Powołaniem człowieka jest zjednoczenie z Bogiem. Do niego zdążamy, gdy w naszym życiu uczymy się Bożej miłości i sprawiedliwości. Temu powinna służyć nasza modlitwa. Ewangelia ukazuje nam bezsensowność doskonałości w wypełnianiu przykazań, której nie towarzyszy miłość i miłosierdzie.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość †i daj nam ukochać Twoje przykazania, *abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Syr 35,12-14.16-18)
Modlitwa to rozmowa z Bogiem. Próżne jest mnożenie słów i ofiar, kiedy naszą postawą i pragnieniami jesteśmy od Niego dalecy.
Czytanie z Księgi Syracydesa
Pan jest Sędzią, który nie ma względu na osoby. Nie będzie miał On względu na osobę przeciw biednemu, owszem, wysłucha prośby pokrzywdzonego. Nie lekceważy błagania sieroty i wdowy, kiedy się skarży. Kto służy Bogu, z upodobaniem będzie przyjęty, błaganie jego dosięgnie obłoków. Modlitwa biednego przeniknie obłoki i nie ustanie, aż dojdzie do celu. Nie odstąpi, aż wejrzy Najwyższy i ujmie się za sprawiedliwymi, i wyda słuszny wyrok.
PSALM (Ps 34,2-3.17-18.19 i 23)
Bóg okazuje łaskę tym, którzy uciekają się do Niego. Razem z psalmistą uwielbiamy Boga za Jego miłosierdzie dla ubogich i słabych.
Refren: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał.
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, Jego chwała będzie zawsze na moich ustach. Dusza moja chlubi się Panem, niech słyszą to pokorni i niech się weselą. Ref.
Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, by pamięć o nich wymazać z ziemi. Pan słyszy wołających o pomoc i ratuje ich od wszelkiej udręki. Ref.
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu i ocala upadłych na duchu. Pan odkupi dusze sług swoich, nie zazna kary, kto się doń ucieka. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (2Tm 4,6-9.16-18)
Apostoł nie załamuje się pomimo opuszczenia i samotności. Chociaż spodziewa się wyroku skazującego go na śmierć, pozostaje ufny i pełen wdzięczności. Jego sukces polega na dochowaniu wiary i na wiernym wypełnieniu zadania powierzonego mu przez Boga.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najdroższy:
Krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.
Pośpiesz się, by przybyć do mnie szybko. W pierwszej mojej obronie nikt przy mnie nie stanął, ale mię wszyscy opuścili: niech im to nie będzie policzone. Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały; wyrwany też zostałem z paszczy lwa.
Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków. Amen.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2Kor 5,19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 18,9-14)
Słuszne jest dziękowanie Bogu, a sprawiedliwość to jeden z największych darów, jaki otrzymujemy od Pana. Doskonałe wypełnianie przykazań nie czyni jednak jeszcze sprawiedliwym. Faryzeusz, który pogardza grzesznikiem, daleki jest od Boga. Pan w swoim miłosierdziu dostrzega duchowe ubóstwo celnika i przychodzi mu z pomocą.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus powiedział też do niektórych, co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść: «Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”. Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika”. Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».
Rozważanie:
Obserwując codzienne życie, z łatwością można dostrzec, jak bardzo ludzie pragną wywyższyć się ponad drugich. Czynią to kosztem innych, nieraz narażając się na śmieszność. Często ukryta w człowieku pycha czeka na okazję, aby mogła się rozwinąć.
Nauczycielka lubiana przez uczniów i nauczycieli została dyrektorem szkoły. Po trzech tygodniach nie można było się już z nią dogadać. Woda sodowa uderzyła jej do głowy. Koleżanki zastanawiały się nad tym, co się z nią stało. Pycha, skutecznie odcinająca człowieka od ludzi, utajona w niej niby choroba, ujawniła się w całej okazałości.
Pycha i zadowolenie z siebie charakteryzowały faryzeusza z dzisiejszej Ewangelii. To było powodem, że odszedł on nieusprawiedliwiony! Co usprawiedliwiło celnika w oczach Bożych? Jego pokora! Aby dobrze się modlić, musimy być pokorni i mieć świadomość tego, do Kogo się mówi; kim jest człowiek wobec Boga i o co prosi. Faryzeusz mógł tyle rzeczy powiedzieć Bogu, a zmarnował czas modlitwy na wypominanie grzechów celnika i innych ludzi. Zaślepiony pychą był przeświadczony o swojej doskonałości. W modlitwie dostrzegał nie Boga, ale celnika. Człowiek wyniosły nie jest w stanie pracować nad sobą i rozwijać się duchowo. Stawać się w oczach Bożych coraz lepszym jest możliwe jedynie wtedy, gdy działa w człowieku łaska Boża, która go oczyszcza, usprawiedliwia i uświęca. Bóg daje tę łaskę tylko temu, kto prosi pokornie: „Boże, miej litość dla mnie grzesznika!”. Tylko tacy będą wywyższeni, bo Chrystus nie za „doskonałych”, lecz za grzeszników dał się ukrzyżować.