Święto Przemienia Pańskiego obchodzimy także, jeśli wypada w niedzielę. Jest to ukazanie chwały Chrystusa ‒ Syna Bożego. Jako człowiek jej nie ukazywał. Teraz chce umocnić przed Męką swych uczniów. Chce nam wskazać, że wszystko może i że warto Mu zaufać.
Święto PRZEMIENIENIA PAŃSKIEGO
6 sierpnia 2017 r.
Liturgia słowa
Kolekta: Boże, Ty przy chwalebnym Przemienieniu Twojego Syna potwierdziłeś tajemnicę wiary świadectwem Ojców i ukazałeś chwałę, jaka czeka Twoje przybrane dzieci, † spraw, abyśmy posłuszni głosowi Twojego umiłowanego Syna, * stali się Jego współdziedzicami. Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Dn 7,9-10.13-14)
Prorok widzi Boga ̶̶ Sędziego na wspaniałym tronie. Przybywa do Niego Syn Człowieczy. Uczestniczy w Jego chwale. Jego władza obejmuje wszystko i wszystkich. Przyjmijmy ją z miłością i wdzięcznością. On zna nasze słabości, ale i naszą wielkość.
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła – płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi.
Patrzyłem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Oto słowo Boże.
PSALM (97,1-2.5-6.9)
Pan Bóg jest wywyższony ponad całą ziemię. Nie można Go porównać z największą ludzką godnością i wspaniałością. To tylko słabe odblaski Jego wielkości. Oddajmy Mu chwałę i radujmy się, że nas wzywa do siebie. Dziękujmy za to, że przyjął naszą naturę i wyniósł ją ponad wszystko.
Refren: Pan wywyższony króluje nad ziemią.
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa, *
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Ponad całą ziemię *
Tyś bowiem wywyższony
i nieskończenie wyższy *
ponad wszystkich bogów.
DRUGIE CZYTANIE (2P 1,16-19)
Drugi List świętego Piotra przypomina oglądanie Boskiej chwały Chrystusa. Kończy jednak przypomnieniem: od nadzwyczajnych przeżyć ważniejsza jest zawsze dostępna mowa prorocka. Trzeba przy niej trwać. Nie zrażać się, że wielokrotnie ją słyszeliśmy. Ona jest mocniejsza od chwilowych wrażeń.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Piotra Apostoła
Najmilsi:
Nie za wymyślonymi mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale nauczaliśmy jako naoczni świadkowie Jego wielkości.
Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.
Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 17,5c)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie,
Jego słuchajcie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 17,1-9)
Chrystus ukazał się w swojej chwale trzem wybranym apostołom. Towarzyszyli Mu Mojżesz i Eliasz. Przedstawiciele prawa i proroków, Objawienia Pierwszego Przymierza, które miało się dopełnić. Głos Ojca zaświadczył o godności Syna. Polecił, by Go słuchać. Wypełniajmy coraz lepiej Jego polecenie.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść:
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.
A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie». Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się». Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».
Oto słowo Pańskie..
Rozważanie:
Izraelici wierzyli, że bezpośrednie spotkanie człowieka z Bogiem musiało skończyć się dla tego pierwszego nieuchronną śmiercią. W Chrystusie my wszyscy mamy jednak bezpośredni przystęp do Boga i możemy oglądać Jego Oblicze.
W Księdze Wyjścia Pan Bóg objawił Mojżeszowi: „żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu” (Wj 33,20). Świętość Boga bardzo przekracza to, co znamy z ziemskiej rzeczywistości, a prorok Izajasz głosił, że „wszystkie nasze dobre czyny [są] jak skrwawiona szmata” (Iz 64,5). Bóg jest całkowicie inny niż to, co zdołamy pomyśleć.
Pan Bóg wielokrotnie zawierał przymierze z ludźmi, ale my zawsze je łamaliśmy. On jednak, w swoim Synu, zawarł z nami przymierze, które nigdy nie zostanie złamane, gdyż jego gwarantem jest On sam (por. Jr 31,31-34). Jezus, Emmanuel, Bóg z nami, otworzył dla nas wszystkich drogę pojednania z Bogiem. W Nim możemy spotkać Tego, który nas stworzył i zbawił. On ukochał nas odwieczną miłością, którą przez Wcielenie, Śmierć i Zmartwychwstanie nam objawił.
Każdy z nas jest wezwany do tego, aby wraz z Piotrem, Jakubem i Janem wstąpić na górę przemienienia, czyli wejść w zażyłą relację z Jezusem. Tam ujrzeć możemy prawdziwe Jego Oblicze. Tam pragnie On każdemu z nas powiedzieć: „Nie lękaj się!”. Przepaść pomiędzy człowiekiem i Bogiem została zasypana. Choć wszyscy jesteśmy grzeszni i bliskie nam są słowa Izajasza, to dzięki objawionej w Jezusie miłości każde z Nim spotkanie jest dla nas źródłem życia. Pozwólmy Mu, aby cud przemienienia stał się także naszym udziałem.
Fot. Lawrence OP/flickr.com/(CC BY-SA 2.0)