Każdy z nas potrzebuje w życiu jakiegoś autorytetu. Kogoś, kto dla nas jest ważny, kto dla nas jest wzorem do naśladowania. Oprócz autorytetów, których poszukujemy, dany jest nam Ktoś przewyższający wszelkie autorytety. Mamy Króla! Brzmi to dziecinnie i bajkowo, ale jest prawdą. Od dnia naszego chrztu św. naszym Królem jest Jezus Chrystus! Dzisiejszy dzień to Jego szczególne święto! Nasz Król zaprasza nas na ucztę, którą jest ta Msza święta!
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi Wszechświata, †spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, *Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło.Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Kol 1,12-20)
Wśród wszystkich królów narodu Izraela tym szczególnie wybranym przez Boga był Dawid. Po ludzku niedoskonały i słaby, ale jednocześnie człowiek głębokiej wiary. Wiara Dawida to wiara gorąca, czyli żywa. To wiara we wszechmoc Boga, a przede wszystkim w Jego miłosierdzie. Bóg pokazuje nam Dawida jako wzór wiary. Potomkiem Dawida jest Józef, opiekun Jezusa Chrystusa.
Czytanie z Drugiej Księgi Samuela
Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: «Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: „Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela”».
Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.
PSALM (Ps 122,1-2.4-5)
Naród Izraela miał swoje święte miasto Jerozolimę, tam znajdowała się świątynia. Na wielkie święta wszyscy tam przychodzili. To był dla nich „przedsionek” nieba. My mamy nasze Jeruzalem w kościele, do którego przychodzimy. Tu jest nasz „dom Pana”. Tu przychodzimy jako pielgrzymi będący w drodze do domu Ojca.
Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana.
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem. Ref.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 1,12-20)
Święty Paweł opisuje dziś naszego Króla Jezusa Chrystusa. W Jezusie Bóg pokazał nam swą twarz. Jezus jest Głową Kościoła z nas zbudowanego. Jezus jest początkiem, wypełnieniem i zakończeniem wszystkiego, co czynimy. Jezus na krzyżu łączy nas z Bogiem i daje pokój naszym sercom.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia:
Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze1. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
I On jest Głową Ciała2, to jest Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko ze sobą: i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mk 11,10)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie;
błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 23,35-43)
Bardzo często myślimy o Jezusie tylko w ludzkich kategoriach. Tak samo jest z przyjęciem Chrystusa jako króla. Modlimy się do Niego o zdrowie, o błogosławieństwo, o dobrą pracę: „przecież Jezus, wszechmocny Król, wybawi mnie z moich ucisków!”. A gdy nie widzę poprawy, słabnie moja wiara. W Ewangelii słyszymy wezwania do Jezusa Króla: „Wybaw swój naród […], wybaw sam siebie!”. Tylko jeden łotr rozumie, jakim Królem jest Jezus. Królem, którego królestwo „nie jest z tego świata” i który otwiera drogę do nieba.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym».
Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie».
Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król Żydowski».
Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas».
Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił».
I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa».
Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju».
Rozważanie:
„Przez chrzest zostaliśmy pogrzebani razem z Nim w śmierci po to, aby wejść w nowe życie” (Rz 6,4). Ludwik IX, święty król francuski (1214-1270) został księciem królestwa niebieskiego, podobnie jak ja i ty w dniu chrztu świętego, który w jego przypadku odbył się w kaplicy zamkowej. Na króla Francji koronowano go we wspaniałej katedrze w Reims. Przez całe życie kaplica zamkowa była ulubionym miejscem modlitwy pobożnego monarchy, ponieważ uznał, że godność otrzymana na chrzcie jest dla niego ważniejsza niż godność przyjęta w katedrze. Każdy z nas na chrzcie otrzymał królewską godność. Trzyletni książę George z Cambridge i jego młodsza siostra Charlotte noszą w sobie krew słynnej książęcej pary brytyjskiej – Williama i Catherine. My jednoczymy się z Ciałem i Krwią samego Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, który przez Eucharystię włącza nas w swoje życie. Płynie w nas królewska krew, dlatego możemy – wzorem Izraelitów wołających do Dawida w Hebronie – mówić do Chrystusa Króla: „Oto my kości Twoje i ciało” (I czytanie).
Dzisiejsza uroczystość jest inspiracją do odkrywania w sobie królewskiej godności, królewskiej krwi i królewskiego powołania do sprawowania władzy nad światem stworzonym. Twoje serce oraz rodzina, środowisko osób, wśród których żyjesz, to terytorium twojej władzy. Tylko ty możesz w tej przestrzeni wprowadzać miłość i przebaczenie, które Jezus okazał skruszonemu łotrowi na krzyżu. Niech prawo, które Duch Święty wyrył w sercu Kościoła wyda obfite owoce dla całego wszechświata.
Fot. Archiwum prywatne