Kolejny raz w naszym życiu przeżywamy tajemnicę Zesłania Ducha Świętego. Nie chodzi tylko o uroczyste wspominanie minionych wydarzeń w Wieczerniku, lecz o autentyczne uczestniczenie w tym wydarzeniu, dostępnym dla nas w znakach sakramentalnych.
UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
04 czerwca 2017 r.
Liturgia słowa
Kolekta: Boże, Ty przez misterium dnia dzisiejszego uświęcasz swój Kościół ogarniający wszystkie ludy i narody, † ześlij dary Ducha Świętego na całą ziemię * i dokonaj w sercach wiernych tych cudów, które zdziałałeś w początkach głoszenia Ewangelii. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2,1-11)
Dzieje Apostolskie barwnie opisują wydarzenie Zesłania Ducha Świętego; w tych obrazach zawarta jest głęboka teologiczna treść. Trudno jest nazwać duchową rzeczywistość, dlatego w opisie tak często pojawia się słowo „jakby”. Słyszany dźwięk jest „jakby uderzenie gwałtownego wiatru”, a towarzyszące widzialne znaki to „języki jakby z ognia”. Wicher i ogień mają przypominać właściwości Ducha oraz objawienie Boga w Starym Testamencie. Duch Święty, który zstępuje na Apostołów, obdarza ich darem języków, który jest symbolicznym zniesieniem podziałów między narodami, jakie dręczą ludzkość od czasów wieży Babel.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».
PSALM (Ps 104,1ab i 24ac.29bc-30.31 i 34)
„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię”. To wołanie Psalmisty jest potrzebne także nam, żyjącym dzisiaj. Duch wielokrotnie w dziejach zstępował i przynosił odnowę i wolność, nowy początek. Sami z historii znamy wiele takich momentów. Ale ciągle na nowo potrzebujemy Jego mocy. Dlatego z wiarą wołajmy razem z Psalmistą: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię”.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
lub: Alleluja.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
ziemia jest pełna Twych stworzeń. Ref.
Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym duchem *
i odnawiasz oblicze ziemi. Ref.
Niech chwała Pana trwa na wieki, *
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1Kor 12,3b-7.12-13)
Różnice nie muszą dzielić. Przypomina o tym dzisiaj św. Paweł. Różnorodność jest darem, ale tylko dzięki Duchowi Świętemu możemy go rozpoznać i odnaleźć w nim podstawę twórczej jedności. To Duch jest zasadą jedności Kościoła i każdej wspólnoty; On, żyjący w nas, staje się pomostem ku drugiemu człowiekowi, który różni się od nas sposobem myślenia, zachowaniem, kulturą, językiem. Bez pomocy Ducha różnice bolą, stają się ciężarem.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus».
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
SEKWENCJA
Przybądź, Duchu Święty…
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdź, Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20,19-23)
Święty Jan ukazuje zmianę wewnętrzną uczniów, która dokonała się w dzień Zesłania Ducha Świętego. Przedtem byli pogrążeni w lęku, zamknięci, pełni niepokoju. Przyjście Jezusa zmienia wszystko. Jego słowa „pokój wam” otwierają i przemieniają serca, a dar Ducha Świętego daje moc do głoszenia słowa i czynienia rzeczy dotąd niedostępnych dla zwykłych ludzi: odpuszczania grzechów. Pokój Jezusa i dar Ducha Świętego dzisiaj spoczywają na nas. Liturgia, w której uczestniczymy, daje nam dostęp do tych darów.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Rozważanie:
W Dzień Pięćdziesiątnicy dokonały się zaślubiny Ducha Świętego z Kościołem. Ten związek trwa nieprzerwanie przez wieki. Kościół swe życie i dynamizm zawdzięcza mocy Ducha. Jego mocą i pod Jego tchnieniem głosi światu Ewangelię zrozumiałym dla wszystkich językiem miłości.
Gdyby nie było Zesłania Ducha Świętego, Apostołowie pozostaliby zamknięci w Wieczerniku, przeżywając rozczarowanie i strach. Duch Święty sprawił, że zatrzęsły się mury, otworzyły drzwi i okna, plac wypełnił mieszkańcami Jerozolimy i pielgrzymami (I czytanie). Wszyscy usłyszeli Dobrą Nowinę – słowa, które wzbudziły w nich wiarę.
„Pięćdziesiątnica Jerozolimskiego Wieczernika jest początkiem; początkiem, który trwa dalej” (papież Franciszek). To dzięki darom Ducha Świętego męczennicy są gotowi na śmierć za wiarę, misjonarze idą aż na krańce świata ze słowem nadziei, młodzi zachowują czystość i pragną kochać, święci są pokornymi zwycięzcami egoizmu i pychy, grzesznicy pokutują i wstydzą się złych czynów, wyznawcy układają swe życie według Ewangelii, żyjąc mądrze i szlachetnie. Duch Święty daje siłę rodzicom do odpowiedzialnego wychowania dzieci. To On buduje nasze wspólnoty, pomimo grzechu i słabości tych, którzy je tworzą. Umożliwia przebaczenie grzechów i pojednanie z Bogiem (Ewangelia). On też jest źródłem najszczerszych pragnień.
Dzisiejsza uroczystość mówi nam, że Kościół nie jest sam. My nie jesteśmy sami. Dlatego prośmy: „Przyjdź Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości”. Amen.
Fot. Waiting For The Word/flickr.com/(CC BY 2.0)