Tajemnica Wniebowstąpienia, którą przeżywamy w dzisiejszej liturgii, przerasta nasze możliwości poznawcze. Trudno nam zrozumieć, jak to możliwe i co to tak naprawdę znaczy. Ale mamy świadków tego wydarzenia i ich będziemy dzisiaj słuchać.
VII NIEDZIELA WIELKANOCNA
UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
28 maja 2017 r.
Liturgia słowa
Kolekta: Wszechmogący Boże, wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, † spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie i utwierdź naszą nadzieję, * że my, członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 1,1-11)
Kończy się okres życia Jezusa – między życiem ziemskim a odejściem do Ojca – kiedy ukazywał się uczniom i wyjaśniał Pisma. Teraz odchodzi do nieba, a uczniowie stają się naocznymi świadkami tego wydarzenia. Dla nich też było ono niezrozumiałe, długo stali wpatrzeni w niebo, nie mogąc ogarnąć tego, co się stało. Nie o to jednak chodzi, by przeniknąć tajemnicę, lecz aby zrozumieć jej znaczenie. Uczniowie zrozumieli: stali się świadkami, których Duch Święty prowadzi na krańce ziemi, aby głosili to, co widzieli.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił:
«Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?». Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
PSALM (Ps 47,2-3.6-7.8-9)
„Pan wśród radości wstępuje do nieba”. Rozstanie z Jezusem, który idzie do Ojca, jest rozstaniem radosnym – nie tylko dlatego, że wiemy, iż kiedyś z nieba powróci, ale że odchodząc, w tajemniczy, sakramentalny sposób, pozostał z nami.
Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
lub: Alleluja.
Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy *
jest wielkim Królem nad całą ziemią. Ref.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie. Ref.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 1,17-23)
Drugie czytanie ukazuje, jak niezmierzoną władzę otrzymał Jezus, którego Ojciec ustanowił królem „ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym”. Wszystko, co istnieje, kosmos widzialny i niewidzialny, czas i wieczność należą do Niego. A On jest tym, który nas kocha. Czy jeszcze możemy się lękać?
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdyż wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko na wszelki sposób.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 28,19.20)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
Ja jestem z wami przez wszystkie dni,
aż do skończenia świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 28,16-20)
Ewangelia rozwija temat nieograniczonej władzy Chrystusa Zmartwychwstałego. Jezus, który jest tak potężny, pozostaje z nami aż do skończenia świata. Dlatego śmiało możemy iść w najodleglejsze miejsca, by głosić prawdę o Nim. To również oznacza, że bez lęku możemy wejść w nasze życie, w jego niezrozumiałe sfery. Jest Ktoś, kto nadaje naszemu życiu sens.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jedenastu uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami:
«Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».
Rozważanie:
W dzisiejszej Ewangelii słyszymy nakaz misyjny Pana Jezusa. Jest on ciągle aktualny. Jego wołanie wzmaga się we współczesnym świecie, który – jakże często – nie zna Pana Boga, wręcz wyrzuca Go z różnych sfer życia, a co za tym idzie – nie czci Go i w konsekwencji – nie kocha.
Wydarzenie to miało miejsce na górze w Galilei w obecności wielu świadków. Zanim Chrystus wstąpił do nieba, skierował do Apostołów ostatnie pouczenie. Żądał od nich i ich następców – papieża, biskupów i kapłanów, aby Jego nauka była głoszona wszystkim narodom. Zobowiązał przy tym uczniów do wiernego zachowywania i przekazywania depozytu wiary, począwszy od chrztu świętego, udzielanego w imię Trójcy Przenajświętszej. Aby uzdolnić nieokrzepłych jeszcze w wierze przyszłych świadków Wcielonego Syna Bożego do mężnego niesienia światła Ewangelii aż po krańce ziemi, zostawił im obietnicę zesłania Ducha Świętego.
Święty Paweł, który odważnie niósł orędzie wiary do pogan, zapewniał niedawno nawróconych braci w Efezie o swoich modlitwach zanoszonych w ich intencji do Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa. W liście do Kościoła w Efezie prosi, by Bóg ze względu na zasługi Swego Syna udzielił nowo ochrzczonym „ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego” (Ef 1,17).
Na zakończenie każdej Mszy świętej słyszymy słowo: „idźcie”. Chrystus rozsyła nas wszystkich, byśmy głosili, że Bóg Ojciec pragnie być znany, kochany i czczony przez wszystkich ludzi – sprawiedliwych i grzeszników. Zapewnia nas o swojej pomocy – „aż do skończenia świata” (Mt 28,20).
Fot. Broo_am (Andy B)/flickr.com/(C BY-ND 2.0)