Mateusz Rutkowski
Gdy ktoś jest nam bliski, to chcemy widywać się z nim jak najczęściej. Zapraszamy i… czekamy. Pan Jezus, który kocha każdego z nas, pragnie jak najczęściej spotykać się z nami. Zaprasza nas, ale nie zmusza do spotkania. Daje nam wolność i chce, abyśmy w wolności odpowiedzieli na Jego zaproszenie. Tym zaproszeniem jest Msza św., miejsce spotkania Pana Jezusa ze mną. Chrystus zaprasza i… czeka. A ja przychodzę, bo pragnę tu być i spotkać się z Nim
Każdego dnia Bóg czyni cuda. Doświadczamy ich od chwili porannego przebudzenia. Otwierając oczy, możemy dziękować za nowy dzień, a wraz z nim za kolejną szansę lepszego życia. Dzięki wierze w Chrystusa jesteśmy ludźmi prawdziwie wolnymi, którzy dziedziczą Królestwo. Potrzebujemy jednak Pokarmu, który nas odnawia. Uczestnicząc w Eucharystii, dokonujemy cudownej zamiany: oddajemy nasze troski, lęki i obawy, a przyjmujemy od Pana łaskę i stajemy się uczestnikami Jego boskiej natury.
Stary Testament zapowiadał wielokrotnie Mesjasza, posługując się obrazem pasterza. Pan Jezus jest tym Pasterzem, Dobrym Pasterzem. Mamy zaszczyt należeć do Jego owczarni. Jezus-Dobry Pasterz nie tylko prowadzi, ale także pośród nas jest. W każdym dniu, a w sposób szczególny w czasie Mszy św., gdy chleb staje się Jego Ciałem, a wino Jego Krwią.
Zbawienie człowieka dokonało się przez cierpienie. Jezus Chrystus umarł i zmartwychwstał, dzięki czemu odzyskaliśmy godność przybranych dzieci Bożych. Tej godności nikt nigdy nam nie odbierze. Chociaż grzech nas osłabia, sakramenty święte przywracają siły i umacniają na drodze do życia wiecznego. Nie pozbawiajmy się tak wielkich darów, jakie Bóg nam daje. Przychodźmy do Źródła, by czerpać naczyniem ufności i radować się przywróconą młodością ducha.
W pierwszą niedzielę po Wielkanocy, gdy nowo ochrzczeni zdejmowali białe szaty, obchodzimy uroczystość Bożego Miłosierdzia. Owoc objawień św. Faustyny i działań św. Jana Pawła II. Święto patronalne „Caritas”. Początek Tygodnia Miłosierdzia. Szczególne wezwanie do świadczenia pomocy potrzebującym. Do naśladowania nieskończonego Bożego Miłosierdzia.
Największe święto roku liturgicznego uobecnia zmartwychwstanie Chrystusa. Ostateczne zwycięstwo nad grzechem i śmiercią. Odkupienie człowieka. Przywrócenie przyjaźni ludzi z Bogiem. Bóg-Człowiek – jedyny Pośrednik naszego zbawienia – zniweczył skutki ludzkiego nieposłuszeństwa. Przyjmujmy z wiarą i radością świadectwo o Jego wielkich dziełach. Niech one przemieniają nasze życie. Dzielmy się z innymi wiarą i radością.
.
W Niedzielę Palmową wspominamy triumfalny wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy. Radość tłumu witającego Mesjasza. Ale czytamy też Mękę Pańską. Następstwo odrzucenia Mesjasza przez ludzi. Zbawienie dokonało się przez niewinne cierpienie. Starajmy się zrozumieć Boże działanie.
.
Już tylko dwa tygodnie dzielą nas od Wielkiej Nocy. Zasłonięte krzyże przypominają powagę tego czasu. Każdy człowiek jest powołany do życiodajnej wspólnoty z Bogiem. To właśnie podczas Eucharystii wchodzimy w przestrzeń Nowego Przymierza, zawartego na krzyżu przez ofiarę Chrystusa. Przymierze to daje nam możliwość przystępu do Boga jako Ojca.
.
Minęła już połowa okresu przygotowania do obchodu największych tajemnic naszej wiary. Wyrazem radości może być różowy kolor szat liturgicznych. Trzeba jednak poważnie myśleć o wartości każdego ludzkiego życia. Za każdego Chrystus oddał swoje ziemskie życie. Byśmy mogli uczestniczyć w Jego wiecznym życiu i szczęściu. Starajmy się dobrze wykorzystać czas, który Bóg nam daje. Sąd Boży dokonuje się już teraz. Sam wybieram, czy przyjmuję światło, czy trwam w ciemności.
.
W trzecią niedzielę Wielkiego Postu rozważamy oczyszczenie świątyni. Święty Jan pisze o tym na początku publicznej działalności Pana Jezusa. Wiąże ten czyn z zapowiedzią śmierci i zmartwychwstania. Chrystus wie, co jest w sercu każdego z nas. W poniedziałek będziemy się modlili za wszystkie kobiety. By zawsze doceniano ich godność i pracę.
.