Słowo „eucharystia” wywodzi się z języka greckiego (εὐχαριστία) i znaczy dziękczynienie. Wielokrotnie, kiedy przychodzimy na Mszę Świętą, mamy w sercu listę próśb do Boga. To dobrze, że pokładamy ufność w Panu, jednak trzeba Mu także nieustannie dziękować za życie i wszystkie dary, które to życie podtrzymują, rozwijają, ubogacają, wzbijają ku niebu. Bóg zawsze daje nam dobro, dlatego zawsze winniśmy oddawać Mu cześć, chwałę, dziękczynienie. Warto na początku każdej Eucharystii uświadomić sobie konkretne obdarowanie i złożyć szczere dziękczynienie Bogu.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, *pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (2 Krl 5, 14-17)
Naaman, wódz syryjski, doznał uzdrowienia dzięki posłuszeństwu okazanemu Elizeuszowi, mężowi Bożemu. Ujmująca jest wdzięczność Naamana, który początkowo odnosił się krytycznie do absurdalnej po ludzku propozycji siedmiokrotnego zanurzenia w Jordanie. Natomiast reakcja proroka, który nie przyjmuje daru wdzięczności, eksponuje Boga jako Sprawcę cudownego oczyszczenia z trądu. Wdzięczność należy się tylko Bogu. Naaman prosi więc o ziemię, co wyraża popularną starożytną koncepcję, że bóstwo jest przywiązane do pewnego terytorium (por. Ps 137,4). Według tej idei Naaman, jeśli chce czcić Jahwe w Damaszku, musi zabrać ze sobą część Jego ziemi.
Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej.
Wódz syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie według słowa proroka Elizeusza, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony. Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: «Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem. A teraz zechciej przyjąć dar wdzięczności od twego sługi». On zaś odpowiedział: «Na życie Pana, przed którego obliczem stoję, nie wezmę!». Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił. Wtedy Naaman rzekł: «Jeśli już nie chcesz, to niechże dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98 (97), 1. 2-3ab. 3cd-4)
Przyłączmy się śpiewem psalmu do chóru radości wysławiającego zbawienie okazane ludziom poznającym stopniowo dobroć i wierność Boga. Radość i wiara wyrażona w psalmie rodzi wdzięczność i otwartość na Zbawiciela.
Refren:Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.
DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 2, 8-13)
Święty Paweł w Drugim Liście do Tymoteusza ujawnia wielką miłość Zbawiciela, który pozostaje wierny człowiekowi nawet, gdy ten odmawia wierności. Ponieważ Bóg jest miłością wierną i nie może się zaprzeć siebie samego. Pamięć o wierności Jezusa pomaga wytrwać przy Nim w różnorakich cierpieniach, pokusach i zwątpieniach, a wreszcie prowadzi do królowania z Chrystusem.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.
Najmilszy:
Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo skrępowaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie razem z wieczną chwałą. Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1 Tes 5, 18)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Za wszystko dziękujcie Bogu, taka jest bowiem wola Boża względem was w Jezusie Chrystusie. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 17, 11-19)
Trąd był chorobą wyjątkowo upokarzającą, ponieważ izolował i wyłączał chorych z życia społecznego. Uwolnienie od choroby wszystkich proszących o uzdrowienie objawia bezgraniczną łaskawość Jezusa. Kluczowe jednak jest pytanie Zbawiciela: „Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?”. Trzeba dzisiaj skonfrontować siebie z pytaniem Jezusa o oddanie chwały Bogu za wszelkie łaski, których obficie doznajemy w codziennym życiu. Wdzięczna pamięć o Bogu żywym działającym w codziennym życiu rodzi bezpieczeństwo, że nie ma takiej choroby, cierpienia, upokorzenia, zawieruchy, która odebrałaby pokój i radość życia oddanego w ręce Boga.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami». Na ich widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom». A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec». Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Dziś przypada 19 Dzień Papieski, a czytania mówią o uzdrowieniach. Trąd to bardzo groźna choroba ciała, jest też symbolem jeszcze groźniejszych chorób duszy. Święty Jan Paweł II – w ostatnich latach życia – doświadczył wielkiej niemocy i chorób ciała, lecz wszyscy podziwialiśmy moc jego ducha. Ten, który głosił prymat ducha nad materią, zaświadczył o nim swym życiem i umieraniem. Biblijni chorzy szukają uzdrowienia: Syryjczyk Naaman na słowo Elizeusza zanurza się w wodach Jordanu, trędowaci z Ewangelii na słowa Jezusa udają się do kapłanów, by oni, stwierdziwszy uzdrowienie, pozwolili im wrócić do życia w społeczności.
Elizeusz nie przyjął od Naamana darów materialnych jako podziękowania za uzdrowienie. W ten sposób wzbudził w nim pragnienie uwielbienia Boga – faktycznego sprawcy cudu. 10 trędowatych z Ewangelii także doznało uzdrowienia. Jednak tylko jeden, Samarytanin – obcokrajowiec – wrócił do Jezusa, oddał Bogu cześć i okazał wdzięczność, tak jak wódz syryjski. Bogu nie jest obojętny los żadnego narodu ani żadnego człowieka. Nie jest Mu obojętna nasza trudna codzienność. Święty Jan Paweł II słowem i świadectwem życia uczył, że Bóg jest bogaty w miłosierdzie; zachęcał, byśmy Mu ofiarowali cierpienie, by ono miało sens; ukazywał, że warto iść za blaskiem prawdy i zwracał uwagę na znaczenie słów „Totus Tuus” – cały Twój, które odnosił do Maryi. Minęło 14 lat, od kiedy św. Jan Paweł II odszedł do domu Ojca. Co zrobiłem, by poznać Jego nauczanie? Jak wcielam je w życie, aby okazać Bogu swą wdzięczność za dar tego pontyfikatu?