Każda Eucharystia jest wylaniem się Ducha Świętego na wiernych. Do przyjęcia tego Boskiego daru potrzebujemy wiary. Na początku Mszy Świętej, wzorem apostołów, prośmy Pana o wiarę. Aby Bóg miał pełną wolność działania w każdym z nas według nieograniczonej wyobraźni Ducha Świętego. Niech Jego moc skruszy każdą szczelnie ukrywaną nieprawość, lęk czy lenistwo. Żeby Duch Święty rozpalił Boży charyzmat przekazany nam w dniu chrztu świętego.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; †okaż nam swoje miłosierdzie , odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, *i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Ha 1, 2-3; 2, 2-4)
Habakuk, prorok z końca VII w. przed Chrystusem, działający na terenie Królestwa Południowego (Królestwa Judy), przedstawił Bogu zarzut o dopuszczenie niesprawiedliwości, która poróżniła i pustoszyła społeczność Judy. W odpowiedzi Pan obwieścił, że ową nieszczęśliwą batalię przejdą zwycięsko tylko ludzie sprawiedliwi, zaś ludzie nieprawego ducha niechybnie zginą. Proroctwo jest aktualne także dzisiaj. Stanowi wezwanie do prawości w myśleniu i postępowaniu w życiu osobistym i społecznym. Jest obietnicą zwycięstwa, dlatego żadna zawierucha życiowa dla chrześcijanina nie jest straszna, bo „sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności”.
Czytanie z Księgi proroka Habakuka.
Dokądże, Panie, wzywać Cię będę, a Ty nie wysłuchujesz? Wołać będę ku Tobie: «Krzywda mi się dzieje», a Ty nie pomagasz? Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość i na zło spoglądasz bezczynnie? Oto ucisk i przemoc przede mną, powstają spory, wybuchają waśnie. I odpowiedział Pan tymi słowami: «Zapisz widzenie, na tablicach wyryj, by można było łatwo je odczytać. Jest to widzenie na czas oznaczony, lecz wypełnienie jego niechybnie nastąpi; a jeśli się opóźnia, ty go oczekuj, bo w krótkim czasie przyjdzie niezawodnie. Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 95 (94), 1-2. 6-7ab. 7c-9)
Łącząc się z Psalmistą, miejmy odwagę wydać okrzyk radości i zaśpiewać pieśń uwielbienia dla naszego Stwórcy i Zbawiciela, aby nasze serca nie były zatwardziałe na Jego wołanie.
Refren:Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.
Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
radośnie śpiewajmy Mu pieśni.
Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze, *zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył. Albowiem On jest naszym Bogiem, * a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.
Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego +«Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa, gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła».
DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 1, 6-8. 13-14)
Pan Bóg, który obdarza człowieka Duchem Świętym, uzdalnia go, aby dla Ewangelii podjął niejeden trud i zniósł liczne przeciwności. Chrześcijanin wezwany jest do tego, żeby rozpalał w sobie ten Boży ogień, a nie gasił go przez lęk, wstyd, niewiarę, egoizm. Święty depozyt wiary trzeba rozpalać w sercach innych, „przekazywać tę pochodnię jak na olimpiadzie”, o czym mówiła w swoim duchowym testamencie bł. Chiara Luce Badano.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.
Najdroższy:
Przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga. Zdrowe zasady, któreś posłyszał ode mnie, miej za wzorzec w wierze i miłości w Chrystusie Jezusie. Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1 P 1, 25)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Słowo Pana trwa na wieki, to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 17, 5-10)
Wiara jest niczym niezasłużoną łaską, dlatego apostołowie proszą o nią Pana. Wiara zaszczepiona w sercu człowieka jest służebnicą Pana. Chociaż w mocy żywej wiary płonącej w sercu człowieka dokonują się wielkie cuda, jest ona zawsze posłuszna Panu. Dawcą wszelkich dzieł dokonanych w mocy żywej wiary jest Bóg, dlatego nikt nie może chlubić się, że czegoś dokonał dzięki temu, że mocno wierzył. Wiara daje Bogu wolność do cudownego nasycania ludzkości Bożym działaniem i obecnością. Podobnie jak sługa w niektórych żydowskich domach za czasów Jezusa przygotowywał stół, aby rodzina nasyciła się posiłkiem i wspólnym biesiadowaniem.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Apostołowie prosili Pana: «Przymnóż nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Wielu z nas miało w dzieciństwie na framudze drzwi miarkę. Stawaliśmy przy niej i sprawdzaliśmy, ile urośliśmy. Z roku na rok rodzice dorysowywali kolejne centymetry.
Człowiek rośnie, zmienia się. Nie wszystko w nas można wymierzyć. Ile mam w sobie dobra, wiary i miłości? Wyczuwam, że wciąż zbyt mało. I to jest prawda. Dobro, miłość, wiara to nie moje osiągnięcie. To dary od Pana Boga, który obdarzył mnie życiem.
Pan Bóg wie, jaka jest moja wiara. Pytanie o nią, to pytanie: Czy moja wiara jest żywa, czy uśpiona? Bóg czyni wszystko, aby ją ożywić. Często mówi się o próbach, kryzysach wiary. To różne moje życiowe doświadczenia. Często jest to przechodzenie przez problemy osobiste, cierpienie, trudności. Wtedy odkrywam, że jedynym oparciem dla mnie jest Bóg i Jego łaska. W takich sytuacjach przysłowie „Jak trwoga, to do Boga” jest jak najbardziej prawdziwe. Lecz nasz Stwórca nie tylko w taki sposób ożywia moją wiarę. Codziennie powołuje mnie do jakichś zadań. Daje możliwość czynienia konkretnego dobra. To przeważnie służba moim bliźnim, w taki sposób jak potrafię. Często nie widzę owoców, nie słyszę wdzięczności. Wierzę tylko, że zrobiłem to, co do mnie należało. Moją wiarę ożywia również Duch Święty. Jest On we mnie od dnia chrztu św. Często bywa przeze mnie zapomniany. Potrzeba mi odkryć Osobę Ducha Świętego. Zapraszać Go, wzywać. On przychodzi jak wiosenny powiew wiatru. Wtedy mam pragnienie modlitwy, pragnienie czytania słowa Bożego. Duch Święty przypomina mi o tym, że jestem Jego „świątynią”. Moja wiara żyje!