
Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka».
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Wniebowstąpienie Pana nie jest zakończeniem, lecz wielkim początkiem. Towarzyszy mu zapowiedź skierowana do uczniów: „Będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Jezus, przed odejściem do Ojca, zleca swoim uczniom misję. Wierzy, że oni ją podejmą i wypełnią.
Pan zawierza i zleca swoją Ewangelię apostołom. Trzeba zauważyć, że jest ich już tylko jedenastu. Brakuje jednego. Brakuje Judasza – grzesznika, który popełnił samobójstwo. Jednak pozostali uczniowie też nie byli bez winy – opuścili Jezusa w czasie Jego męki (Mt 26,56) i targały nimi wątpliwości (Łk 24,38).
Apostołowie są też rozdwojeni. Przez czterdzieści dni Jezus spotykał się z nimi i mówił im o Królestwie Boga. Oni po czterdziestu dniach, kiedy odchodzi do Ojca, pytają się, czy to jest moment, w którym ustanowi Królestwo Izraela. On im mówił o tym, że Bóg objawi swoją władzę w tym świecie, a oni pytają, kiedy Izrael odzyska swoją niepodległość, kiedy zostanie przywrócone mu królowanie, kiedy zyska polityczną siłę. Jezus odpowiada: „Nie wasza to rzecz”. To nie jest wasz temat, to nie są wasze kompetencje.
Jezus wstępuje do nieba i pozostawia na ziemi wspólnotę jedenastu. Wie, że to od nich i od ich współpracy z Duchem Świętym zależy to wszystko, co zrobił, czego dokonał, co powiedział i co objawił. Teraz to wszystko jest włożone w ich ręce. Teraz to wszystko jest im zawierzone: „Będziecie moimi świadkami”. To oznacza, że apostołowie nie są posłani tylko po to, żeby opowiadać, żeby wyrecytować to, czego się nauczyli od swojego Mistrza. Są oni posłani po to, by o tym wszystkim zaświadczyć swoim życiem – nie wyłączając nawet męczeństwa (gr. martyres).
Jak chcemy być świadkami, skoro tak często nie pokazujemy tego, kim jesteśmy i jakie są nasze wartości? Słowo Boże to nie tylko jakieś piękne teorie i wydumane ideały. Być świadkiem Chrystusa to wcielać Słowo Boże w życie!
Taką właśnie misję zleca nam Jezus, choć wie, jacy jesteśmy. Wie, że jesteśmy zdziesiątkowani przez grzech i wątpliwości. Wie, że jesteśmy rozdwojeni oraz że często naszymi myślami i planami jesteśmy daleko od Niego. Wiedząc o tym wszystkim jednocześnie wierzy, że możemy być Jego świadkami aż po męczeństwo. On wierzy, że możemy pokazać, że da się żyć Jego Słowem i że możemy tego nauczać innych. On w to wierzy!
Zastanów się:
-
czy każdego dnia starasz się być świadkiem Jezusa?
-
czy masz odwagę przyznawać się do Jezusa w miejscach publicznych?
-
czy jesteś w stanie ofiarować swoje drobne cierpienia w intencji nawrócenia grzeszników?
Módl się!
Jezu, pomóż mi być świadkiem Twojego Słowa w dzisiejszym świecie. Pomóż mi dawać świadectwo tak, aby ludzie byli zdumieni Twoją obecnością.
Żyj Słowem!
Staraj się dawać świadectwo o Jezusie tam, gdzie jesteś – w pracy, w szkole, na uczelni, w domu, na ulicy.
opr. ks. Andrzej Jakielski
Fot. flickr.com/Jim Forest(CC BY-NC-ND 2.0)