W jakiego Boga wierzymy? Odpowiedź na to pytanie nie przychodzi w jednej chwili – składa się na nią wysiłek całego życia. Chęć dociekania prawdy nie może w nas osłabnąć, bo poszukując, ciągle odkrywamy nowe jej aspekty, przez co przybliżamy się do niej coraz bardziej. Dzisiejsze czytania będą dla nas pomocą w rozpoznawaniu, kim jest Bóg, w którego wierzymy.

UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
11
czerwca 2017 r.

Liturgia słowa

 

Kolekta: Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy, i Ducha Uświęciciela, † aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; * spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę, uznawali Jedność Osób Bożych w potędze ich działania.  Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

 

PIERWSZE CZYTANIE    (Wj 34,4b-6.8-9)

 

W Starym Testamencie jeszcze nie było wiadomo, że Bóg jest Trójcą Osób. Chociaż Mojżesz nie znał tak ważnej prawdy o Bogu, to jednak miał bardzo dobrą intuicję na temat natury Pana. Wiedział, jaki jest Ten, w którego wierzy. Charakter Boga wyraża w przywoływanych przymiotach: „miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność”. Mojżesz prosił, aby Bóg szedł pośrodku ludu, wiedział bowiem, że jest On bliski człowiekowi i chce być obecny w jego codziennym życiu.

 

Czytanie z Księgi Wyjścia

 

Mojżesz, wstawszy rano, wstąpił na górę, jak mu nakazał Pan, i wziął do rąk tablice kamienne.

A Pan zstąpił w obłoku i Mojżesz zatrzymał się koło Niego, i wypowiedział imię Pana. Przeszedł Pan przed jego oczyma, i wołał: «Pan, Pan, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność».

I natychmiast skłonił się Mojżesz aż do ziemi i oddał pokłon, mówiąc: «Jeśli łaskawy jesteś dla mnie, Panie, niech pójdzie Pan w pośrodku nas. Jest to wprawdzie lud o twardym karku, ale przebaczysz winy nasze i grzechy nasze i uczynisz nas swoim dziedzictwem».

 

PSALM         (Dn 3,52.53a.54a.55ab.56a)

 

Piękna jest modlitwa uwielbienia, całkowicie bezinteresowna, skupia się na samej istocie rzeczy, na wpatrywaniu się w wiekuistego Boga. Taką modlitwę wypowiada dziś Psalmista, a my razem z nim: „Błogosławiony jesteś Panie, Boże naszych Ojców, pełen chwały i wywyższony na wieki”.

 

Refren: Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże.

 

Błogosławiony jesteś, Panie,

Boże naszych ojców, *

pełen chwały i wywyższony na wieki.

Błogosławione niech będzie Twoje imię, *

pełne chwały i świętości.       Ref.

 

Błogosławiony jesteś 

w przybytku świętej chwały Twojej, *

Błogosławiony jesteś 

na tronie Twego królestwa.

Błogosławiony jesteś Ty, 

który spoglądasz w otchłanie, †

i na Cherubach zasiadasz, *

Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba.    Ref.

 

DRUGIE CZYTANIE         (2Kor 13,11-13)

 

Święty Paweł przywołuje Boga Trójjedynego w pozdrowieniu skierowanym do wierzących: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i udzielanie się Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi”. Rozpoczyna od łaski Jezusa, bo On objawił nam tajemnice Boże przez swoje życie i śmierć. Potem mówi o miłości Boga, która jest źródłem łaski, jaką otrzymujemy w Chrystusie. Na końcu mówi o udzielaniu się Ducha Świętego, bo bez Niego i Jego działania w nas, łaska i miłość byłyby niezrozumiałe i niedostępne.

 

Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

 

Bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, jedno myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami.

Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem. 

Pozdrawiają was wszyscy święci. 

Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i udzielanie się Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ     (Ap 1,8)

 

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,

Bogu, który jest i który był, i który przychodzi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA          (J 3,16-18)

 

Miłość Boga jest bezbrzeżna – mówi o niej dzisiaj św. Jan w swojej Ewangelii. Bóg, który odwiecznie i nieskończenie miłuje swego Syna, nie zamyka swej miłości w Nim. Darowuje ją światu, oddając, co ma najdroższego: Syna. Możemy ten Dar przyjąć przez wiarę lub odrzucić. W tym drugim przypadku sami siebie skazujemy na życie poza miłością, na potępienie.

 

Słowa Ewangelii według świętego Jana

 

Jezus powiedział do Nikodema:

«Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego».

  

Rozważanie:

Bóg jest dla nas wielką tajemnicą! Próbujemy czasami bardzo niezręcznie uchylić jej rąbka. Sami jednak nie bylibyśmy w stanie do Boga dojść. Dlatego On w swojej czułości przychodzi do nas i „okazuje nam” (por. J 13,1) swoją miłość i swoją tajemnicę w sposób widzialny i namacalny w osobie Jezusa.                                                            

Chrystus opowiedział nam wiele o Bogu. Przekazał nam wszystko. Wśród wielu prawd, które nam objawił, powiedział także, że Bóg jest wspólnotą Osób! Bóg jest Miłością, która jest nieustannym darem. Ojciec daje w darze Syna, aby On doprowadził nas zagubionych z powrotem do Ojca. Jezus nie działał sam, lecz w mocy Ducha. Poczęty Jego mocą w łonie Maryi. Napełniony Duchem w chwili chrztu w Jordanie. Idący w mocy Ducha na pustynię, aby nauczyć nas walczyć z pokusami Złego. Działający cuda i nauczający mocą tego samego Ducha. I w końcu oddający Ducha podczas umierania na krzyżu. A Duch, który towarzyszy nam od dnia naszego Chrztu św., przypomina wszystko, co Jezus przeżył i czego nauczał. Kształtuje w nas Jego myśli, uczucia i postawy, abyśmy stawali się coraz bardziej podobni do Syna. Duch woła w nas: „Abba – Ojcze!”, abyśmy w naszych sercach przeżywali synowską miłość ku Bogu.                                                                                                                 

Bóg tak bardzo umiłował świat! Ten świat, który nas często zawodzi, przeraża, zniechęca Bóg miłuje do oddania samego Siebie. Abyśmy nie bali się razem z Nim we wspólnocie dawać siebie i zmieniać oblicze tej ziemi. Pragnieniem Boga jest bowiem zbawiać, ocalać, ratować a nie potępiać czy niszczyć. Bóg jest cały, jedynie, nieskończenie Miłością (1J 4,16). 

  

 Fot. Dimitris Kamaras/flickr.com/(CC BY 2.0)