Droga do królestwa Bożego wiedzie przez „wiele ucisków”. Bóg posyła jednak swoich apostołów, aby zachęcali braci do „wytrwania w wierze”. Otuchy w pielgrzymowaniu dodaje nam również autor Apokalipsy, który ukazuje chwałę Kościoła tryumfującego, ożywionego nadzieją, że wszystko zostanie odnowione w chwale i miłości Zmartwychwstałego. Wzajemna miłość zapewnia Kościołowi nieustanną obecność Jezusa i jest cechą autentycznych chrześcijan.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, †wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa, *i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 14,21-27)
Gdy rozpoczyna się wiosna, z zachwytem i ze zdziwieniem obserwujemy budzącą się do życia przyrodę. Gdy czytamy Księgę Dziejów Apostolskich, znajdujemy tam Wiosnę Kościoła. Źródłem tej Wiosny jest Duch Święty, który tchnął nowe życie w serca apostołów. A oni przepełnieni żarliwością niosą to nowe życie dalej. To wciąż trwa, a Duch Święty ożywia teraz nasze serca.
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali. Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary. Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 145,8-9.10-11.12-13ab)
Każdy człowiek bywa łagodny lub surowy. Te dwie cechy można jednak połączyć w jedną − miłosierdzie. Są to wymagania zanurzone w miłości. Jest to możliwe, ponieważ taki jest Bóg, który nas stworzył. On jest Miłosierdziem. Nasze miłosierdzie bywa niedoskonałe, lecz Pan Bóg swą doskonałością może dopełnić naszą niedoskonałość.
Refren: Będę Cię sławił, Boże mój i Królu.
Pan jest łagodny i miłosierny, * nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich, * a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią Panie, wszystkie Twoje dzieła * i niech Cię błogosławią Twoi święci. Niech mówią o chwale Twojego królestwa * i niech głoszą Twoją potęgę.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę * i wspaniałość chwały Twojego królestwa. Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, * przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
DRUGIE CZYTANIE (Ap 21,1-5a)
Przemijalność naszego życia i świata napełnia nas smutkiem. Na szczęście nie tylko to, co radosne i cenne dla nas, przemija. Przemija też niedoskonałość, zło, cierpienie. Przemijalność to cecha świata, w którym żyjemy. Wzbudza w nas tęsknotę za stałością, harmonią, trwaniem. To pragnienie jest tęsknotą za niebem. I to też jest cechą naszego życia.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła.
Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swojego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: ”Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie »Bogiem z nimi«. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już odtąd nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły”.
I rzekł Siedzący na tronie: ”Oto czynię wszystko nowe”.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13,34)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 13,31-33a.34.35)Kluczem do zrozumienia świata i człowieka jest miłość. To ona pozwała nam przyjąć to, co nas otacza. Miłość jest również kluczem do nieba, ponieważ ma w sobie zadatek wieczności. Wiara i nadzieja to także nasze klucze, lecz potrzebne nam tu i teraz. A miłość jest teraz i trwa w wieczności.
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: ”Syn Człowieczy został teraz uwielbiony, a w Nim został Bóg uwielbiony. Jeżeli Bóg został w Nim uwielbiony, to Bóg uwielbi Go także w sobie samym, i zaraz Go uwielbi.
Dzieci, jeszcze krótko – jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale – jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię – dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”.
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Pewien człowiek twierdził, że przyjmie religię żydowską pod warunkiem, że nauczy się Tory, stojąc na jednej nodze. Hebrajski mędrzec Hillel Starszy wyjaśnił mu: „Nie czyń bliźniemu twemu, co tobie niemiłe: to cała Tora – reszta jest komentarzem”. Pan Jezus prowadzi uczniów o krok dalej. Ich znakiem rozpoznawczym ma być wzajemna miłość. Najpierw powinniśmy pokochać tych, którzy są najbliżej – naszą rodzinę. Wtedy ta postawa będzie rozszerzać się na innych. Łatwiej jest bowiem deklarować przyjaźń wobec tych, co są daleko. Najbliższych miłować jest zawsze trudniej. Żyjąc pod jednym dachem, obrastamy we wzajemne pretensje, żale, winy… one sprawiają, że czujemy się usprawiedliwieni z naszej obojętności i skamieniałego serca.
Spójrzmy na Pana Jezusa. On przyszedł na świat, aby objawić nam miłość Ojca. Swoimi słowami i czynami mówił o tym, jak Bóg kocha świat i każdego człowieka. Pan Jezus często dawał odczuć swoim uczniom, że są przez Niego kochani i cenni w Jego oczach, że są warci zapłacenia najwyższej ceny, jaką stała się ofiara Krzyża. „Żadne ludzkie życie, odkupione Jego krwią, nie jest bezużyteczne czy małowartościowe, ponieważ On sam wszystkich nas miłuje miłością żarliwą i wierną, miłością bezgraniczną” (Benedykt XVI). Dlatego i my stawajmy się w miłości naśladowcami Pana Jezusa. Jego słowa: „[…] miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja Was umiłowałem” (Ewangelia) są dla nas światłem. Miłość bliźniego – „wzajemne miłowanie” – płynie z jedności z Nim. Jest to miłość konkretna. Dar Ducha Świętego, który jest miłością Ojca i Syna.