msza
Ciemność na kartach Biblii to często symbol grzechu. Apostoł Paweł uczy nas, by nie chodzić w ciemnościach grzechu, a ewangelista Jan opowiada o przywróceniu wzroku niewidomemu. Prośmy Chrystusa, by otwierał i nasze oczy na światło zmartwychwstania.
Wielkopostne dzieło nawrócenia domaga się od nas stanięcia w prawdzie. Najpierw trzeba poznać i uznać prawdę o miłości Boga i Jego determinacji, by zbawić każdego człowieka. Następnie należy uznać prawdę o sobie, o swojej niewierności i grzeszności. Odkłamanie życia to kolejny krok naszych wielkopostnych zmagań i szansa zaczerpnięcia ze źródła wody żywej.
W drugą niedzielę Wielkiego Postu zatrzymujemy się w naszej wędrówce na wierzchołku góry Tabor. Tam Chrystus pragnie uświadomić nam to, co istotne w życiu każdego z nas. Nie schodźmy za szybko z tego miejsca kontemplacji. W przemienionym obliczu Chrystusa dostrzegamy rysy Boga Ojca, dostrzegamy także i nas samych: naszą małość, grzeszność, ale również wezwanie do wiecznego szczęścia.
Chrystus wychodzi na pustynię, by być kuszonym przez diabła. Rozpoczynamy Wielki Post – czas pustyni, czas walki z grzechem i czas otwierania się na Bożą łaskę. To kilka tygodni wzmożonej pracy nad sobą i realizacji podjętych postanowień i zobowiązań. Przed nami także rekolekcje, które zachęcą nas do „powtórnego ułożenia” (łac. re – collectio) naszej hierarchii wartości.