Bóg przygotował dla wierzących i miłujących Go niewidzialne dobra, które przewyższają wszelkie pragnienia. Eucharystia jest ich widzialną zapowiedzią. Sakramentalne spotkanie z Chrystusem przynosi nam uzdrowienie z naszej codziennej niemocy duszy i ciała. Ten dar w pełni w nas zaowocuje, gdy teraz staniemy przed ołtarzem z wiarą i miłością, jaką widać u kobiety matki z Ewangelii. Ona pomaga nam przyjąć słowo Chrystusa w duchu całkowitego posłuszeństwa. A dzięki temu we wspólnocie Kościoła otwierają się dla nas drzwi zbawienia.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 56, 1. 6-7)
Prorok zapowiada powszechność zbawienia. Bóg w swoim miłosierdziu nie ogranicza się jedynie do jakiejś grupy etnicznej. Miłosierdzie Boga jest darmowym darem dla każdego człowieka. Bóg, przyjmując wszystkich do swego zbawienia, czyni z nich swój dom. Jest to „dom modlitwy dla wszystkich narodów”. Bóg odbiera chwałę we wspólnocie zbawionych miłosierną miłością własnego serca.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić.
Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami – wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją świętą górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 67)
W refrenie psalmu responsoryjnego jako Kościół wyrażamy pragnienie: „niech wszystkie ludy chwalą Ciebie, Boże”. Bóg jest dla wszystkich, a nie tylko dla wybranych. „Jego zbawienie wśród wszystkich narodów”. Serce Boga jest otwarte dla każdego, każdy może stać się świątynią Jego chwały. Pragnieniem Boga jest, aby „wszystkie narody mogły się cieszyć i weselić”.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów. Ref.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech nam Bóg błogosławi, *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 11, 13-15. 29-32)
„Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać miłosierdzie”. Apostoł traktuje odrzucenie Izraela jako zjawisko tymczasowe. Obecne odrzucenie ma służyć podkreśleniu cudu przyszłej przemiany. Owo odrzucenie zapowiada i gwarantuje Boże miłosierdzie. Bóg nie zbawia człowieka w nagrodę za posłuszeństwo, ale swoim miłosierdziem wydobywa człowieka z jego stanu.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Do was, pogan, mówię: «Będąc apostołem pogan, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim w nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia. Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia?
Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne. Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia, tak i oni stali się teraz nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby i sami w czasie obecnym mogli dostąpić miłosierdzia. Albowiem Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie».
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 15, 21-28)
Prawdziwa wiara karmiona jest miłością. Kobieta kananejska nie prosi o coś dla siebie, ale dla dręczonej przez złego ducha córki. Gotowa jest zapomnieć o sobie, przyjąć nawet upokorzenia z miłości dla własnego dziecka. Nie unosi się honorem, bo to nie ona jest w tej chwili najważniejsza. Dla niej wiara nie wyraża się przez przyjęcie jakichś prawd, ale wyraża się w miłości kogoś, kto jest ważniejszy od niej samej.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!». Od tej chwili jej córka była zdrowa.
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Bóg dyktuje nam warunki swego obdarowania. Potrzeba pokornej wiary, która umie czekać, aby otrzymać więcej niż to, o co prosimy. Aby zostać wysłuchanym na modlitwie, stańmy na drugim miejscu. Dzisiejsze czytania biblijne są dobrą nowiną dla pogan. Mówią nam, że mają oni prawo do miłości Boga (I czytanie) oraz wraz z Żydami cieszą się Bożym miłosierdziem. Pan Bóg należy do wszystkich. Prawda ta jednak, tak mocno akcentowana współcześnie, nie zawsze była akceptowana. Idea „narodu wybranego” sugerowała, że Bóg jest „nasz”, że jest przeciwko obcym. To stereotypowe, rozpowszechnione myślenie obrazuje postępowanie Jezusa wobec Kananejki. Pan odmówił jej pomocy, bo była poganką. Dał do zrozumienia, że nie powinna Go zatrzymywać swoimi sprawami… Kananejka błaga. Nie zraża jej dwukrotna odmowa. Przyjmuje upokorzenie. Nie odchodzi. Dialog Jezusa z Kananejką jest metaforą modlitwy. Kobieta symbolizuje duszę, która trwa na modlitwie i czuje, że zostanie wysłuchana. Ufa, gdyż wie, że On jest dobry i nikogo nie zostawia bez pomocy. Nie zasługi, koligacje rodowe, wykształcenie czy płeć dają przystęp do Boga, lecz wiara. Ona, poddawana próbie cierpliwości, uprosi wszystko. Otworzy Serce Chrystusa. Dlatego módl się, chociaż jak Kananejka czujesz gorzki smak rozczarowania i odmowy. Choć wydaje się, że Bóg zobojętniał na twój los. Wiara objawia się nie na szerokiej drodze pomyślności, lecz wtedy, gdy stajesz w cieniu krzyża. Wtedy, kiedy jak nigdy potrzebujesz wiary, która umie pokornie czekać, prosi, a nie żąda, jedynie przyzywa miłosierdzia.
opr. ks. Andrzej Jakielski