Pan Bóg jest zakochany w człowieku. Jego zaangażowanie w relacje z człowiekiem jest bardzo dynamiczne. Grzech niewiary jest separatorem uniemożliwiającym doświadczenie Boga takiego, jaki On jest. Zbliżając się do Pana Boga przez udział w tej Eucharystii, prośmy Jezusa, żeby uzdrowił nas z niewiary, pychy i wszystkich ran, które pozostawiły nasze grzechy. Żebyśmy już nie gubili się w tych złudnych koleinach, ale mieli odwagę wydeptać nowe ścieżki wiary, nadziei i miłości.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, †wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, *abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Wj 32,7-11.13-14)
Ojciec, zraniony brakiem zaufania swoich dzieci, zbulwersowany i rozgoryczony w rozmowie z Mojżeszem to objawienie miłości pełnej pasji, żaru, upodobania. Żar Jego miłości jest tak niepohamowany, że przeobraża się w miłosierdzie. Bezgranicznie kochający Ojciec doznał zawodu w najczulszym punkcie swojego ojcostwa. Ból stał się impulsem, żeby wyruszyć w nową drogę zdobywania swoich dzieci, ponieważ ponad wszystko chce ich dobra, ocalenia przed złem, które same na siebie ściągają, porzucając więź z Ojcem.
Czytanie z Księgi Wyjścia.
Gdy Mojżesz przebywał na górze Synaj, Bóg rzekł do niego: ”Zstąp na dół, bo sprzeniewierzył się lud twój, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej. Bardzo szybko odwrócili się od drogi, którą im nakazałem, i utworzyli sobie posąg cielca ulany z metalu, i oddali mu pokłon, i złożyli mu ofiary, mówiąc: »Izraelu, oto twój bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej«”. I jeszcze powiedział Pan do Mojżesza: ”Widzę, że lud ten jest ludem o twardym karku. Zostaw Mnie przeto w spokoju, aby rozpalił się gniew mój na nich. Chcę ich wyniszczyć, a ciebie uczynić wielkim ludem”. Mojżesz jednak zaczął usilnie błagać Pana, Boga swego, i mówić: ”Dlaczego, Panie, płonie gniew Twój przeciw ludowi Twemu, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej wielką mocą i silną ręką? Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, Twoje sługi, którym przysiągłeś na samego siebie, mówiąc do nich: »Uczynię potomstwo wasze tak liczne jak gwiazdy niebieskie i całą ziemię, o której mówiłem, dam waszym potomkom, i posiądą ją na wieki«”. Wówczas to Pan zaniechał zła, jakie zamierzał zesłać na swój lud. Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 51,3-4.12-13.17 i 19)
Kiedy dociera do naszych umysłów, że nie doświadczamy bliskości Pana Boga, że oddaliliśmy się od Niego, módlmy się szczerze, bo On nigdy nie gardzi decyzją powrotu, ale wybiega naprzeciw i daje nowe serce.
Refren:Wstanę i wrócę do mojego ojca.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, * w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość Obmyj mnie zupełnie z mojej winy * i oczyść mnie z grzechu mojego.
Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste * i odnów we mnie moc ducha. Nie odrzucaj mnie od swego oblicza * i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Panie, otwórz wargi moje, * a usta moje będą głosić Twoją chwałę. Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, * pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
DRUGIE CZYTANIE (1 Tm 1,12-17)
Święty Paweł jest przykładem tego, że miłosierdzie Boga jest niezmierzone. Jego wielkoduszność może być pohamowana jedynie sprzeciwem ludzkiej woli. Paweł doświadczył nadmiaru łaski, doznał niezwykłej przemiany. Był złoczyńcą, który „siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich” (Dz 9,1), a stał się świętym Apostołem Narodów. Przemiana Pawła jest obrazem gotowości Boga do przeobfitego udzielania się każdemu człowiekowi. Naczyniem do czerpania z tych zdrojów miłosierdzia jest ufność człowieka.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.
Dzięki składam Temu, który mię przyoblekł mocą, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, że uznał mnie za godnego wiary, skoro przeznaczył do posługi mnie, ongiś bluźniercę, prześladowcę i oszczercę. Dostąpiłem jednak miłosierdzia, ponieważ działałem z nieświadomości, w niewierze. A nad miarę obfitą okazała się łaska naszego Pana wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie.
Nauka to zasługująca na wiarę i godna całkowitego uznania, że Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników, spośród których ja jestem pierwszy. Lecz dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus Chrystus pokazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy w Niego wierzyć będą dla życia wiecznego.
A Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, Bogu samemu cześć i chwała na wieki wieków. Amen. Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Kor 5,19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA KRÓTSZA (Łk 15,1-10)
Aktywność Boga wobec człowieka zagrożonego w swoim szczęściu jest oszałamiająca. Nie marnuje On żadnej chwili, nawet kiedy ludzka wolność stawia Mu opór i możliwe jest jedynie staranne poszukiwanie nowych dróg, podążanie za zagubionym dzieckiem, patrzenie na nie z daleka i wyczekiwanie. Eksplozja radości w chwili spotkania wylewa się kaskadami na wszystkich wokół ludzi i aniołów. Bóg miłosierny to Bóg szalony z miłości.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”.
Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła». Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam». Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”. Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Dzisiejsza Ewangelia obfituje w przykłady, które pokazują, że bez względu na to, jak „narozrabialiśmy w życiu”, wciąż mamy szansę, że Bóg nas odnajdzie i, jak niedoszłemu topielcowi, rzuci do głębokiej wody koło ratunkowe. Gdy wsłuchujemy się w słowa Pana Jezusa odnoszące się do nawracających się grzeszników, to zawsze przebija z nich myśl o przebaczeniu opartym na miłości. Wielka jest radość pasterza, który odnalazł tę jedną zagubioną owcę. Podobnie czyni kobieta, która odnalazła drachmę, oraz miłosierny ojciec, do którego powrócił syn po długiej tułaczce. Oblicze Pana Boga nie jest zakryte i dostępne jedynie dla wąskiej grupy wybranych osób. Bóg jest bezgranicznie miłosierny, a co za tym idzie, każdy człowiek, nawet największy grzesznik, gdy tylko zachce się nawrócić, będzie mógł Go zobaczyć. Jako ludzie grzeszni doświadczamy w życiu różnych słabości, zranień i upadków. Czasem to my jesteśmy tymi, którzy ranią i krzywdzą. Ale bywa i tak, że stajemy się ofiarami zła i grzechu, któremu ulegli inni ludzie. Wsłuchując się w dzisiejszą Ewangelię, bez względu na to, po której stronie się znaleźliśmy – czy jesteśmy tą zagubioną owcą, czy też jedną ze stada, która pozostała wierna pasterzowi – otwórzmy nasze serca na Boże miłosierdzie. Przyjmujmy je tak, jak uczynił to marnotrawny syn. Prośmy Ojca o darowanie naszych win i powracajmy do Niego, nawet czyniąc to wielokrotnie. Bądźmy jednocześnie tymi, którzy jak miłosierny ojciec potrafią przebaczyć i przyjąć zagubionego i żałującego za swoje grzechy człowieka.