Chrześcijaństwa nie można ukryć. Jest ono jak miasto położone na górze, jak punkt orientacyjny w nieznanym terenie. Chrześcijanie są postawieni w środku świata jako znak obecnego już wśród ludzi królestwa Bożego. Nie możemy uchylać się od wypełnienia zadania wiarygodnych świadków. Eucharystia udziela nam mocy, abyśmy nie ulękli się odpowiedzialności związanej z misją naszej wiary.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, †a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, *otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 58,7-10)
Czy rzeczywiście kochamy Pana Boga? Naszą miłość do Niego możemy łatwo zweryfikować. Jeżeli jesteśmy blisko Boga, to staje się to widoczne w naszych relacjach z bliźnimi, ponieważ On otwiera nasze serca na potrzeby innych. Więź z drugim człowiekiem objawia, kim jest dla nas Bóg. A nasza wiara uwidacznia się między innymi w konkretnej trosce o ludzi.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan:
«Dziel swój chleb z głodnym, do domu wprowadź biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej, i nie odwracaj się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: „Oto jestem!”. Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem». Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 112,4-5.6-7.8a i 9)
Człowiek sprawiedliwy obdarza ubogich. Jest zatem podobny do Pana Boga, który nieustannie myśli o biednych. Bóg jednak nie pozwoli prześcignąć się w hojności. Każdy nasz dar powróci do nas pomnożony.
Refren: Wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych.
On wschodzi w ciemnościach jako światło dla prawych, *
łagodny, miłosierny i sprawiedliwy. Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza, *
i swymi sprawami zarządza uczciwie.
Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje *
i pozostanie w wiecznej pamięci. Nie przelęknie się złej nowiny, *
jego mocne serce zaufało Panu.
Jego wierne serce lękać się nie będzie. *
Rozdaje i obdarza ubogich, jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze, *
wywyższona z chwałą będzie jego potęga.
DRUGIE CZYTANIE (1Kor 2,1-5)
Wiara musi mieć solidne fundamenty, dlatego nie może opierać się jedynie na ludzkich wysiłkach, lecz przede wszystkim na mocy Bożej. Mocą tą jest krzyż. Człowiek, akceptując krzyż, doświadcza mocy Ducha Świętego. W ten sposób jeszcze bardziej przybliża się do Pana Boga.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia, przyszedłszy do was, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością, głosić wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 8,12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5,13-16)
Sól się rozpuszcza, światło wypala. Te dwa symbole objawiają, że życie chrześcijańskie jest posługiwaniem. Tracąc swe życie, upodabniamy się do Chrystusa, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć. Ci, którzy tracą swoje życie z Chrystusem, razem z Nim je odzyskują.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie». Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Dzisiejsza Ewangelia uwrażliwia nas na to, że mamy być solą ziemi i światłem świata. Domaga się od nas wigoru, tzn.: hartu, krzepy, wytrzymałości, animuszu, energii, ikry, rezonu, swady, werwy, zapału, tężyzny fizycznej, zdrowia. Tylko wtedy oprzemy się miernocie, konformizmowi, pokusom świata.
Sól służy głównie do dodawania smaku, konserwowania żywności. Światło oświeca ciemności, umożliwia oglądanie i rozpoznawanie rzeczywistości, wskazuje zawsze na to, co dobre. W Piśmie św. symbolizuje Chrystusa – Światło ze Światłości.
Być solą ziemi, tzn. najpierw zachować swoje chrześcijaństwo od zepsucia. Żyjemy i pracujemy wśród tych, którzy nie przejmują się zbytnio Dekalogiem, nauczaniem Kościoła, praktykami religijnymi. Łatwo wtedy ulec pokusie „równania w dół”. Pytam siebie – czy jestem apostołem w swoim środowisku, tzn. nadaję smak, chronię przed zepsuciem, konserwuję, oczyszczam je dla Chrystusa? Solą witano gości; był to znak przyjaźni (Lb 18,19; Kpł 2,13) – czy dzielę się moją solą wiary? W Starym Testamencie składane ofiary były wcześniej solone (por. Kpł 2,13) – czy to, co ofiaruję Jezusowi obecnemu w bliźnich, jest posolone? Posiada smak i jest zabezpieczone od zepsucia (I czytanie)?
Od Chrystusa, który jest Światłem, mogę „napromieniować” swoje serce, umysł, wolę. Spotkanie z Nim oświetla moje postrzeganie świata i ludzi. Gdy światło blednie czy znika, przestaję widzieć wyraźnie świat. W nocy może mnie ogarnąć lęk i poczucie zagrożenia. Jezus zawsze wskazuje mi moje miejsce w świecie – czy promieniuję Bożym wigorem?
opr. ks. Andrzej Jakielski