Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata zamyka kolejny rok liturgiczny. Wszystko jest pod Jego panowaniem. ON jest jedynym Panem i Władcą nieba i ziem. „[Ojciec chwały] wszystko poddał pod Jego stopy i ustanowił Go Głową całego Kościoła, który jest Jego Ciałem i Pełnią Tego, który wypełnia wszystko we wszystkich” (Ef 1,22; por. Ps 8,7; 1Kor 15,27; Kol 1,18).
LITURGIA SŁOWA
Liturgia słowa
Kto stał kiedyś na brzegu podczas wielkiego sztormu mógł zachwycić się ogromem mocy morskiego żywiołu. Nieokiełznane fale zdają się wtedy pożerać plażę i nic nie jest w stanie ich powstrzymać. W wielu takich miejscach wbite są rzędy pali wchodzących prosto w morze. Mają one złamać siłę morza i ochronić brzeg przed niwelacją. Właśnie one są jedynym stałym elementem krajobrazu, zabezpieczeniem podczas sztormu. Ich stałość daje poczucie bezpieczeństwa. Wchodzimy w liturgię słowa z obrazem takiego właśnie morza.
Kolekta: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi Wszechświata, spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE Dn 7, 13-14
Królestwo Syna Człowieczego.
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY Ps 93 (92), 1. 2 i 5 (R.: por. 1a)
Refren: Pan Bóg króluje, pełen majestatu.
Pan króluje, oblókł się w majestat, *
Pan wdział potęgę i nią się przepasał.
Tak świat utwierdził, *
że się nie zachwieje.
Refren.
Twój tron niewzruszony na wieki, *
istniejesz od wieków, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary; †
Twojemu domowi świętość przystoi *
po wszystkie dni, o Panie.
Refren.
DRUGIE CZYTANIE Ap 1, 5-8
Chrystus jest władcą królów ziemi
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Jezus Chrystus jest Świadkiem Wiernym, Pierworodnym wśród umarłych i Władcą królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.
Oto nadchodzi z obłokami i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen.
Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. Mk 11, 9c. 10a
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie.
Błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA J 18, 33b-37
Królestwo Chrystusa nie jest z tego świata
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Piłat powiedział do Jezusa: «Czy Ty jesteś Królem żydowskim?»
Jezus odpowiedział: «Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?»
Piłat odparł: «Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Co uczyniłeś?»
Odpowiedział Jezus: «Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd».
Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?»
Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
Modlitwa Apostoła o ducha mądrości i objawienia z Listu do Efezjan wskazuje na królewski majestat Jezusa Chrystusa. Bóg Ojciec poprzez tajemnicę Jego „wywyższenia” wskazuje na królewską rolę Syna. ON jest nie tylko Panem wszystkiego, ale również Głową całego Kościoła. Mocno uwypuklona została zatem Jego pozycja we wspólnocie chrześcijańskiej. ON jest Głową Mistycznego Ciała. ON ma moc i władzę.
Co prawda sam wyznaje: Moje królestwo nie jest z tego świata (w. 36) oraz To ty mówisz, że jestem królem. Ja urodziłem się i przyszedłem na świat po to, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny (w. 37).
Przed trybunałem Piłata ma miejsce paradoksalna rozprawa sądowa nad Jezusem (por. 18,28 – 19,16). Bardzo długi fragment czwartej Ewangelii opowiada o istotnych faktach: dowodzeniu winy i skazaniu Jezusa na śmierć. Żydzi idą do Piłata, żeby nakłonić go do skazania Jezusa; Piłat przesłuchuje Jezusa i nie potrafi przekonać się do do Jego winy; próbuje Go uwolnić przez głosowanie, ale lud woli uwolnić innego (Barabasza); Piłat każe ubiczować Jezusa: żołnierze szydzą z niego jako farsowego króla; wreszcie Jezus opuszcza pretorium i wyrusza na Kalwarię, by oddać życie „za wszystkich”, by wypełnić „wszystko we wszystkich” (Ef 1,23).
Centralna część tej opowieści to rozmowa Piłata z Jezusem: dwie postaci: sędzia – Piłat i podsądny – Jezus; dwa zasadnicze pytania: o królestwo i o prawdę; dwie właściwe odpowiedzi Jezusa. W końcu zapada wyrok: Ja nie znajduje w Nim żadnej winy – wyznaje Piłat (18,38), a później: wydał Go im na ukrzyżowanie (19,16).
Egzegeci rozpisują całość omawianego wydarzenia na siedem scen. Odpowiadają one sobie (zob. chiazm: scena 1 – 7; scena 2 – 6; 3 – 5 oraz scena 4). Piłat kilkakrotnie wchodzi i wychodzi z pretorium: to nadaje rytm całemu opowiadaniu (por. J 18, 29. 33. 38; 19, 1. 4. 9). W rozważanej dzisiaj scenie Piłat wrócił do pretorium i zaczął pytać Jezusa: Czy jesteś królem? (w. 33), a potem znów wyszedł i zapytał: A cóż to jest prawda? (w. 38).
Sędzia Piłat wyraźnie nie rozumie odpowiedzi danych mu przez Jezusa. Podsądny – Jezus odpowiada, lecz nie tak jakby tego spodziewał się sąd. Na pierwsze pytanie odpowiedź brzmi: nie jestem królem z tego świata czy według wyobrażeń tego świata (tron, korona, berło): Moje królestwo nie jest z tego świata (w. 36), a panowanie obejmuje nie jakiś obszar ziemi, ale jest to panowanie nad ciałem i duchem wszystkich; panowanie nad całym Kościołem. Symboliczna stopa („wszystko poddał pod Jego stopy”) obejmuje ziemię i niebo – doczesność i wieczność.
Istotna jest też druga odpowiedź i temat „prawdy”, a właściwie „dawanie świadectwa prawdzie”. Jezus jest królem – Królem Prawdy. Co to właściwie oznacza „Królestwo Boże”, „Królestwo Ojca” czy „Królestwo niebieskie” (wg Mt, Mk i Łk). Oznacza, że Bóg jest w centrum każdej rzeczywistości i że cała rzeczywistość jest doskonale uporządkowana pod Bożym panowaniem. Takie właśnie Boże Królestwo Jezus przychodzi zaprowadzić. Według nauki Ewangelii Jana panowanie to Jezus otrzymuje od Ojca w tej chwili, gdy spełnia najważniejszą posługę miłości i prawdy – oddaje życie. Wtedy też spełnią się słowa Jezusa o przyciąganiu: Ja… gdy zostanę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich ku sobie (J 12,32).
Jezus króluje nie dominując, czyli nie rozciągając swojego wpływu („stopy’) na osoby poprzez odgórną władzę, ale króluje przeciągając wszystkich do siebie. Jezus gorejący miłością Bożą jest zdolny przyciągnąć do siebie każdego, kto umie odczytać ten znak, czyli każdego, kto poprzez medytację o krzyżu potrafi we własnym ubóstwie i opuszczeniu – sytuacji całkowicie zbliżonej z sytuacją Syna – odnaleźć pewność, że jest kochany przez Boga (C.M. Martini).
Stąd też zachęta dla nas wszystkich: Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny (w. 37). Nasze posłuszeństwo w prawdzie – trwanie w wierze – jest gwarantem przynależności do królestwa Bożego, bycia poddanym Króla miłości i prawdy.
Zapytajmy:
-
Jakiego króla dostrzegam w Jezusie Chrystusie? Jakiego królestwa pragnę?
-
Co to znaczy podać się pod panowanie Boże?
-
Jak wyrażam swoje „posłuszeństwo w wierze” (por. Rz 16,26; Flp 2,8)?
Módl się!
Jezu Chryste, Królu Wszechświata, Panie mój i Wodzu mój – panuj nad całym moim życiem teraz i w wieczności. Pragę być Ci posłuszny w wierze „aż do śmierci”. Przyciągnij mnie do Siebie – panuj i prowadź; wyznaczaj zadania i misje; pomagaj dawać świadectwo prawdzie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Żyj Słowem!
W tym tygodniu podporządkuj się rytmowi codziennej lektury Pisma Świętego – przynajmniej Ewangelii. Czytaj w rytmie lectio divina; rób codziennie wieczorny rachunek sumienia wg usłyszanego Słowa. Módl się za Kościół – Drogę synodalną: o dar komunii, współuczestnictwa i misji w swojej diecezji, wspólnocie i kręgu.
opr. ks. Andrzej Jakielski