Po zmartwychwstaniu Chrystus ukazywał się uczniom, zaś czterdziestego dnia, na ich oczach, wzniósł się do nieba z Góry Oliwnej. Określenie „Wniebowstąpienie Pańskie” pochodzi z opisu przekazanego przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich. Ewangeliści piszą o tym fakcie niewiele. Mateusz w ogóle nie mówi o wniebowstąpieniu, Marek wspomina lakonicznie: „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba”, a Jan wzmiankuje w formie przepowiedni. Miejscem wniebowstąpienia Jezusa była Góra Oliwna. Z tej góry, gdzie rozpoczęła się męka Chrystusa, wzięła też początek Jego chwała.
.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Wszechmogący Boże, wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie i utwierdź naszą nadzieję, że my, członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 1,1-11)
Po śmierci Chrystusa codzienność apostołów była nabrzmiała od wydarzeń. Najpierw zmartwychwstał, potem, przez czterdzieści dni, spotykali Go w różnych miejscach i sytuacjach, wreszcie, na ich oczach, uniósł się do nieba zasłonięty obłokiem. Czy potrafimy sobie wyobrazić takie zwroty akcji w naszym życiu? My, dla których traumą jest choćby zmiana pracy? Jednocześnie – czy dziś jest możliwe tak intensywne doświadczanie zwrotów akcji spowodowanych interwencją Boga? Tak, tylko najpierw musimy zacząć żyć Jego sprawami, tak jak apostołowie.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca:
«Słyszeliście o niej ode Mnie ‒ mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?». Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 47,2-3.6-7.8-9)
Nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić tego, co działo się w królestwie niebieskim, gdy Jezus wstąpił z ziemi do nieba. Nie mamy odpowiednich słów i obrazów, aby oddać radość, która tam wybuchła. Psalmista śpiewa, że wśród radości Pan wstępuje do nieba. Z całą pewnością była to radość z innego świata.
Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 1,17-23)
Święty Paweł, któremu życie wywróciło się do góry nogami pod Damaszkiem, a ślepota dotknęła oczu, mówi dziś, że Bóg daje nam światłe oczy dla serca. To ważne, bo to, co widzi nasz narząd wzroku, nie zawsze pobudza nas do wiary, do nadziei, do miłości. Więcej dziś antyświadectw niż pełnych umocnienia wzorców. Jednak to sercem mamy szukać Niewidzialnego. Kim jest nasz Bóg? Tym, który wielką potęgą i siłą wskrzesił Jezusa z martwych. Czy w takim razie jest coś, czego nie mógłby dokonać w naszym życiu?
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, niech da wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 28,19a.20b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody.
Ja jestem z wami przez wszystkie dni,
aż do skończenia świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 28,16-20)
Bywają dni, że czujemy się bardzo samotni. Zwłaszcza gdy odrzucą nas najbliżsi, ci, na których liczyliśmy. Obiecali kochać, a zostawili w połowie drogi. Obiecali być na zawsze, ale zawsze trwało zaledwie jakiś czas. Rany, które zadano naszemu sercu, goją się latami. Często, w takich chwilach, ludzie pytają: Gdzie jest Bóg? Dziś Chrystus odpowiada, że jest z nami zawsze, aż do skończenia świata, i że panuje nad wszystkim, bo jest władcą nieba i ziemi.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami:
«Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Wraz z apostołami udajemy się na górę, aby być świadkami wniebowstąpienia Jezusa. Nie jest to scena jedynie historyczna. Obietnica, jaka tam została złożona, i misja, jaką otrzymali uczniowie, trwają do dziś w życiu wspólnoty Kościoła oraz każdego chrześcijanina.
Wniebowstąpienie jest ostatnim wydarzeniem z ziemskiego życia Jezusa. W istnieniu wspólnoty apostolskiej zamyka jeden etap, a otwiera nowy, który nastąpi wraz z zesłaniem Ducha Świętego. Ten rodzący się do życia Kościół wciąż jest jeszcze bardzo słaby. Wielu spośród uczniów nadal wątpi w zmartwychwstanie. Nie dowierzają, że ten, który im się ukazuje, to Jezus z Nazaretu, za którym pewnego dnia zdecydowali się pójść i na którego śmierć patrzyli.
Odchodzący do domu Ojca Jezus pozostawia im zadanie: mają nauczać wszystkie narody i udzielać im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Otrzymują też władzę rozgrzeszania. Ich trwająca wciąż niepewność zostanie rozwiana za dziesięć dni, kiedy w dniu Pięćdziesiątnicy otrzymają w wieczerniku Ducha Świętego. Syn Boży obiecuje uczniom, że pozostanie z nimi przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Zapewnienie to trwa po dziś dzień i rozciąga się na wciąż doświadczalną Jego obecność w życiu Kościoła i każdego człowieka.
Jeśli czasem mamy wątpliwości i zastanawiamy się nad tym, czy aby Bóg nas nie opuścił, warto przypominać sobie słowa obietnicy złożone uczniom Pańskim w dniu wniebowstąpienia: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Czy jest możliwe, aby Bóg nie dotrzymał obietnicy?
opr. ks. Andrzej Jakielski