Wciąż czegoś szukamy – odłożonych na niewłaściwie miejsce okularów lub kluczy, lepszego miejsca pracy lub pieniędzy. Szukamy szczęścia, przyjaźni, miłości, mądrości i wiedzy. A ile czasu poświęcamy na poszukiwanie Boga i dróg prowadzących do Niego? Dziś przez Mądrość objawia się On jako największy skarb, którego należy nieustannie poszukiwać, poświęcając wszystko. Odnalezienie Bożej mądrości sprawi, że będziemy „dobrze używali rzeczy przemijających, nieustannie ubiegając się o dobra wieczne”. Jej właśnie mamy szukać.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twoimi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 3, 5. 7-12)
Salomon prosi Boga o wypełnienie jego życia darem duchowym. „Serce mądre i rozumne” można jedynie otrzymać w darze. Nie jest to prośba o dar wysokiej inteligencji, ale o obecność Ducha Bożego w ludzkim sercu. Serce oświecone i namaszczone taką obecnością potrafi postrzegać rzeczywistość na sposób Boga i kształtować ją zgodnie z Jego wolą. Takie „mądre i rozumne serce” ma być przede wszystkim darem dla Jego ludu.
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
W Gibeonie Pan ukazał się Salomonowi w nocy, we śnie. Wtedy Bóg rzekł: «Proś o to, co mam ci dać».
A Salomon odrzekł: «O Panie, Boże mój, Ty ustanowiłeś królem Twego sługę w miejsce Dawida, mego ojca, a ja jestem bardzo młody i nie umiem rządzić. Ponadto Twój sługa jest pośród Twego ludu, który wybrałeś, ludu mnogiego, którego nie da się zliczyć ani też spisać z powodu jego mnóstwa. Racz więc dać Twemu słudze serce rozumne do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra od zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny?».
Spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił. Bóg więc mu powiedział: «Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale prosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, oto spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i pojętne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 119)
Słowo Boże wychwalane przez Psalmistę, staje się dla niego najpewniejszą drogą do poznania Boga. Wobec daru tego Słowa niczym jawią się „tysiące sztuk złota i srebra”. Kontakt i zażyłość ze Słowem Boga ma moc oświecającą i nauczającą. Dlatego właśnie życie duchowe człowieka nie może się obejść bez blasku i mądrości Bożego Słowa.
Refren: Jakże miłuję prawo Twoje, Panie.
Pan jest moim działem, *
przyrzekłem zachować słowa Twoje.
Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze *
niż tysiąc sztuk złota i srebra. Ref.
Niech Twoja łaska będzie mi pociechą *
zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze.
Niech Twa litość mnie ogarnie, a żyć będę, *
bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą. Ref.
Przeto więcej miłuję Twoje przykazania *
niż złoto, niż złoto najczystsze.
Dlatego uważam za słuszne
wszystkie Twe postanowienia, *
i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu. Ref.
Twoje napomnienia, Panie, są przedziwne, *
dlatego przestrzega ich moja dusza.
Poznanie Twoich słów oświeca *
i naucza niedoświadczonych. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 28-30)
Człowiek ma wieczny początek i wieczny cel. „Bóg, tych których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, aby się stali na wzór obrazu Jego Syna”. Śledząc to najwyższe pragnienie Boga, każdy człowiek może stać się objawieniem Chrystusa. Taki jest ostateczny cel każdego ludzkiego istnienia, taki jest najgłębszy sens chrześcijańskiego życia. Człowiek został wezwany do istnienia po to, aby stał się synem w Synu.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamysłu. Albowiem tych, których przedtem poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był Pierworodnym między wielu braćmi.
Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA, dłuższa, (Mt 13, 44-52)
Uczeń Chrystusa jest człowiekiem poszukującym. Cała jego odkrywcza uwaga skierowana jest na królestwo niebieskie. Potrafi rozróżnić wartość tego, co już posiada, od wartości tego, co znajduje. Prawdziwym skarbem i najcenniejszą perłą jest dar duchowy. Wszystko, co człowiek „sprzedaje”, jest tylko zadatkiem lepszego daru. Dlatego, chrześcijanin jest człowiekiem „uradowanym”, że może zamienić wszystko, co posiada, na rzecz niebieskiego królestwa.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę.
Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.
Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Zrozumieliście to wszystko?». Odpowiedzieli Mu: «Tak».
A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
W Chrystusie została objawiona prawda o relacji każdego człowieka z Bogiem. O niej właśnie odpowiada liturgia dzisiejszej niedzieli. Pierwsze czytanie wskazuje na źródło i cel mądrości, o której – w odniesieniu do Salomona możemy przeczytać w Pierwszej Księdze Królewskiej: „Mądrość Salomona przewyższała mądrość wszystkich ludzi Wschodu i mądrość Egipcjan” (1 Krl 5, 10). Mądrość jest darem Boga dla człowieka – nie tylko Salomona – by mógł odróżniać dobro od zła i w ten sposób wypełniać to, czego Bóg dla nas pragnie. W drugim czytaniu św. Paweł ukazuje pięć działań Boga: poznał, przeznaczył, powołał, usprawiedliwił i obdarzył chwałą. Poznanie każdego człowieka przez Boga prowadzi do udzielenia mu kolejnych darów, o których wspomina Apostoł narodów, aż do udziału w chwale samego Boga. Możemy ją osiągnąć, podejmując trud poszukiwania tego, co najcenniejsze, jak wskazują nam na to dziś czytane ewangeliczne przypowieści. Są one przede wszystkim apelem Boga o dokonywanie właściwych wyborów wobec dóbr ziemskich, które są niczym w porównaniu z największym dobrem, jakie człowiek może otrzymać. Jesteśmy zatem wezwani nie tylko do odrzucenia tego, co nam nie służy w drodze do domu Ojca, ale również do pozostawienia tych dóbr, które na tej drodze mogłyby nas zatrzymać. Dla chrześcijan nieocenionym skarbem na tej drodze jest Eucharystia. Wszystko jest jej podporządkowane, z niej promieniuje moc na wszystkie dziedziny życia zarówno wspólnoty Kościoła, jak i poszczególnych wierzących. Bez Boga bowiem nic nie jest ani święte, ani mocne. To Bóg jest tym, dzięki któremu otrzymujemy właściwe rozeznanie tego, co jest dobre, i uczymy się dobrze korzystać z rzeczy przemijających i nieustannie zabiegać o dobra wieczne (por. kolekta).
opr. ks. Andrzej Jakielski