Wybrana przez Boga na Matkę Jezusa Chrystusa, zachowana od grzechu — Niepokalana — jest nowym stworzeniem, Matką odrodzonej ludzkości. Ubogacona tak wielkimi darami wstawia się za nami u Syna i budzi nadzieję zwycięstwa nad grzechem, abyśmy wszyscy stali się święci i nieskalni mocą Chrystusa. Tę moc daje nam Chrystus swą obecnością w Eucharystii. Tę nadzieję daje nam Chrystus, ukazując wzór swej Niepokalanej Matki. Niech Niepokalana Matka Chrystusa i Kościoła będzie nieustanną przewodniczką w adwentowym czasie przygotowań do Uroczystości Narodzenia Słowa Bożego.
LITURGIA SŁOWA
Kolekta:Boże, Ty przez Niepokalane Poczęcie Najświętszej Dziewicy przygotowałeś swojemu Synowi godne mieszkanie †i na mocy zasług przewidzianej śmierci Chrystusa zachowałeś Ją od wszelkiej zmazy, *daj nam za Jej przyczyną dojść do Ciebie bez grzechu. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 3,9-15.20)
Zły duch potrafi tak zareklamować człowiekowi grzech – nieposłuszeństwo wobec Pana Boga – że człowiek go kupi, myśląc, że dobrze zainwestował w przyszłość. Gdy brak wyraźnego oparcia się na słowie Bożym, wpadamy w ręce złego. Księga Rodzaju trafnie opisuje subtelność kuszenia i jego skutki: naszą bezbronną nagość wobec popełnionego zła.
Czytanie z Księgi Rodzaju.
Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?”
On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się”.
Rzekł Bóg: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?”
Mężczyzna odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem”.
Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: „Dlaczego to uczyniłaś?”
Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”.
Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98,1-4)
Refren: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 15,4–9)
Z II niedzieli adwentu
Bóg kocha wszystkich ludzi. Pragnie ich zbawienia. Wzywa nas, byśmy z Nim przygarniali do siebie zbłąkanych. Tak, jak Chrystus przygarnął kiedyś nas do siebie, tak i my, naśladując Go, przygarniajmy innych. Pomagajmy innym dojść do Niego. Umożliwiajmy wspólne świętowanie na uczcie eucharystycznej, która jest zapowiedzią wiecznej radości.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga. Mówię bowiem: Chrystus stał się sługą obrzezanych dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: „Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu”.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 1,28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławionaś Ty między niewiastami.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1,26-38)
Znaleźliśmy jednak łaskę u Boga. Przez Maryję – która zechciała słuchać słowa Bożego, być Mu posłuszną i przyjąć trud macierzyństwa, które zmieniało, a nawet komplikowało Jej ludzkie plany.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.
Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”
Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.
Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!”
Wtedy odszedł od Niej anioł.
Rozważanie:
Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia, dzięki szczególnej łasce Bożej oraz ze względu na przewidziane zasługi Jej Syna, została zachowana od grzechu pierworodnego i jego skutków. Bóg zechciał w ten sposób przygotować ludzkość na moment przyjścia na świat Jezusa Chrystusa. Maryja została wybrana do wypełnienia roli Matki Zbawiciela. Oczywiście, co wynika z opisanej w Ewangelii sceny Zwiastowania, Najświętsza Maryja Panna, już jako dorosła kobieta, w sposób wolny powiedziała Bogu swoje „tak”. Powołanie nigdy nie jest bezwzględnym nakazem ani wyrokiem. Powołanie to Boże pragnienie, które może zostać zrealizowane w wolności i miłości. Obdarzając kogoś szczególną łaską powołania, Bóg zawsze przygotowuje osobę do przyjęcia tego daru. Patrząc na Maryję, przyjmijmy słowo Boże z wielką otwartością serca. Pozwólmy Panu Bogu zmieniać nasze plany tak, by On mógł uczynić nasze życie wolnym od ciężarów zła, spełnionym i szczęśliwym.
Maryjo, Matko moja, prowadź mnie do Twego umiłowanego Syna, bym z wiarą realizował powołanie, którym mnie Bóg obdarzył.
opr. ks. Andrzej Jakielski
Fot. flickr.com/NASA’s Marshall Space Flight Center (CC BY-NC 2.0)