Dla tych, którzy podejmują wysiłek budowania swojego „świata ducha”, jedną z ciekawszych i najbardziej godnych polecenia „wysokooprocentowanych lokat” jest modlitwa. To ona stanowi o kształcie naszej wiary. Jezus, najlepszy Nauczyciel modlitwy, prowadzi nas nieustannie do uwielbienia Ojca. W modlitwie „Ojcze nasz” uczy, że Bóg Ojciec przychodzi nieustannie z pomocą do swoich dzieci, aby zaspokoić ich najgłębsze potrzeby i pragnienia. Złóżmy je także przed Nim w czasie dzisiejszej Eucharystii, szczególnie w wypowiadanych słowach Modlitwy Pańskiej.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta: Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, †spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twoimi rządami i Twoim przewodnictwem *dobrze używali rzeczy przemijających i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 18,20-32)
Dla Sodomy i Gomory wybiła godzina Bożego gniewu. Sam Bóg objawił Abrahamowi swoje postanowienie zniszczenia tych miast za popełnione przez nie grzechy. Abraham podjął modlitwę w celu ocalenia mieszkańców, ponieważ uważał, że oprócz jego siostrzeńca Lota z rodziną znajdą się tam także inni sprawiedliwi.
Czytanie z Księgi Rodzaju
Bóg rzekł do Abrahama: «Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich [mieszkańców] są bardzo ciężkie. Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się». Wtedy to ludzie ci odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: «Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?».
Pan odpowiedział: «Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich». Rzekł znowu Abraham: «Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?». Pan rzekł: «Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu». Abraham znów odezwał się tymi słowami: «A może znalazłoby się tam czterdziestu?».
Pan rzekł: «Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu». Wtedy Abraham powiedział: «Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?». A na to Pan: «Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu». Rzekł Abraham: «Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?».
Pan odpowiedział: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu». Na to Abraham: «O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?». Odpowiedział Pan: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu».
PSALM(Ps 138,1-2a.2bc-3.6-7ab.7c-8)
Każdy z nas jest stworzony przez Boga i każdy jest cenny w Jego oczach. Psalmista z naciskiem mówi, że Pan pomógł mu nie ze względu na jego cnoty czy zasługi, ale ze względu na swoją wierność.
Refren: Pan mnie wysłuchał, kiedy Go wzywałem.
Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, bo usłyszałeś słowa ust moich. Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.Ref.
I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność. Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, pomnożyłeś moc mojej duszy. Ref.
Pan, który jest wysoko, patrzy łaskawie na pokornego, pyszałka zaś dostrzega z daleka. Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty podtrzymujesz me życie, wyciągasz swoją rękę przeciwko gniewowi mych wrogów. Ref.
Wybawia mnie Twoja prawica. Pan za mnie wszystkiego dokona. Panie, Twa łaska trwa na wieki, nie porzucaj dzieła rąk Twoich. Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Kol 2,12-14)
Przez chrzest człowiek wchodzi na drogę prawdziwej wolności od grzechu. Dzięki dziełu zbawczemu Chrystusa Bóg daruje nam nasze długi. Zniszczenie grzesznego zapisu odbywa się w ten sposób, że zostaje on razem z Jezusem przybity do krzyża. Wówczas droga do Boga staje się otwarta.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia:
Z Chrystusem pogrzebani jesteście w chrzcie, z Nim też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił. I was, umarłych na skutek występków i «nieobrzezania» waszego ciała razem z Chrystusem przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami, usunął go z drogi, przygwoździwszy do krzyża.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Rz 8,15)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otrzymaliście Ducha przybrania za synów, W którym wołamy: «Abba, Ojcze». Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 11,1-13)
Modlitwa „Ojcze nasz” to skrócona Ewangelia. Narodziła się z modlitwy Jezusa. Uczniowie, widząc modlącego się Mistrza, poprosili Go o podanie wzoru modlitwy i go otrzymali. Modlitwa jest skierowana do Ojca, który przebywa w niebie. Przez swojego Syna jednak zniżył się ku nam i zawsze jest z nami.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów».
A On rzekł do nich: «Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo. Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie». Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, użycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przyszedł do mnie z drogi, a nie mam, co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci leżą ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Mówię wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli którego z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».
Rozważanie:
W wielkiej katechezie na temat modlitwy, jaką podaje nam dziś Łukasz, lśni w pełnym blasku typowa modlitwa chrześcijańska. To znak rozpoznawczy uczniów Jezusa. […] Było bowiem czymś charakterystycznym stworzenie modliwy–symbolu, która wyrażałaby tożsamość wspólnoty i jej duchową specyfikę. Tak zresztą było przez wieki również w odniesieniu do innych religii. Jezus przekazuje swoim uczniom jako modlitwę chrześcijanina Ojcze(Łk 11,2-4). Nie powiedzieliśmy Ojcze nasz, jak to sugeruje paralelny tekst Mateusza (Mt 6,9-13), ponieważ Łukasz stara się oddać w greckim patêr aramejskie słowo użyte przez Jezusa: abbà.
Słowo abbà było czułym zwrotem dziecka do swego ojca. Można by je porównać z naszym „tatusiu” lub „tato”. W judaizmie istnieją nieliczne ślady odnoszenia go do Boga, ale dopiero Jezus uczynił ten bardzo poufały tytuł znakiem więzi łączącej Go z Bogiem. […] Mateusz używa bardziej uroczystego abinu, „ojcze nasz”, znanego z modlitw żydowskich. Łukasz natomiast przypomina oryginalność Jezusa w tym Jego sposobie zwracania się do Boga jako do osoby bliskiej, poufałej, serdecznej. Termin abbà stał się tak specyficzną cechą świata chrześcijańskiego, że przyjęły go również wspólnoty chrześcijańskie języka greckiego, jak o tym świadczy Ewangelia wg św. Marka. Według tej księgi Jezus cierpiący w Getsemani wołał: „Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie!” (Mk 14,36). Paweł przypomni Rzymianom o tym, że otrzymali oni „ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: „Abba, Ojcze!” (Rz 8,15; por. Ga 4,6).