Miłość silniejsza jest niż śmierć. Liturgia Słowa konfrontuje nas dziś ze świadkami tej właśnie prawdy, która ukonkretniła się w zmartwychwstaniu Jezusa. Bezcenną rolę w przekazywaniu orędzia o miłości Boga spełnili Piotr, Jan, Maria Magdalena i całe morze ludzi wierzących, którzy przenieśli depozyt wiary przez dziejowe zawieruchy, by wręczyć go nam, obecnie żyjącym. Jakże ważna jest decyzja każdego człowieka, który przyjmuje wiarę i przekazuje ją następnemu pokoleniu.
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
16 kwietnia 2017 r.
Liturgia słowa
Kolekta: Boże, Ty w dniu dzisiejszym przez Twojego Syna pokonałeś śmierć i otworzyłeś nam bramy życia wiecznego, † spraw, abyśmy obchodząc uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, zostali odnowieni przez Ducha Świętego * i mogli zmartwychwstać do nowego życia w światłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 10,34a.37-43)
Piotr w swoim przemówieniu o zmartwychwstaniu występuje jako świadek, dlatego jego katecheza jest godna wiary. Orędzie o śmierci i zmartwychwstaniu było centrum katechezy pierwotnego Kościoła. Współczesny Kościół, chociaż osłuchany z tym orędziem, także potrzebuje usłyszeć naocznego świadka i uwierzyć, że Jezus żyje.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Gdy Piotr przybył do domu Centuriona w Cezarei, przemówił: «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła.
A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu.
On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, w Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».
PSALM (Ps 118,1-2.16-17.22-23)
Nie tylko Piotr i Apostołowie są świadkami tego, że Jezus żyje. Dziś także, dzięki wierze, doświadczamy obecności i działania Zmartwychwstałego. To, co Psalmista woła z głębi serca – „nie umrę, ale żył będę i głosił dzieła Pana”, ma nieocenioną wartość, gdyż na świadectwie współczesnego człowieka budują swoją wiarę następne pokolenia.
Refren: W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy.
lub: Alleluja, alleluja, alleluja.
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
«Jego łaska na wieki». Ref.
Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę *
i głosił dzieła Pana. Ref.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 3,1-4)
Wskazówka św. Pawła jest bezkompromisowa. Dążcie tam, gdzie jest Chrystus. Apostoł jest pewien spełnienia obietnicy przyszłego życia w chwale Bożej.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia:
Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi.
Umarliście bowiem i wasze życie ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.
SEKWENCJA
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.
Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1Kor 5,7b-8a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha.
Odprawiajmy nasze święto w Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20,1-9)
Celem Jana Ewangelisty jest pogłębienie wiary tych, którzy już poznali Jezusa, Syna Bożego. W ten zamysł doskonale wpisuje się perykopa o pustym grobie. Ci, którzy znają i kochają Jezusa, stają przed pustym grobowcem niczym przed niemym świadkiem (zapowiadanego im) cudu. Kiedy umiłowany uczeń wszedł do wnętrza grobowca i ujrzał, że nie ma w nim Pana, uwierzył. Uczeń ten identyfikowany jest z Janem, jednak symbolika dzieła pozwala widzieć w nim uczniów Jezusa w ogólności. Ewangelia ta zaprasza, aby wraz z Janem wejść do pustego grobu i uwierzyć.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Rozważanie:
Pusty grób, do którego wchodzą apostołowie, wieńczy ich trwającą blisko trzy lata znajomość z Jezusem. Jest ukoronowaniem radosnych chwil, gdy mogli podziwiać Go jako cudotwórcę, ale także momentów grozy i niepewności, których doświadczyli w trakcie drogi krzyżowej i pod krzyżem. Dopiero teraz, kiedy w pustym grobie ujrzeli leżące płótna, zrozumieli to wszystko, co Jezus do nich mówił.
W naszej codzienności przeżywamy różne wydarzenia. Czasem trudno jest nam pojąć ich sens, zwłaszcza gdy są to sytuacje dramatyczne: choroba, śmierć, zdrada, utrata pracy. Scena ta uczy nas, że aby zrozumieć znaczenie niektórych zdarzeń w naszym życiu, musimy pozostawić sobie czas. Uczniowie i przyjaciele Jezusa czekali trzy dni. Te trzy długie dni były im potrzebne, aby mogli wejść do pustego grobu i zrozumieć sens słów oraz wypadków, które słyszeli i widzieli, gdy jeszcze towarzyszyli Jezusowi na drogach Palestyny.
Kiedy będzie nam się wydawać, że jakaś sytuacja w naszym życiu jest beznadziejna, to przypominajmy sobie tę dzisiejszą sceną. Marię Magdalenę, która widzi odsunięty kamień od grobu, i Szymona Piotra wraz z drugim uczniem, którzy wchodzą do pustego grobowca i zaczynają powoli pojmować, „dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych”. Nie zatrzymujmy się zatem nad pustym grobem, ale bądźmy ludźmi, których oświeciło światło poranka i którzy teraz już patrzą w przyszłość z nadzieją. Dziś jest pierwszy dzień tygodnia, uroczystość triumfu życia. Radujmy się tą niezwykłą pierwszą niedzielą w historii Kościoła. Patrzymy nie w dół, ale w górę. „Patrzmy na Chrystusa!” (Hbr 12,2).