Już niewiele dzieli nas od Bożego Narodzenia. Jest to wypełnienie proroctw w sposób niewymownie przekraczający ludzkie oczekiwania. Rozważajmy wielką miłość Pana Boga do człowieka. Zastanawiajmy się nad treścią świętych tekstów i wprowadzajmy w życie płynącą z nich naukę.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Wszechmogący Boże, przez zwiastowanie anielskie poznaliśmy wcielenie Chrystusa, Twojego Syna, †prosimy Cię, wlej w nasze serca swoją łaskę, *abyśmy przez Jego mękę i krzyż zostali doprowadzeni do chwały zmartwychwstania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,†który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 7,10-14)
Pan Bóg daje znak, choć człowiek – król Izraela nie chce o niego prosić. Nie chce porzucić swoich planów. Bóg ma zawsze o wiele lepsze plany. Przyjmijmy z radością i ufnością Tego, którego Panna porodzi, aby mógł nas prowadzić do pełni życia.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: ”Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze”. Lecz Achaz odpowiedział: ”Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę”. Wtedy rzekł Izajasz: ”Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 24,1-2,3-4,5-6)
Do Pana Boga należy cała ziemia. On daje ją człowiekowi. Chce, aby dobrze z niej korzystał. Rozwijał zawarte w niej możliwości. Dzielił się jej dobrami z braćmi i siostrami. Bóg oczekuje rozumnej i uczciwej współpracy.
Refren:Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
który nie skłonił swej duszy ku marnościom
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 1,1-7)
W pierwszych słowach Listu do Rzymian św. Paweł głosi Dobrą Nowinę o Synu Bożym. Prawdziwym człowieku, potomku Dawida i prawdziwym Bogu. Głosi pokój powołanym do świętości, którzy przyjmują Jego naukę. Dziękujmy za pełną mocy posługę apostolską, którą od czasu Chrystusa głoszą posłani przez Niego uczniowie.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu, pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy powołani przez Jezusa Chrystusa. Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 1,18-24)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna,
któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy Bóg z nami.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 1,18-24)
Święty Józef nie rozumiał stanu swej Narzeczonej, prawnej Małżonki. Chciał się usunąć, ale Pan Bóg pouczył go za pośrednictwem anioła, aby podjął misję Opiekuna, prawnego ojca Syna Bożego poczętego mocą Ducha Świętego. Nas też wzywa do wielkich rzeczy. Dziękujmy za powołanie chrześcijańskie i starajmy się swym słowem i życiem głosić wspaniałe dzieła Boże.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienna za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: ”Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy ”Bóg z nami”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie. Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:Wydawać by się mogło, że każdy doświadczony kierowca poradzi sobie na drodze nawet wtedy, gdy jest kiepsko oznakowana. Brak jednak informacji zawartej w znakach często komplikuje poruszanie się autem po jezdni. Podobnie jest w całym życiu: brak wyraźnych znaków utrudnia komunikację, wprowadza chaos i poczucie zagubienia.
Wielki prorok Adwentu, Izajasz, mówi nam dziś o znaku. Wielu ludzi modli się o znak od Boga – w przeróżnych życiowych sytuacjach. Tak też uczynił król Judy Achaz (VIII w. przed Chr.). Pan Bóg odpowiedział mu przez proroka, że znakiem będzie Niewiasta i Jej Dziecko. To, co może wydawać się banalne, odmieniło dzieje świata.
Niewiasta urodziła Dziecko. A my właśnie kolejny raz przeżywamy Adwent oczekiwania na to wydarzenie. Dziecko stało się znakiem. Ale czego? Dla wierzących zbawienia, nadziei i radości. Dla poszukujących punktem zaczepienia w gąszczu pytań i wątpliwości. Dla niewierzących niezrozumiałą postacią, a nawet znakiem gniewu i odrzucenia.
Dzisiejsza Ewangelia przypomina o tym, że Pan Jezus jest przede wszystkim znakiem nadziei i wierności Boga. W wydarzeniach, których doświadczyli Maryja i św. Józef, Pan Bóg wykonał to, co obiecał. Proroctwo Izajasza zostało zrealizowane. Nie możemy jednak zapomnieć, że On chce towarzyszyć nam na życiowych drogach dziś, teraz. Czasem więc stanie się znakiem zakazu. Nieraz nakazu. Może także upomnienia. Jezus nie jest jednak niemym znakiem. Jest przyjacielem człowieka. Każdy, kto z Nim przejdzie przez własne życie, nie pogubi się w gąszczu skrzyżowań, ślepych uliczek i dróg donikąd.
opr. ks. Andrzej Jakielski