Jakie są nasze ideały? Jakie wzorce pobudzają nas do działania? Jakie przykłady inspirują nas w życiu? Dziś sam Pan Bóg przedstawia się nam jako wzór doskonałości i świętości oraz zaprasza do tego, abyśmy Go naśladowali. Choć naśladowanie Boga przez słabego i grzesznego człowieka wydaje się niemożliwe, to jednak tego chce od nas Stwórca. On sprawia, że nasz postęp na tej drodze jest możliwy. Łaska, której nam potrzeba, już czeka na nas przygotowana we Mszy Świętej. Zaczerpnijmy jej obficie.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Wszechmogący Boże, †spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, *spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Kpł 19,1-2.17-18)
Pan Bóg przez Mojżesza zachęca Izraelitów, aby byli święci. Wzorem świętości jest sam Bóg, w którym nie ma pomieszania dobra i zła, nie ma cienia wątpliwości co do tego, co słuszne, prawe, dobre… Człowiek wierzący w Boga ma być święty, czyli wyraźnie rozróżniający w sobie dobro i zło; powinien jednoznacznie opowiadać się za tym, co sprawiedliwe, i realizować prawdziwe wartości.
Czytanie z Księgi Kapłańskiej
Pan powiedział do Mojżesza: «Przemów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!
Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Będziesz upominał bliźniego, aby nie ponieść winy z jego powodu. Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan!».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 103,1b-2.3-4.8 i 10.12-13)
Psalmista patrzy na życie z realizmem, ale i z głęboką wiarą. Rozumie ludzką słabość i grzeszność, których sam doświadcza. Nie popada jednak w rozpacz. Ma bowiem świadomość miłosierdzia, którym Bóg otacza człowieka w wędrówce ku świętości. Niech ta modlitwa pobudza nas do wytrwałości.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.
Jak odległy jest wschód od zachodu, *
tak daleko odsuwa od nas nasze winy.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.
DRUGIE CZYTANIE (1Kor 3,16-23)
Chrześcijanie w Koryncie błędnie rozumieli rolę, jaką odegrali głoszący im słowo Boże Apollos, Kefas, Paweł… Ci apostołowie nie tworzyli własnych stronnictw, ale głosili jedną Ewangelię Jezusa Chrystusa, budując jedną świętą wspólnotę Kościoła. Zasadą jedności wszystkich chrześcijan jest przynależność do Chrystusa.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
Niechaj się nikt nie łudzi. Jeśli ktoś spośród was mniema, że jest mądry na tym świecie, niech się stanie głupim, by posiadł mądrość. Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga. Zresztą jest napisane: «On udaremnia zamysły przebiegłych» lub także: «Wie Pan, że próżne są zamysły mędrców».
Niech się przeto nie chełpi nikt z powodu ludzi! Wszystko bowiem jest wasze: czy to Paweł, czy Apollos, czy Kefas; czy to świat, czy życie, czy śmierć, czy to rzeczy teraźniejsze, czy przyszłe, wszystko jest wasze, wy zaś Chrystusa, a Chrystus – Boga.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1J 2,5)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Kto zachowuje naukę Chrystusa,
w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5,38-48)
Przykazanie miłości nieprzyjaciół do dzisiaj wzbudza kontrowersje. Jezus jest jednak jednoznaczny i nie przewiduje żadnych wyjątków. Chrześcijanin jest powołany do miłości, której najdoskonalszym wzorem jest sam Bóg. Z pomocą Jego łaski uczymy się kochać, uczymy się szczerze pragnąć zbawienia także dla naszych wrogów.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie.
Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził.
A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?
Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Znamy powiedzenie: „Miłość niejedno ma imię”. Czy jednak miłość może być różna? Dla nas jest ona jedna, ponieważ ma tylko jedno źródło w Bogu. Jest ona też jedna, czyli ta sama wobec wszystkich – zarówno bliskich, jak i tych, których nazywamy nieprzyjaciółmi.
Pan Jezus przezwycięża tradycyjne myślenie, które nakazywało nienawidzić nieprzyjaciela. Za takich Izraelici uważali pogan, ponieważ nie wierzyli w Boga i nękali ich ciągłymi najazdami. Dlatego należało stosować do nich zasadę: „Oko za oko”. Pierwsze czytanie pozostaje w tym nurcie, wzywając do szlachetnej postawy wobec „brata”, czyli kogoś ze wspólnoty. Względem obcych nie było takich zobowiązań. Chrystus to odrzuca, nakazując miłować nieprzyjaciół i modlić się za nich.
Modlitwa za nieprzyjaciół jest najdoskonalszym wyrazem miłości, gdyż otwiera drogę do przebaczenia. O własnych siłach nie jesteśmy zdolni do tego, lecz potrzebujemy Bożej łaski. Wzorem takiego przebaczania jest Jezus. On podczas Męki nadstawił drugi policzek, przeszedł z grzesznikiem zamiast tysiąca kroków dwa tysiące (czyli do końca), żołnierzom pozwolił zabrać nie tylko płaszcz, ale także szatę, a na krzyżu modlił się o przebaczenie.
Miłość nieprzyjaciół wyrażona przez modlitwę jest trudna. Ewangelia nie jest jednak sztuką łatwego przechodzenia przez życie. W przeciwnym razie nie służyłaby naszemu rozwojowi i zbawieniu. Jezus wzywa nas do doskonałości – podobnie jak I czytanie do świętości, a św. Paweł do mądrości na wzór Bożej doskonałości, której więzią jest miłość. To jest droga, którą ma iść uczeń Chrystusa.
opr. ks. Andrzej Jakielski