Gdy stajemy do modlitwy, to modli się nasz duch i ciało. Dlatego liturgia Mszy św. to słowa, gesty, a także określone pozycje ciała. Liturgia to przykład doskonałej harmonii tych wszystkich elementów. Ta harmonia gestów i słów pomaga nam otworzyć serca na obecność Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Ta obecność tworzy jedność z naszej ludzkiej różnorodności.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta: Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Ez 17,22-24)
Często, gdy czytamy życiorysy świętych, żałujemy, że nie potrafimy dokonywać takich dzieł jak oni. Nie ma w nas takiej świętości, takiej odwagi, tak mocnej wiary. Tymczasem Panu Bogu wystarcza każde małe dobro, które czynimy. Często są to nasze codzienne obowiązki, takie jak praca, nauka… Każde, nawet najmniejsze uczynione przez nas dobro ma wielkie znaczenie dla całego świata. Jest jak zasadzona gałązka, z której wyrasta drzewo.
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
To mówi Pan Bóg:
«Ja także wezmę wierzchołek z wysokiego cedru i zasadzę, u najwyższych jego pędów ułamię gałązkę i zasadzę ją na górze wyniosłej i wysokiej.
Na wysokiej górze izraelskiej ją zasadzę. Ona wypuści gałązki i wyda owoc, i stanie się cedrem wspaniałym. Wszystko ptactwo pod nim zamieszka, wszystkie istoty skrzydlate zamieszkają w cieniu jego gałęzi.
I wszystkie drzewa polne poznają, że Ja jestem Panem, który poniża drzewo wysokie, który drzewo niskie wywyższa, który sprawia, że drzewo zielone usycha, który zieloność daje drzewu suchemu. Ja, Pan, rzekłem i to uczynię».
PSALM (Ps 92,2-3.13-14.15-16)
Modlitwa jest częścią naszego życia. Czasem bywa ona trudna. Rano nie mamy czasu, wieczorem nie mamy siły. Gdy odkryjemy, że wszystko w naszym życiu jest darem od Pana Boga, wtedy będzie u nas potrzeba rozmowy z Nim, z wdzięczności za te dary. Dla Żydów noc i sen jest jak śmierć. Gdy budzą się rano, dziękują Bogu za to, że nadal żyją. Dla nich życie jest łaską! Ta prawda dotyczy każdego z nas. Łaska i wierność – tym Pan Bóg obdarza każdego z nas i w dzień i w nocy.
Refren: Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie, Boże.
Dobrze jest dziękować Panu *
i śpiewać Twemu imieniu, Najwyższy:
z rana głosić Twoją łaskawość, *
a wierność Twoją nocami. Ref.
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, *
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim *
rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga. Ref.
Nawet i w starości wydadzą owoc, *
zawsze pełni życiodajnych soków,
aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy, *
On Opoką moją i nie ma w Nim nieprawości. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (2Kor 5,6-10)
Świat pełen jest niespełnionych obietnic. Tysiące wypowiedzianych słów, za którymi nie podążają czyny. Nie tylko w kampaniach wyborczych, ale także w naszym życiu codziennym. Jesteśmy cieleśni i tak naprawdę liczy się tylko to, co uczynimy. A to, co uczynimy, powinno być zgodne z tym, co głosimy. Dlatego trzeba uczyć się odpowiedzialności za każde słowo. Aby obiecywać na miarę naszych możliwości.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana. Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy. Mamy jednak nadzieję i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana.
Dlatego też staramy się Jemu podobać, czy to gdy z Nim jesteśmy, czy gdy z daleka od Niego. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus,
każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 4,26-34)
Jak to się dzieje, że z suchego nasienia wyrasta roślina? To tajemnica wzrostu i życia, która zawarta jest w tym, wydawałoby się, martwym ziarnie. Królestwo Boże podobne jest do tajemnicy życia w ziarnie. Do nas należy wrzucenie tego ziarna w ziemię. To ziarno to dar wiary i każdy dar, który mamy od Pana Boga. Nie można trzymać go zamkniętego w komórce naszego serca, we wspomnieniach. Trzeba posługiwać się tym darem, używać go. Trzeba, abym świadczył o mojej wierze, służył moimi zdolnościami. Tak zaczyna się budowanie królestwa Bożego.
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Jezus powiedział do tłumów:
«Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo».
Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu».
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.
Rozważanie:
Na świat i na siebie trzeba nam spojrzeć z perspektywy Pana Boga. Jest ona inna od naszej. Bóg dostrzega szanse i możliwości tam, gdzie ich nie widzimy. Prowadzi nas drogami życia, zdumiewając i zaskakując.
Prorok Ezechiel przekonuje o tym, że nikt nie może przeciwstawić się zamiarom Bożym. On zachwyca, okazując swą wszechmoc w słabości. Z tego, co małe, czyni wielkie. To, co wątłe, z Jego woli nabiera niezwyciężonej mocy. Pan sprawia, że z małej gałązki wyrasta „cedr wspaniały”. Niepozornym ludziom i wydarzeniom nadaje znaczenie. Bóg patrzy na rzeczywistość inaczej niż my – wypełniając swą wolę, posługuje się środkami, które wydają się najmniej przydatne. Awansuje to, co pokorne. Odrzuca tych, którzy widzą siebie na pierwszych miejscach. „Poniża drzewa wysokie, a wywyższa drzewo niskie” (I czytanie).
Nie lekceważmy rzeczy małych, codziennych lub pozornie bez znaczenia. Wydają się nam niepotrzebne i zbędne. Ale to z ziarenka gorczycy wyrasta wspaniały krzew (Ewangelia). Czyńmy starania, aby podobać się Chrystusowi (II czytanie), a On wyzwoli nas z ograniczeń i słabości.
Królestwo niebieskie wzrasta w ludzkich sercach dzięki Bogu, a nie nam (Ewangelia). Bo nie wszystko zależy od nas. Jesteśmy zaproszeni do współpracy, współodpowiedzialności, ale inicjatywa należy do Niego. Trzeba zawierzyć i czekać. Nie ponaglać nerwowo, lecz zdać się na Tego, który daje wzrost. Szanujmy to, co małe i błahe, co wydaje się bez znaczenia. Bóg daje moc wzrastania ziarnu gorczycy. On również da moc naszemu wzrastaniu w dobru.
opr. ks. Andrzej Jakielski